NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
De prijs voor de perfectste puber op de buis verdient Kim Verduyn van de soap Goede Tijden Slechte Tijden. Ik moet bekennen dat ik haar al een tijdje volg.

Tijdens het Journaal draait de band mee op RTL4 en daarna rol ik naar de Kim-scènes. Haar vernietigende blikken, de woede waarmee ze op de divan ploft, de onderonsjes met haar vriendin, haar vertwijfeld ronddraaiende ogen, het uit en aan met haar liefde Che, zonder haar was deze soap nergens. Zo realistisch heb ik het zelden gezien. Haar opinies tellen zwaarder dan hoofdartikelen. Ze kan ze overtuigend brengen. Wie het niet met haar eens is, wordt getracteerd op een ongeduldig afwenden van het hoofd. Ze slaat haar ogen dan zuchtend omhoog. Dus stapten kijkers woedend naar de slager, toen Kim op haar school begon met acties tegen vlees. Met haar liefde Che smeerde ze de gang vol met rode verf. Het was zeer schadelijk voor de vleesbranche en die diende een protest in tegen RTL4. Wie wil door haar met de rug worden aangekeken?

De tekstschrijvers van Kim zeggen dat ze niet voor de protesten zijn gezwicht. Hoe dan ook, haar vegetarisme is een stuk minder zichtbaar. Ik zag haar nog wel eens in de weer met zo'n ovengerecht van paprika's en allerlei soorten groen, maar daar bleef het bij. Ze werd zelfs wat onderdaniger. Om bij Che in de smaak te vallen is ze met hem mee gegaan om een chemische fabriek te saboteren. Even vreesde ik voor de toekomst van DSM en Akzo-Nobel in Nederland, maar de actie mislukte en ze werden opgepakt door de politie. Gisteravond zag ze dat het goed is voor de liefdesband als ze die Che ook eens tegenspreekt en zelf de teugels in handen neemt. Een belangrijke ontdekking op die broze leeftijd.

Je ziet zo zelden echte pubers op televisie. Ze worden vaak gespeeld als jong volwassenen. Zo worden ze onterecht beschouwd door de samenleving. De televisie heeft moeite met hun ongrijpbaarheid als groep. Zelden zijn ze aan het woord. Ik miste hen in bijna alle uitzendingen over zinloos geweld vorige week. Programmamakers zijn wel bang voor de toegekeerde rug en ze staan op hun kop om hen te binden. Net als die vader eergisteren bij Barend en Witteman, die een verbod 'een vorm van geweld naar mijn zoon toe' vond en meer zag in 'het begeleiden van processen'. Zijn jongen rijdt nu dagelijks fietsers en voetgangers dood in het computerspelletje Carmageddon. Kim kreeg gisteren een verbod om nog om te gaan met die Che. Door hem kreeg ze maar een strafblad. Uiteraard negeerde ze dat verbod maar op haar beurt hield ze Che voorlopig van verdere acties af. Het stellen van vaderlijke grenzen had hier effect al liep het niet precies als voorzien.

Kim is het sterkste karakter. Goede Tijden, Slechte Tijden heeft een overmaat aan goed afgerichte gevoelige, vrouwvriendelijke zorgvaders. De moeders zijn er niet, of redden het niet met de opvoeding. Allemaal iets te week en te gezellig. Toch is het verreweg de populairste Nederlandse soap. Tegen de twee miljoen kijkers, waaronder veel jongeren. Goudkust van SBS6 is de krokodillenvijver naar het voorbeeld van de Amerikaanse soap. Geen pubers maar jonge mannen en vrouwen met veel haar, losjes gedrapeerd en door lak gefixeerd. Het draait om een rijke familiedynastie, de Cloppenburgs. En als je niet dagelijks kijkt, raak je het spoor van sabotages, ontvoeringen, verhoudingen en wandaden bijster. Maar soap is een emotieclip die je niet helemaal hoeft te begrijpen.

Het is opvallend hoe snel de Nederlandse soap een volwassen genre op de televisie is geworden met veel roze, redelijke dialogen, maar wat kunstmatige omstandigheden. Dat hoort bij soap, net als de zin ,,ik zal maar gewoon open kaart met je spelen'' of ,,ik haat die man, en ik heb er alles voor over om hem kapot te maken''. Het ziekenhuis van Veronica's Onderweg naar Morgen biedt nog de meest realistische uitgangssituatie voor intriges.

Maar ja, geen Kim.