R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
B E E L D :
De boze baas
Maarten Huygen
Wie kan nog tv maken van deze ewige Wiederkehr? Ik heb dan ook medelijden met de actualiteitenrubrieken. Nog een reconstructie met nieuwe cijfers? Terug naar de milieubewegers dan maar. Die konden hun woede luchten in Netwerk, Nova en het Journaal. Ad den Biggelaar van Natuur en Milieu voor het gothische kerkraam in zijn kantoor. Hij had een opstandig rood geruit jasje aan. Duyvendak van Milieudefensie kwam in wel drie nieuwsrubrieken en had zijn jasje uitgetrokken in de broeikas onder de tv-lampen. Het opmerkelijkst was de voorspelling van Wouter van Dieren, van het Instituut voor Milieu en Systeemanalyse, dat de luchtvaart van 'de rand van subsidieland' zal vallen. Vier miljard voor Air France, vijf voor Al Italia, subsidies en accijnsloze brandstof voor Schiphol. Een soort RSV dus. Maar eerst stijgt de accijns op gas en licht om al die vakantievluchten te laten doorgaan. Ook als boetedoening voor het vervlogen CO2. Vlieg dus naar een land met een lagere energierekening. Op zo'n avond vlucht ik naar Engeland, niet per vliegtuig maar per kabel. Ze hebben het daar slechter voor elkaar dan hier, geef ik onmiddellijk toe, maar dat is fijn voor televisie. BBC had weer zo'n briljante vondst, de baas gaat echt werken in zijn eigen bedrijf. Het is een serie, Back to the floor. Gisteren ontdekte een grote projectontwikkelaar zijn eigen klantenservice. Hij moest eerst door de modder, onder kranen door, langs stapels pallets. Daar, in een rommelig achterkamertje troonde de man die de klachten moest ontvangen. De directeur was geschokt. Wat een verschil met het paleis waar de huizen en appartementen worden verkocht. Je zou zeggen, zet die klachtendienst daar dan ook. Maar nee, hij was wel wijzer. De koper zou eens een klager tegenkomen. Er kwam een luxueuze portocabine op een toegankelijke plek en de klachtenman kreeg een mobiele telefoon zodat hij meteen actie kon ondernemen. Het effect van zo'n baas met bouwhelm is komisch. Ik heb vaak hardop moeten lachen, terwijl ik alleen was. De klantenservice-man die op het laatst nog wat rondslingerende ordners wegzet. De zenuwachtige chefs die de baas ontdekken en beginnen te bellen en regelen. De baas die verstoord een afgebroken stuk zuil omhoog houdt omdat het van te goedkoop materiaal is gemaakt. Wat een tv. Moedig dat zo'n topman meewerkt om de vuile was van zijn bedrijf buiten te hangen. Het is een handige tip voor ambtelijke gedrochten als Philips of het ministerie van onderwijs. Maar wij houden niet van transparantie. Het is hier ook niet nodig, want wij hebben het beter dan elders. In Nederland heerst de afwerende hand van de veiligheidsman, vaak te zien in Breekijzer, het programma van Pieter Storms. Later op de avond bracht de BBC dergelijke veiligheidsmannen uit Irak in beeld, de zogenoemde minders voor de sturing van buitenlandse cameraploegen. Als zo'n crisis met de VN voorbij is en de internationale pers is vertrokken, moeten ze massaal afvloeien. Modern Times volgde zo'n ontslagen minder naar zijn huis, een gevoelig pratende man, met wie je snel sympathiseert. Hij droomde van verre reizen die hij nooit zou maken want hij had de pech Irakees te zijn. Om te kunnen blijven eten had hij al zijn meubels, cd's en voetbalsouvenirs verkocht. En dan schonk hij nog zijn kaftan aan de reporter. Weggeven hoort bij arme mensen. Het is hun laatste beetje macht. ,,Je zult mij je leven lang herinneren'', zei hij. Even twijfelde ik, was dit geen propaganda? Bij die piketpalen weet je dat tenminste zeker.
|
NRC Webpagina's
18 NOVEMBER 1998
|
Bovenkant pagina |