NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
De idiote zaterdag begon met een gunstig weerbericht. ,,Clear skies in Irak'', meldde een glimlachende nieuwslezer van CNN aan zijn vrouwelijke collega. Zij lachte ook, want mooi weer is gunstig voor het opnemen van de bombardements-schade. De weervrouw wees vrolijk naar de kaart van Irak. Het wordt in Bagdad wel 26 degrees Celsius. Wat een boffers toch, die Irakezen.

Het schijnt dat ene president Clinton deze oorlog voert maar ik zag eerst de Britse premier en zijn ministers van Defensie en Buitenlandse Zaken op CNN. In de steek gelaten door hun grote bondgenoot vertelden zij over de voortgang van de militaire operatie. In het weekeinde werd die abrupt gestopt zonder dat er iets aan de machtsverhoudingen is veranderd. Clinton gaf twee korte toespraken over Irak maar was met zijn hoofd elders. Geen tijd voor het smeden van een coalitie of om andere staatshoofden te bellen want hij moest met Congresleden onderhandelen. Uit Washington hielden zilvergetongde volksvertegenwoordigers redes over 'de absolute waarheid', 'eer', 'integriteit', kortom over de sigaar van Monica Lewinsky. Midden in Baghdad Doom is Amerika ongeïnteresseerd weggelopen van de joystick. De chaos in werelddorp Washington was beter te volgen dan de oorlogshandelingen in Irak. Het werkelijke resultaat zullen we pas veel later horen. Van Irak heb ik op CNN en BBC World niet meer gezien dan de censors hadden toegelaten. In Bagdad het bekende groene aquarium met lichtflitsen, geluiden van de oproep tot het Ramadan-gebed (er zitten levende mensen in de stad). We zagen een kapot gebouw en burgers deden hun verplichte loftuitingen aan Saddam.

Na de impeachment door het Huis van Afgevaardigden zag ik Clinton de tranen uit zijn ogen vegen voor hij het grasveld van het Witte Huis op liep voor een toespraak. Hij had te hard en te lang gelachen om een grap die zijn bondgenoot uit het Congres, Richard Gephardt, maakte. Maar eenmaal aan het woord hield Clinton zijn emoties in bedwang. Als tv-voorstelling was deze bijeenkomst met Democraten effectiever dan het debat in het Huis dat vanuit gefixeerde cameraposities in beeld wordt gebracht. Een eenzame president levert betere beelden op dan 435 Congresleden. In Amerika mag een politicus geen overspel plegen. In Nederland mag een staatssecretaris van Justitie nooit meer slapen. Hij is verplicht om wakker te liggen en te woelen door het immigratievraagstuk. Alle landen hebben dergelijke functionarissen, maar alleen in Nederland wordt hij getroffen door een slaapverbod. Elke tv-interviewer controleert of hij zich daar aan houdt. Gisteren, in Buitenhof, legde Rob Trip hem het in vier varianten voor. Heeft u goed geslapen? Slaapt u altijd goed of slaapt u pas goed sinds het kort? U hebt de portefeuille van de slapeloze nachten? Slaapt het lekker sinds de hongerstaking voorbij is?

Cohen is een verstandig man en hij erkent dat hij soms minder goed slaapt. Overkomt mij ook. Stel je voor dat hij zou zeggen dat hij 's nachts altijd meteen weg is, dan was een onmens, dan verloor hij zijn morele gezag. Na de slaapvragen kwamen vier eetvragen. Want het ging om een hongerstaking. Zou Cohen afgelopen vrijdagavond wel naar het kerstdiner van het kabinet zijn gegaan als de hongerstaking was doorgezet? Trip deed hier een oproep om een beetje aan die hongerstaking mee te doen. Wijselijk besloot Cohen om op deze stel-dat-vraag niet te antwoorden. En hij slaagde glansrijk voor zijn test, want Trip zei later waarderend: ,,U hebt een goed hart'' en dat is in Nederland belangrijker dan een goed beleid. Ik vind het juist goed dat de staatssecretaris er frisser uitziet dan weken geleden. Het doet mij denken aan het sprookje van Annie Schmidt over de eeuwig huilende Koning Roel met Gevoel. Het land verkeerde in chaos, want de koning deed niks, hij huilde alleen maar. Pas na ingrijpen van een tovenares droogde Roel zijn tranen. ,,En hij werd net slecht genoeg om een tikje verstandig te zijn''.