NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur GUUS VAN HOLLAND
ROTTERDAM, 21 DEC. Ineens stak er een storm op. Een explosie van geluid, een orkaan van woede en teleurstelling en een diepgemeend verlangen om scheidsrechter Jol voor eens en altijd naar de hel te sturen vulde De Kuip. Iedereen die zielsveel van Feyenoord houdt, schreeuwde om een strafschop. Was Cruz op weg naar de gelijkmaker niet in het strafschopgebied neergelegd? Een aanvaller valt toch zomaar niet wanneer hij op het punt van scoren staat? Toch zeker niet Cruz, de Argentijn die kan omvallen als een uitgeputte tangodanser bij de klanken van een accordeon.

De golf van verontwaardiging overspoelde De Kuip en alles wat van Feyenoord was. Als een elektrische schok die Feyenoord nodig had om tot leven te komen. Ineens was de schroom verdwenen. Weg met die onzin van tactiek, weg met die opdrachten en de angst om punten te verliezen. Mouwen opstropen en Ajax te lijf gaan, daar gaat het toch om. Als de scheidsrechter niet wil helpen, dan doen we het zelf. En daar ging Kees van Wonderen, opgegroeid in het idyllische Veluwse dorp Bennekom, waar de technicus in de jeugd leerde vechten voor de winst. Hij zette een combinatie op met de soms geniale Cruz en ging net zo lang door totdat hij de bal met zijn hoofd in het Ajax-doel kreeg. Frank de Boer deed nog een poging het hoofd van Van Wonderen eraf te schoppen, maar gelukkig voor Feyenoord en Van Wonderen slaagde hij daar net niet in.

De gelijkmaker van de beste man van de tweede helft zorgde voor de ommekeer in de wedstrijd. Na bijna een uur van vermakelijk maar nog niet echt opwindend voetbal, was er ineens zowaar spektakel. Geen saaie tikkies breed of terug, geen behoudend circulatievoetbal, geen risicoloze en te overwogen acties, het spel waarom Nederlanders zo graag bewonderd willen worden. De wedstrijd werd in de tweede helft nog leuker dan hij soms al was geweest. Heel veel kunstzinnigheid viel er weliswaar niet te bewonderen, hoewel af en toe de techniek van Frank en Ronald de Boer, de soms virtuoze bewegingen van Dani, de onnavolgbare kap- en draaibewegingen van Kalou (pas invaller na een uur) en vooral de balaannames met de borst van Cruz de pure liefhebber deden beven van geluk. Het was bijna alsof in de Nederlandse competitie nog voetbal van het hoogste niveau mogelijk is.

De Ajax-aanhangers hebben een wedstrijd gezien waarin Ajax de beste mogelijkheden op een overwinning had, de Feyenoord-aanhangers zagen meer kansen voor hun club. En zo dachten natuurlijk de respectievelijke coaches er ook over. Jan Wouters, sinds het ontslag van Morten Olsen de man die Ajax weer de allure van een topploeg moet geven, gaf niettemin een vrij realistisch klinkende analyse. Redelijk. Alles was redelijk. Voordat we het echt weten is Ajax een redelijke ploeg, een redelijke club met een redelijk bestuur dat een redelijke kijk heeft op de toekomst. Redelijk, zo was Wouters ook als voetballer, totdat diep in zijn buik de duivel begon te grommen en hij niet meer wist wat hij deed, wie hij was, wat hij aanrichtte en wie hij verwondde.

Na de zichzelf overschattende Van Gaal en de zichzelf onderschattende Olsen volgt de straatvechter Wouters. Het is nog maar de vraag of diens Utrechtse wedstrijdmentaliteit strookt met de opvatting die Ajax sinds jaar en dag over de manier van voetballen koestert. De afgelopen week durfde Wouters het aan de Duitse strijdwijze van countervoetbal, zoals hij die heeft ervaren bij Bayern München, te prijzen en de strijdwijze van aanvallend voetbal te relativeren. Bij Wouters gaat het altijd om het winnen, niet om de schoonheidsprijs. Het is hartgrondig vloeken in de kerk van Ajax, maar nog niemand van de strenggelovige Amsterdamse gemeenschap die daar Wouters al op heeft aangesproken.

