NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Leraren op basisscholen nemen de zoemende 'buzzers' en 'maxxers' van hun leerlingen direct in beslag. Maar werkende ouders blijven zo met hun kind in contact. ,,Als ze om tien over vier niet opneemt, piep ik haar op.''

Door onze redacteur FREDERIEK WEEDA

ROTTERDAM, 13 NOV. Leraar P. Koedood heeft er onlangs nog een afgepakt in groep acht. Vlak voor de godsdienstles begon hij te zoemen. ,,Er komt een tentenkamp in Venlo'', meldde de twaalfjarige eigenaar terwijl hij het beeldschermpje van de buzzer las. Op het plein van basisschool Het Spoor halen zijn leerlingen ze vaker tevoorschijn, zegt Koedood: buzzers of 'piepers' die telefoonnummers en berichten doorgeven. Kinderen kunnen er alleen niet lang van genieten. ,,In de klas zijn ze verboden en er zijn genoeg grote jongens in de buurt die zoiets graag in beslag nemen.''

Een buzzer op zak dragen is niet langer voorbehouden aan artsen, vertegenwoordigers of journalisten. In het kielzog van middelbare scholieren, die in groten getale zijn overgestapt op de mobiele telefoon, is de buzzer nu onder basisscholieren in opkomst.

De eenvoudigste variant buzzer kost 99 gulden en toont op de display het telefoonnummer van de beller. De 'maxxer' kost 199 gulden en geeft ANP-nieuwsberichten door en boodschappen die zijn ingesproken door een beller. Binnen twee minuten zet de buzzer gesproken tekst om in letters.

Op basisschool Het Spoor, in de Rotterdamse binnenstad, behoren buzzers en maxxers tot de categorie hebbedingen. Zoals jojo's dit jaar en tamagotchi's vorig jaar - de elektronische beestjes die op gezette tijden eten en liefde nodig hebben. Het verschil is dat jojo's en tamagotchi's maximaal veertig gulden kosten. Maxxers zijn nogal prijzig voor kinderen van twaalf, vindt Koedood. ,,Vraag me niet hoe mijn leerlingen aan 199 gulden komen.''

Maar er zijn steeds meer ouders die hun kind een buzzer meegeven om weloverwogen redenen. Neem de moeder van de twaalfjarige Samantha in Amsterdam, Sandra, die niet met haar achternaam in de krant wil. Op haar elfde verjaardag kreeg Samantha een maxxer zodat Sandra haar altijd kan bereiken. Doordat ze werkt, is Sandra er niet als Samantha om tien over vier 's middags thuiskomt van de basisschool. Samantha is tien minuten onderweg op de fiets van school naar huis. ,,Als ze om tien over vier niet opneemt thuis, dan piep ik haar op. Tot nu toe heeft ze dan altijd meteen teruggebeld.'' Eén oproep kost ƒ2,50, ontdekte Sandra onlangs tot haar ongenoegen.

Sandra is niet overdreven bang ,,dat er wat gebeurt'' met haar dochter, zegt ze, eerder voorzichtig. Voordat ze de buzzer had, was ze Samantha een keer een paar uur kwijt. Sindsdien zit de schrik er in. ,,Het gaat me niet zo om het verkeer, maar je hoort van die rare verhalen. Over mensen die kinderen de auto insleuren.'' Ze adviseert haar dochter altijd om afstand te houden van auto's en ook niet te dicht bij de huizen te lopen.

Op basisschool Het Spoor had Koedood vorig jaar ook een leerling die contact hield met zijn moeder via de buzzer. ,,Zij was alleenstaand en werkte in een café en was dus 's avonds vaak niet thuis.'' Ook een vriendinnetje van Samantha heeft van haar moeder een maxxer gekregen omdat die zich zorgen maakt. Op de school die Samantha en haar vriendin tot afgelopen zomer bezochten, de Nicolaas Maesschool in Amsterdam-Zuid, hadden een broer en zus op een gegeven moment allebei een mobiele telefoon bij zich, vertelt directeur C. Malta. ,,Zolang al die dingen niet in de klas afgaan, heb ik er geen bezwaar tegen'', aldus Malta.

De meeste basisscholen pakken alles wat piepen kan in de klas onmiddellijk af, zo blijkt uit een rondgang. Alleen adjunct-directeur Richard Schuiling van de Amsterdamse Kraemerschool vindt dat te streng. Het enige dat hij op elektronisch gebied heeft meegemaakt en aan banden heeft gelegd, had betrekking op zijn collega's: ,,We hebben afgesproken dat leraren hun mobiele telefoon uitzetten voordat ze de les ingaan.''