NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Advertenties in landelijke dagbladen, noch een protestcolonne, noch démarches van de gouverneur hebben tot nu toe kunnen bewerkstelligen dat Limburgse infrastructurele projecten in het meerjaren-programma van het kabinet komen. Andere regio's overkomt hetzelfde. Maar er is nog hoop.

Door onze redacteur FLORIS VAN STRAATEN

DEN HAAG, 22 OKT. Een niet-aflatende stroom notabelen uit de provincies heeft de afgelopen weken zijn opwachting gemaakt in Den Haag. Alle bezoekers koesterden dezelfde vurige wens: een prominente plaats bemachtigen in het MIT, het Meerjarenprogramma Infrastructuur en Transport (MIT) van minister Netelenbos (Verkeer en Waterstaat).

In het MIT, dat de jaren 1999-2003 bestrijkt, staan de wegen, bruggen, tunnels en andere infrastructuurprojecten aangegeven waaraan Den Haag de komende jaren voorrang wil verlenen en waarvoor het geld wil uittrekken. Voor de tweede achtereenvolgende keer staat het MIT morgen op de agenda, wanneer het kabinet bijeenkomt in de Haagse Trveszaal.

Regionale en lokale bestuurders die er onvoldoende in slagen hun plannen in het MIT opgenomen te krijgen, kunnen hun meestal niet geringe aspiraties weer voor ten minste een jaar op sterk water zetten. En dat is geen prettig vooruitzicht in de wetenschap dat er komend jaar nieuwe Provinciale Staten moeten worden gekozen.

De Limburgse gouverneur Van Voorst tot Voorst reisde vorige week tot vier keer toe naar Den Haag en ook gisteren was hij er weer te vinden. Gastvrij zwaaide zelfs de deur van het Torentje van premier Kok ettelijke malen voor hem open, maar ondanks alle Haagse hartelijkheid kreeg Limburgs eerste burger toch niet wat hij begeerde.

Het kabinet, zo lijkt het althans, is niet bereid onmiddellijk geld ter beschikking te stellen voor de aanleg van een autosnelweg tussen Venlo en Roermond. De Limburgers menen echter dat dit project geen enkel uitstel duldt. In een laatste wanhopige poging om het kabinet voor zijn MIT-beraad van morgen tot andere gedachten te brengen, bracht de Kamer van Koophandel Noord- en Midden-Limburg vanmorgen een konvooi van twintig vrachtwagens met boze chauffeurs in stelling.

Het probleem voor de Limburgers en het kabinet is dat er talloze andere kapers op de kust zijn. Elke provincie en elke regio heeft een waslijst van urgente projecten, die ter plaatse onveranderlijk als onmisbaar worden beschouwd. In veel gevallen zijn hierover bovendien al meer of minder bindende afspraken gemaakt met vroegere bewindslieden en hebben regionale en lokale overheden er zelf al enig eigen geld aan gespendeerd.

In Noord-Brabant willen ze pertinent de versnelde aanleg van de A50 tussen Eindhoven en Oss, omdat de huidige verbinding levensgevaarlijk is. In Zeeland wachten ze met smart op een tunnel onder het kanaal Gent-Terneuzen bij Sluiskil, terwijl Zuid-Holland nog steeds aandringt op de aanleg van een zogeheten light rail-verbinding tussen Den Haag en Rotterdam. In Noord-Holland wil Alkmaar intussen per se af van een knelpunt tussen de A9 en de verbindingsweg naar Heerhugowaard.

Wat Gelderland betreft, mag er absoluut niet worden beknibbeld op de noordoostelijke tak van de Betuwelijn. Maar Overijssel zegt dat het niet kan leven zonder een Hanzespoorlijn, die Lelystad via Kampen met Zwolle moet verbinden. De drie noordelijke provincies houden intussen vol dat ze recht hebben op een Zuiderzeespoorlijn, die hen dichter bij het westen zal brengen.

Elke provincie en regio verdedigt zijn wensen op eigen wijze. Sommigen sluiten gelegenheidsallianties in de hoop zo meer uit de Haagse ruif binnen te halen. Dat deden bij voorbeeld Limburg, Noord-Brabant en Zeeland, die gisteren gezamenlijk een persconferentie belegden in Den Haag om hun verlangens nog eens nadrukkelijk te presenteren.

Grote woorden werden daarbij niet geschuwd. ,,Zuid-Nederland is het natuurlijke groeicentrum van de economie'', heet het in een speciaal vervaardigde brochure, waarin de drie zuidelijke provincies bovendien werden aangeduid als ,,de logistieke draaischijf van Noordwest-Europa''. Ze liggen immers ,,precies tussen de Europese agglomeraties Londen, Parijs, Hamburg en Frankfurt.'' Dat dat ook voor de meeste andere Nederlandse provincies geldt, bleef uiteraard onvermeld.