In De Kuip van Rotterdam had Ajax kunnen winnen. Babangida, Benni en de weleens weergaloze Wamberto hadden Ajax kunnen verlossen van het hulpeloze gevoel dat zich de laatste maanden heeft ontwikkeld in de Amsterdam Arena. Babangida had in de tweede helft een strafschop moeten krijgen toen hij door Gyan onderuit werd gemaaid. Maar Jol, een strenge maar onpartijdige scheidsrechter, durfde het niet aan een strafschop te geven. Gemiste kansen, gemist open kansen zelfs, wat voor benamingen er bij Ajax al niet zijn geïntroduceerd om de vermeende superioriteit te verwoorden. Gisteren na afloop weer. Blind en de broers De Boer, die het predikaat notoire zeurkous nu echt niet meer kunnen ontlopen, begonnen er weer over. Dan liever Wouters, die vorige week zei: in Duitsland krijgen ze twee kansen en die benutten ze alle twee, slecht voetballen is niet erg als je de kansen maar benut, maar achteraf moet je niet zeuren. Feyenoord voetbalt heel anders dan Ajax, de ploeg is minder balvaardig dan Ajax. Akkoord, Cruz is van een apart allooi en Kalou ook. Feyenoord wil eenvoudig blijven, althans Beenhakker wil dat zijn ploeg eenvoudig blijft. Compact is ook zo'n modewoord dat Beenhakker graag hanteert, niet leuk voetbal dus, maar wel effectief. Met Konterman als perfecte verdediger, Van Gastel, Bosvelt en Paauwe als solide middenvelders, Tomasson als nimmer aflatende sjouwer, Van Vossen als mascotte, Cruz als het briljantje, Kalou als de man die ieders harten steelt, Van Gobbel die afwisselend onvoorspelbaar goed en dom speelt, Dudek als de meest onderschatte doelman van Nederland en Van Wonderen als de aanjager die elk elftal zich wenst.

Er lijkt weinig meer tegen te doen. Feyenoord komt eindelijk weer tegemoet aan de wensen van Het Legioen. Feyenoord wordt waarschijnlijk kampioen. Ondanks ontploffend vuurwerk, ondanks vanuit de supportersvakken geworpen projectielen als mandarijnen en aanstekers en ondanks de beledigende spreekkoren, was het zowaar een aangename middag in De Kuip.

Wie niet heeft genoten, moet met heel andere wensen naar het stadion zijn gekomen. De een zal doodziek zijn geworden na het prachtige Ajax-doelpunt van Benni, vijf minuten voor rust, de ander moet heel heel ongelukkig zijn geweest dat Van Wonderen halverwege de tweede helft Feyenoord alsnog naast Ajax bracht. Het zijn aanvaardbare zielenroerselen van fanatieke clubsupporters. Heel onschuldig vergeleken bij het onvermijdelijke oorlogje dat buiten het stadion tussen Amsterdam en Rotterdam uitgevochten moest worden.

Feyenoord heeft zijn riante voorsprong als lijstaanvoerder behouden. In eigen stadion speelde de ploeg met 1-1 gelijk tegen Ajax. In de eerste, door beide elftallen voorzichtig gespeelde helft was Ajax het best spelende eltal. De Amsterdammers, bij wie Arveladze, Litmanen, Tobiasen en Gronkjaer door blessures ontbraken, misten een paar mooie kansen. Benni scoorde vlak voor rust 1-0, Babangida schoot kort daarop in riante positie naast. In de tweede helft kwam er meer leven in de wedstrijd. Zowel Ajax als Feyenoord, dat Tininho door een schorsing miste, kreeg kansen. Van Wonderen scoorde halverwege de tweede helft 1-1, na een combinatie met Cruz en Tomasson. In de slotfase was Ajax het dichtst bij de overwinning. Maar schoten van Dani en Rudy, die na rust de geblesseerd geraakte Blind verving, werden door doelman Dudek gestopt.

( a d v e r t e n t i e s )