NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

MARISKA GRAVELAND
Geen genre zo geliefd en daarom zo uitgebuit als de film noir. De seks is altijd broeierig, het geweld immer bloedeloos en gestileerd, en de ontknoping gegarandeerd verrassend. De thriller China moon, die gretig leunt op het genre, bewijst maar weer eens dat de hoogtijdagen van de film noir nooit meer wederkeren. Liefhebbers moeten daarom aan hun trekken komen door de tape van The Maltese falcon (1941) nog maar een keer in de videorecorder te stoppen - op het grote doek zijn dit soort klassiekers zelden te zien. China moon biedt vanavond hooguit een schouder om op uit te huilen.

De film heeft alles wat een film noir volgens het scenariohandboek moet bevatten. Een wanhopige vrouw die steun zoekt bij een door de wol geverfde speurder, en van wie het lange tijd onzeker blijft of ze zich tot een femme fatale zal ontpoppen. Madeleine Stowe speelt de vrouw, die haar steenrijke, maar mishandelende echtgenoot om zeep wil brengen, op ingetogen wijze zonder te willen schitteren. Dit siert de film, want het kan ook slechter zoals de irritante, zelfingenomen 'femme fatale' Kim Basinger in L.A. Confidential bewees. Een diva bedenk je niet voor de spiegel, dat moet je zijn.

Een verademing is het om Ed Harris eens een gevoelige Casanova te zien spelen, want deze acteur wordt vooral getypecast als onderzeeboot-marinier (The abyss) of NASA-commandant (Apollo 13: ,,Failure is not an option''). Het zijn dan ook vooral deze twee prettige acteurs die China moon het aanzien waard maken. Het verhaal zit echter vol zogenaamde 'plot holes', en aanwijzingen worden met een rood seinlicht aangegeven: ,,mensen, dit kompas wordt nog belangrijk bij de ontknoping!'' (Die overigens wel verrassend is.)

Drie jaar liet productiemaatschappij Orion Pictures de film op de plank liggen, om hem pas na het succes van de thriller Blink, de doorbraak van Stowe, af te stoffen. Het zou niet de eerste keer zijn dat producenten of distributeurs die truc uit marketingoverwegingen toepassen, uiteraard geheel tegen de wens van de makers. Regisseur John Bailey, die zijn sporen heeft verdiend als cameraman, had als debutant weinig in de melk te brokkelen. Misschien had het geholpen als hij iets meer bravoure had getoond met zijn film. Want in al hun bescheidenheid zijn de personages vergeten dat een film noir het vooral moet hebben van kleurrijke locaties en spitsvondige dialogen.

China moon (John Bailey, 1994, VS). Ned.1, 23.10-0.46u.