NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

DANA LINSSEN
Postcards from the Edge zal voor mij wel altijd de film blijven waardoor ik van Shirley MacLaine leerde houden. Dat is niet voor de hand liggend want MacLaine speelt er niet eens een van haar sterkste rollen in. Die eer is weggelegd voor Meryl Streep als haar filmdochter, die voor haar personificatie van de naar actrice en schrijfster Carrie Fisher getekende Suzanne Vale, een Oscar-nominatie kreeg. Met Postcards from the Edge (Mike Nichols, 1990) profileerde Streep zich definitief als comédienne, wat een Amerikaanse criticus de dweepzieke opmerking ontlokte dat zelfs haar gebroken Engels in Sophie's Choice al blijk had gegeven van haar slapstick-kwaliteiten.

Hoe dan ook, Streep blijft voor mij nog steeds een actrice voor de liefhebbers, terwijl MacLaine als haar alcoholistische moeder de show steelt - hevig schmierend, altijd op het punt om tipsy van de trap te vallen als ze zich nog niet net aan haar kristallen glas koele witte wijn zou hebben kunnen vastgrijpen. Ze papt zelfs met het vriendje van haar dochter aan op zo'n banale manier, dat je hoopt dat het haar nog lukt ook.

MacLaine en Streep spelen zoals in elke film over Hollywood voor een deel zichzelf: steractrices met nukken. De noodzakelijke anekdotiek is afkomstig uit de biografie van Fisher die op komische wijze haar verstoorde relatie met haar moeder Debbie Reynolds (Singing in the Rain) uit de doeken doet. Een leven dat behalve door een ongezonde concurrentie tussen een zich tegen de ouderdom verzettende vrouw en haar even neurotische, maar vooral jongere evenbeeld, bepaald werd door het alcoholmisbruik van de een en de drugsverslaving van de ander.

Dat voortdurend op het randje van onsmakelijk voyeurisme en sappige roddel balanceren van de film leidt ook tot een van de ont-roerendste scènes van Postcards from the Edge. MacLaine ligt doodziek, afgekickt of beide in het ziekenhuis. En plotseling is er niets glamourous meer aan haar te ontdekken. Ze is bleek, ze blijkt een pruik te dragen, haar wangen hangen als losse vellen om haar kakement. Dan blijkt de oudere actrice over een talent te beschikken wat haar mannelijke collega's zelden gegeven is: ze kan zich mooi, jong en meisjesachtig spélen. Dat is een genot om naar te kijken.

Postcards from the Edge (Mike Nichols, 1990, VS), RTL4, 21.00-23.00u.