NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

MARK DUURSMA
De ooit zo helder gedefinieerde machtsverhouding tussen beul en slachtoffer kan door het verstrijken van de tijd danig vertroebeld raken. De relatie kan zelfs volledig worden gespiegeld, met een omgekeerde machtsverhouding tot gevolg. Zie bijvoorbeeld Cavani's klassieker The nightporter, Polanski's minder geslaagde Death and the Maiden, het deze week in Utrecht vertoonde Winter '89 van Danniels, of het artikel van Rudy Kousbroek over zijn kampervaringen in de Tweede Wereldoorlog op de voorpagina van het CS van vandaag.

Mimmo Calopresti's debuutfilm La seconda volta (De tweede keer) biedt een subtiele variant van dit fenomeen.

Twaalf jaar geleden werd Alberto Sajevo, professor in Turijn, neergeschoten door een lid van de Rode Brigades. Nog steeds loopt hij rond met een kogel in zijn hoofd. De vrouw die hem heeft neergeschoten zit in de gevangenis, maar mag overdag werken op een kantoor. Sajevo herkent haar op straat en begint haar te volgen, zoekend naar antwoorden op vragen die hem al jaren kwellen.

Antwoorden krijgt Sajevo niet, net zo min als wij. Onbevredigend wellicht, maar des te moediger: een film zonder loutering of oplossing. In plaats van een afgerond verhaal zien we het langs elkaar schampen van twee mensen die tegen hun zin met elkaar zijn verbonden.

Als slachtoffer is Sajevo even intelligent als rancuneus. 'Raak er een om er honderd op te voeden' was de leus van de Rode Brigade. ,,Waar zijn die honderd anderen?'' bijt hij de ex-terroriste toe. Hij vindt dat hij het recht heeft om alles over haar te weten en zij de plicht om aan hem te denken.

Even terughoudend is het uiterlijk van de film. Niets krijgen we te zien van de elegante arcades in de brede winkelstraten van Turijn, maar des te meer van onooglijke en ontkleurde interieurs: op kantoor, in de gevangenis, in de bus, in de stationsrestauratie.

Nanni Moretti, tevens optredend als producent, en Valeria Bruni Tedeschi acteren op het detail, zonder een spoortje pathos. Alles is klein en ingetogen in La seconda volta, en dat blijkt een uitstekende manier om een groots onderwerp te benaderen.

La seconda volta (Italië/Frankrijk, 1996, Mimmo Calopresti), Ned. 3, 23.18-0.14u.