NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

MOCHTEN DE VANDAAG begonnen protestacties van leraren uit de hand lopen, dan is de politie in elk geval paraat. Na een slopende onderhandelingsronde van achttien uur is er afgelopen zaterdag voor de politie een principe-akkoord bereikt over een nieuwe CAO.

De aangekondigde acties bij dit deel van de overheidssector zijn hiermee van de baan. Om dit CAO-resultaat te bereiken hebben de onderhandelaars die namens minister Peper (Binnenlandse Zaken) optraden, aanzienlijk meer moeten bieden dan aanvankelijk de bedoeling was. In financieel opzicht kunnen de nu gemaakte afspraken tussen politiebonden en overheid zonder meer 'marktconform' worden genoemd. Er springen drie elementen uit het akkoord. Allereerst is er de verhoging van alle salarisschalen met een extra-periodiek. Gemiddeld genomen betekent alleen dit al per agent een salarisverbetering van 2 tot 2,5 procent. Volgend jaar komt hier nog eens een algemene verhoging van 2 procent bij. Daarnaast is er nog sprake van een eindejaarsuitkering van 0,5 procent. Dit materiële deel van de CAO spoort niet met de sobere boekhouding van minister Zalm van Financiën. De minister had dit kunnen weten. Als het gaat om arbeidsvoorwaarden voor het overheidspersoneel zijn de cijfers in de begroting meer een onderhandelingsinzet dan een realistische aanname.

HET TWEEDE PUNT dat opvalt is het gemak waarmee de 'inflatiecorrectie' weer is ingevoerd. Blijkt in november van dit jaar dat de inflatie boven de 1 procent is uitgekomen dan zal de meerdere geldontwaarding met terugwerkende kracht worden gecompenseerd. Nu is het gevaar voor een hoge inflatie op dit moment weliswaar gering, maar het gaat ook meer om het principe. Automatische prijscompensatie behelst in feite niets anders dan een verbod op nadenken, waar eind jaren zeventig veel leergeld voor is betaald. Het kan leiden tot een funeste loon-prijsspiraal. De automatische prijscompensatie - destijds nog een onaantastbare verworvenheid van de werknemers - is dan ook in de jaren tachtig uit bijna alle CAO's verdwenen. Dat deze bij de politie weer in de CAO komt te staan, geeft te denken.

Ten slotte is er dan nog het onderdeel flexibilisering. Er is een zeer voorzichtig begin gemaakt met de in het regeerakkoord aangekondigde versobering van de regeling voor functioneel leeftijdsontslag bij de politie. De pre-pensioenleeftijd van 60 jaar komt geleidelijk aan te vervallen. Maar juist wegens de ruime overgangsregeling is het de vraag of de voor dit onderdeel ingeboekte aanzienlijke bezuinigingsbedragen ook zullen worden gehaald. Geheel onduidelijk is nog hoe het staat met de mogelijkheden om politiemensen flexibeler in te zetten; een andere wens uit het regeerakkoord. In het principe-akkoord wordt met geen woord gesproken over het haast onaantastbare dienstrooster dat er toe leidt dat de politie vooral van maandag tot en met vrijdag van acht uur 'smorgens tot vijf uur 'smiddags aanwezig is. De tijden dat de politie echt nodig is worden op die manier al gauw beschouwd als extra met alle aanverwante kosten, dan wel compensatie in vrije dagen. Op zichzelf kan het dienstrooster beschouwd worden als een kwestie die op decentraal niveau behandeld moet worden en dus niet in de CAO thuishoort. Daar staat tegenover dat juist CAO-onderhandelingen - waar het om geven en nemen gaat - het moment bij uitstek zijn op dit punt een doorbraak te bereiken.

NU DE POLITIE tevreden lijkt gesteld, is de logische vraag: wie volgt? Want na de genereuze Peper kan minister Hermans (Onderwijs) voor zijn personeel nauwelijks achterblijven. Ook hij zit met een sector waar de werkdruk hoog is, de komende tijd veel nieuwe mensen nodig zijn, maar de animo voor een baan gering. Tussen het laatste bod van minister Hermans aan de onderwijsbonden en het onderhandelingsresultaat van de bij de politie-CAO betrokken partijen gaapt een aanzienlijk gat. Met zijn wat nu is gaan heten 'Peper- periodiek' aan de politie heeft de minister van Binnenlandse Zaken de toon gezet. Heel in de verte lijkt deze generieke opwaardering op de Toxopeus-ronde uit 1963 waarmee de gelijknamige minister van Binnenlandse Zaken toen de achterstand tussen bedrijfsleven en ambtenaren wilde wegewerken. Ook toen speelden arbeidsmarktoverwegingen een rol. Vijfendertig jaar geleden gold nog dat de gehele overheidssector geen goede mensen wist te vinden. Zo ligt dat nu niet meer. Maar dat het onderwijs op dit punt met een probleem zit is evident. Zeker na de politie-CAO kan minister Hermans dan ook niet anders dan met een beter bod komen.