R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
F I L M V O O R A F :
La Promesse
MARISKA GRAVELAND
Gelukkig zijn er films die wel even blijven hangen in een van die dorpjes en voorsteden, en tonen wat de meesten van ons eigenlijk liever niet zien. In La Vie de Jésus (1997) jakkerde regisseur Bruno Dumont samen met de verveelde jongeren op hun brommers door de Vlaamse enclave Bailleul in Noord-Frankrijk, waar ingehouden agressie tot uitbarsten komt. Ook in het indrukwekkende La Promesse (1996) wordt veelvuldig rondgescheurd met brommers en oude bestelbusjes. Deze film speelt zich af in Seraing, een sombere voorstad van de failliete stad Luik. Failliet is ook het geweten van Roger, een scharrelaar in hart en nieren. Samen met zijn tienerzoon helpt hij illegale vluchtelingen aan zwart werk en onderdak, maar buit deze hulpeloze mensen eigenlijk harteloos uit. Als een van hen van de steiger valt en overlijdt, begraaft hij hem in het beton, uit angst voor ontmanteling van zijn lucratieve zaakje door de politie. Zoon Igor heeft vlak voor de man zijn laatste adem uitblaast een belofte gedaan: hij zal voor zijn vrouw en kind zorgen. Maar hij stuit vervolgens op veel tegenstand van zijn vader en van de vrouw zelf, aan wie hij de waarheid niet heeft durven vertellen. Film is geen realiteit, maar sommigen komen dicht in de buurt. La Promesse is er één van, doordat de kijker vanaf het begin medeplichtig wordt gemaakt aan het gesjacher: hun handigheid in het aftroggelen van geld, het geheim dat ze met zich meedragen, hun kilheid in de omgang die voor autoriteit moet doorgaan. Marginale types die hun macht alleen kunnen tonen aan nog marginalere mensen. Achter de blonde lokken van Igor en zijn betoverende, uitdrukkingsloze gezicht schuilt een rotjoch, maar ook een jongetje dat uit de tang van zijn vader wil ontsnappen, in de hoop iets onbedorvens te vinden. De film is nu helemaal actueel door de commotie die in België is ontstaan na de dood van een vluchtelinge door verstikking tijdens haar gedwongen terugkeer naar Nigeria. Zonder grootse statements te maken en zonder opgeheven vingertje toont La Promesse dat er ergens tussen die industrieterreinen en morsige kamertjes toch plaats is voor een geweten.
La Promesse (Luc en Jean-Pierre Dardenne, 1996, België/Frankrijk/Luxemburg), Belg.2, 20.30-22.05u.
|
NRC Webpagina's
7 OKTOBER 1998
|
Bovenkant pagina |