Ook een andere kunstgreep wordt veelvuldig toegepast bij plannen die dreigen te worden uitgesteld: het zogeheten voorfinancieren van projecten door de provinciale of lokale overheid. De provincie leent het geld tijdelijk en wordt later geheel schadeloos gesteld door Den Haag. Hiermee hoopt bij voorbeeld de Gelderse gedeputeerde De Bondt de noordoostelijke tak van de Betuwelijn uit het vuur te slepen. Ook Noord-Brabant kwam gisteren met deze oplossing voor het probleem van de fel begeerde A50.

Sommigen nemen maar vast een voorschotje op het binnenhalen van de buit. In Groningen was alles vorige week vrijdag al in gereedheid gebracht voor een persconferentie waarop commissaris van de koningin Alders het goede nieuws uit Den Haag over goedgekeurde projecten feestelijk wereldkundig zou maken. Het kabinet kwam er, ondanks spoedoverleg met Alders en diens Drentse collega Ter Beek, echter nog niet uit. De persconferentie moest in allerijl worden afgelast.

Alle bezoekers van de laatste weken onderstreepten dat er ,,keiharde afspraken'' waren gemaakt met het kabinet. Hoe hard die afspraken waren, moet de komende tijd nog blijken. Sommige provincies, waaronder Zeeland en Overijssel, overwegen zelfs juridische stappen tegen de regering als hun wensen niet gehonoreerd zouden worden.

Minister Netelenbos en het kabinet verkeren intussen in een lastig parket. De totale verlanglijst van nieuwe infrastructuurprojecten in Nederland beloopt zo'n 45 miljard gulden. Het kabinet heeft echter tot 2010 'slechts' 12 miljard extra te besteden en voor de komende kabinetsperiode, die grotendeels met het MIT van dit jaar samenvalt, is er zelfs maar 2,7 miljard gulden extra te besteden. Velen in den lande zullen dus onvermijdelijk nul op het rekest krijgen.

Dat het ook binnen het kabinet nog kan gaan spannen over het MIT, waarin de nadruk naar verluidt sterk ligt op openbaar vervoer, bleek vanmorgen. VVD-fractievoorzitter Dijkstal liet weten dat het kabinet meer geld moet uittrekken voor wegen. ,,Ik maak mij grote zorgen over de bereikbaarheid. We moeten op jacht naar extra geld'', zei Dijkstal. Zijn partijgenote, vice-premier Jorritsma, zelf voormalig minister van Verkeer en Waterstaat en nu op Economische Zaken, zal de kwestie morgen ongetwijfeld aan de orde stellen. Nog is niet alle hoop gedoofd bij de lobbyisten op het Binnenhof.

Met twintig vrachtwagens reisde een delegatie van de Kamer van Koophandel van Noord- en Midden-Limburg vanmorgen naar Den Haag om een petitie aan de Tweede Kamer aan te bieden over de aanleg van een snelweg tussen Venlo en Roermond. VVD-leider Dijkstal nam de petitie in ontvangst. De Limburgers vrezen dat het kabinet niet onmiddellijk geld ter beschikking wil stellen voor de A73 in het Meerjarenprogramma Infrastructuur en Transport (MIT), waarover dezer dagen besluiten moeten vallen. Volgens hen is de aanleg van de weg echter van levensbelang voor de regio. Hun laatste hoop is nu vooral gevestigd op de Tweede Kamer, die de voorstellen van het kabinet nog moet goedkeuren. Naar het zich laat aanzien zal er morgen overigens ook binnen het kabinet nog een robbertje over worden gevochten. De VVD vindt namelijk dat er onvoldoende geld is uitgetrokken voor wegen, zo liet VVD-voorman Dijkstal de Limburgse delegatie vanmorgen tot haar vreugde weten. Het CDA wil eveneens dat er meer geld wordt uitgetrokken voor wegen in de provincie en ook sommige PvdA'ers vinden dat een project als de A73 met grote spoed moet worden aangelegd. Het kabinet worstelt al wekenlang met het MIT, omdat de beschikbare fondsen veel geringer zijn dan de wensen. Hoewel het MIT elk jaar verschijnt, wordt er dit jaar nadrukkelijker dan ooit gelobbyd vanuit de provincies voor projecten in hun regio. Gewoonlijk wordt het MIT tegelijkertijd met de begroting van Verkeer en Waterstaat gepresenteerd. Door de korte tijd tussen regeerakkoord en begroting lukte dat dit jaar niet. Veel afspraken uit het regeerakkoord moesten nog nader worden uitgewerkt alvorens het MIT kon worden afgerond. De extra tijd bood de regionale lobby's echter de kans hun verlangens nog eens krachtig op tafel te leggen.