NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur ROBERT MISSET
ROTTERDAM, 12 NOV. Paul Haarhuis neemt deze week tijdens het ATP-toernooi in Moskou al een voorschot op een tennisleven zonder zijn vaste partner Jacco Eltingh. De 32-jarige Brabander bereikte gisteren met Mark Knowles uit de Bahama's de tweede ronde. Maar is Haarhuis zonder Eltingh niet als Woodforde zonder Woodbridge? Volgende week staat de vier jaar jongere Eltingh tijdens het wereldkampioenschap voor dubbelteams in het Amerikaanse Hartford voor de laatste keer aan de zijde van Haarhuis. ,,Het wordt een afscheid zonder emoties, want de cirkel is rond'', zegt Eltingh. ,,Ik heb niet het gevoel dat mijn carrière mooier wordt als ik blijf spelen.''

Een tweede wereldtitel is de gedroomde apotheose van de tennisser die in 1995 zijn hoogste ranking ooit (19de) bereikte en in dat jaar tevens de kwartfinales op de Australian Open en Wimbledon bereikte. Maar Eltingh heeft in het dubbelspel niets meer te bewijzen. ,,Toen ik begin dit jaar mijn afscheid aankondigde, stond ik op de wereldranglijst voor dubbelspelers 2000 punten achter de Woodies. Ik wilde graag stoppen als nummer één van de wereld en nu sta ik 2000 punten voor op die gasten. Haarhuis en ik hebben een koninklijke onderscheiding gekregen, we zijn door de KNLTB tot ereleden benoemd en we hebben alles gewonnen wat we konden winnen. Alleen door de geboorte van mijn zoon tijdens de US Open is het me niet gelukt in één jaar alle vier grandslamtoernooien op mijn naam te schrijven.

,,Die dag van de geboorte is waanzinnig gegaan. Ik zou die avond in New York om half acht met een aantal vrienden uit eten gaan. Die mensen belden me om te zeggen dat ze twintig minuten laten zouden komen. Om twaalf voor acht rinkelde de telefoon en ik riep meteen: 'Hè, hè, zijn jullie daar eindelijk?' Bleek het Hellas te zijn. De weeën waren begonnen. Als ze één minuut later had gebeld, was ik vertrokken en had ze me niet meer kunnen bereiken. Nu slaagde een kennis erin mij ondanks vijftig overboekingen op een vlucht naar Amsterdam te krijgen. Na aankomst op Schiphol werd ik meteen door de douane geloodst, waarna ik langs alle kanten van de snelweg naar Zwolle ben gereden. Ik kwam exact om 13.00 uur aan in het ziekenhuis en om 13.53 werd Lars geboren.

,,Gelukkig toonde Haarhuis alle begrip voor mijn besluit meteen naar huis te gaan. Hij had ook met een andere partner naar de US Open kunnen gaan, omdat het toch al onzeker was of ik wel zou spelen. Het was vooral vervelend, omdat onze concurrenten ervan overtuigd waren dat we de titel op Flushing Meadows slechts kwamen ophalen. Ik hoop dat we op het WK in Hartford nog een finale kunnen spelen tegen Mark Woodforde en Todd Woodbridge, want onze rivaliteit heeft het dubbelspel een extra dimensie gegeven. Noem twee dubbelteams en je noemt de Woodies en ons.''

Maar ook de vedetten van het dubbelspel zijn op de grote toernooien veelal veroordeeld tot optredens achter de coulissen. Zij spelen hun partijen soms ver na middernacht op bijbanen waar je soms een verdwaalde toeschouwer ontmoet. ,,Het is triest dat we zelfs door onze eigen organisatie (ATP) niet serieus worden genomen'', zegt Eltingh. ,,De spelers hebben zelfs geld afgestaan om een beter WK te kunnen organiseren, want op dat toernooi zie je echt het beste tennis in het dubbelspel. Agassi stond in Stuttgart voor schut toen hij met Becker dubbelde, omdat hij helemaal niet kan volleren. Twee grote namen vormen samen nog geen perfect dubbel.''

Dat bijna geforceerde streven naar erkenning heeft Eltingh wel eens het zicht op de realiteit ontnomen. Want wie hem dit jaar zag spelen in de Davis Cup tegen Ecuador of in de anonimiteit van een ATP-toernooi kon zo goed begrijpen waarom de bedachtzame tennisser het allemaal wel gezien heeft. Langzaam verdween de hartstocht, alleen maar tennissen in het dubbelspel werd een voorspelbare kantoorbaan. ,,De blessure aan mijn knieën heeft me deze richting opgeduwd'', erkent Eltingh. ,,Ik train veel minder nu ik noodgedwongen alleen nog in het dubbelspel uitkom en dat druist eigenlijk tegen mijn principes in. Ik heb altijd een sterk ontwikkelde werkethiek gehad, ik wilde elke dag leven als een professional. Die intensiteit was ook nodig om al die jaren het spelen in de single en het dubbel te combineren.

,,Maar die oogkleppen gaan vanzelf af, wij noemen dat in het tennis de seven year blues. Na zeven jaar ben je op alle toernooien al minstens twee of drie keer geweest en verval je in herhalingen. Ik zit al elf jaar in het circuit, ik ben getrouwd, heb inmiddels een zoon en dan wordt het moeilijk je telkens weer op te laden. Ik voel me geestelijk veel ouder dan 28 jaar. Mijn levensstijl en mijn manier van denken weken altijd af van die van mijn leeftijdsgenoten, nu probeer ik weer in harmonie te komen met mijn omgeving.

,,Ik zal mijn tweede leven net zo intens beleven als mijn loopbaan in het tennis. Ik krijg regelmatig interessante aanbiedingen uit het bedrijfsleven. Ik kon zelfs commercieel directeur worden bij een voetbalclub uit de eerste divisie. Maar ik wil juist ontsnappen uit het keurslijf van elke dag hetzelfde doen. Daarom richt ik me op marketing consultancy op projectbasis. Het geld is nooit een drijfveer geweest. Het werd me als kind van twaalf jaar sterk afgeraden te kiezen voor een carrière als proftennisser, omdat in die tijd alleen een twintigtal topspelers een aardig inkomen had.

,,Niemand wist toen in Nederland hoe je als topsporter een bestaan moest opbouwen. Maar het tennis is in feite mijn universitaire opleiding geweest. Ik ben gerijpt in een harde wereld en daar zal ik ook in het zakenleven mijn voordeel mee doen. Ik heb inmiddels verstand van beleggen en vermogensbeheer en ik volg dagelijks de beurs. Ik raakte ook niet in paniek door de financiële crisis in Azië. In slechte tijden moet je aandelen zeker niet verkopen. Ik volg inderdaad elke koersschommeling, want ik heb nu eenmaal de neiging alles te willen rubriceren, zelfs als ik me in de bossen rond mijn huis in Epe laat inspireren door de natuur.

,,Ik bestudeer de trek van de vogels en ik herken ze aan hun geluiden. Een boswachter vertelde me onlangs hoe je bomen moet planten, die man bracht mij terug naar de oorsprong van de natuur. Ik heb me altijd voorgehouden dat kennis onafhankelijk maakt. Daarom wil ik ook alles weten. Ik vond zaadjes van dennenbomen, die vier jaar moeten liggen voor ze gaan kiemen. Het is toch fascinerend dat die zaadjes niet gaan rotten? De creativiteit in de natuur is niet te bevatten. Dat maakt bij mij een oergevoel los. Ik heb alles aan mijn sport te danken. Toch weet ik niets mooiers te verzinnen dan een waterige zonsondergang met rijp op de bomen.''

( a d v e r t e n t i e s )