NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Net in de donkere tijd dat iedereen landerig voor de buis hangt, schakelt de omroep een tandje lager. De televisiemakers willen zich ook zelf eens voor de buis vervelen en dat kan heel goed rond kerstmis. RTL4 vindt haar eigen uitzendingen zo weinig de moeite waard dat ze de linkerbovenhoek van het beeldscherm aan het zicht heeft onttrokken door een kersttakje.

Nederland 3 had twee kunstfilms, nou ja kunst, het waren eerder docudrama's, Vrouwenverveling I en Vrouwenverveling II. Beide behandelen de diepste verlangens van de geëmancipeerde vrouw anno 1998: mannen en seks. In Weekend van Nanouk Leopold werd de vrijetijdsmix van jonge vrouwen uitgebeeld, veel hangen, winkelen, uitgaan, drank, en lome vrijerij. Ze hadden probleempjes met vriendjes maar een verhaal werd het niet echt. De Juiste Maat van Heddy Honigmann en de schrijfster Kristien Hemmerechts had ook een simpel onderwerp: vrouw legt het aan met getrouwde man en haar vriendin had haar nog zo gewaarschuwd. Natuurlijk gaat het mis. De man kan de affaire niet volhouden naast zijn gezin. Grotere diepte had de film niet. Vrouwen die het zien, zullen denken, ja, zo gaat het. Het soort herkenning dat ze ook hebben bij de talkshow van Catherine Keyl. Historici die De Juiste Maat over vijftig jaar bekijken, zullen zich verbazen over de wanstaltige dildo's van nu. De technologie voor eenzaam genot zal inmiddels verder zijn voortgeschreden. De Juiste Maat concludeert dat er niets gaat boven een echte man en daar ben ik het hartsgrondig mee eens. Na de aandachtsgolf voor seksueel misbruik is nu het feminisme van de genotsknots in Nederland gearriveerd. Tja, wat was er nog meer? De NCRV was te fatsoenlijk om te boeien, dus schakelde ik door naar de laatste Breekijzer van het seizoen, het programma van de koene ridder in de minibus, Pieter Storms. Deze helpt mensen met hun bureaucratische problemen door voor de camera oplossingen te eisen van de instanties. Het levert duwen en trekken op voor de van gewapend glas voorziene ingangen van overheidsinstellingen of multinationals die het zo goed doen op de beurs. Nerveuze voorlichters en mannen met petten die de hand voor de camera houden, schetterende walkie talkies, kortom het hele veiligheidsarsenaal wordt gemobiliseerd. Het blijft leuk om zo'n bejubeld bedrijf als Fortis in zijn hemd te zien staan. Inmiddels moeten de voorlichters een opfriscursus Breekijzer hebben doorlopen, want tegenwoordig worden Storms en zijn cliënt steeds vaker op koffie onthaald. Boven plastic bekertjes of echte directiekopjes kan onze held dan een streng preekje houden tegen de autoriteiten.

Een grote gemeente als Utrecht is wel wat repressieve tolerantie gewend en laat zich nauwelijks nog van slag brengen door een bezoekje van Storms. Gisteren had hij de agrarische bewoners van de Utrechtse Huppeldijk met vee en al naar het Utrechtse stadhuis gevoerd om daar te demonstreren voor vervangende woonruimte. De bewoners moesten plaats maken voor een nieuwe woonwijk. De Utrechtse burgemeester was niet gealarmeerd door de koeievlaaien in het voorportaal van zijn stadhuis. Hij aaide de koeierug, gaf iedereen een hand en liet de afhandeling aan zijn wethouder over. Die zei dat de demonstranten de door haar aangeboden woonruimte niet hadden geaccepteerd. Dat is nu het nadeel van Breekijzer: je weet niet wat er achter zit. Je moet maar geloven dat Storms gelijk heeft. Geen idee hoe het zat met die Huppeldijk. Waren die demonstranten huurder, pachter of eigenaar? Je weet niet of zijn overwinningen verdiend zijn of voortkomen uit pr-overwegingen van de belaagde instanties. Storms is twee keer voor de Raad van Journalistiek gesleept. Eén zaak heeft hij verloren, de meest recente heeft hij gewonnen. Journalistiek gezien een gemengde score. Maar voor wie dagelijks wordt getergd door zwaar verschanste functionarissen biedt Breekijzer een uitlaatklep.