R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
F I L M V O O R A F :
The Onion Field
GERWIN TAMSMA
Aan de andere kant van het spectrum gaven de broertjes Coen een waar-gebeurd stempel aan hun Fargo (1996), een verslag van een mislukte en gewelddadige ontvoering in Minnesota. Journalisten die op zoek gingen naar de bron moesten tot de conclusie komen dat het verhaal van begin tot eind was verzonnen. Die postmoderne ironie is regisseur Becker, die later veelal degelijk vakwerk zoals Sea of Love zou afleveren, in 1979 nog vreemd. Hij maakt zich geen zorgen over de bereidwilligheid van het publiek om zijn film, naar een non-fictie boek van Joseph Wambaugh, te geloven. Kalm en zonder enige behaagzucht of effectbejag vertelt hij het verhaal van een ontvoering in 1963 en haar jarenlange nasleep. Becker had zijn verhaal ook kunnen beginnen met de fatale ontvoering van de baby van Charles Lindbergh. De nationale ontzetting daarover leidde tot het gelijktrekken van de strafmaat voor ontvoering met die voor moord. Want daarom besluit de intelligente maar pathologisch gevoelloze overvaller Powell (James Woods op zijn best) de twee agenten (John Savage en Ted Danson) die hij samen met zijn zwarte handlanger (Franklyn Seales) heeft overmeesterd, te executeren. Eentje ontsnapt er miraculeus - niet spectaculair - en daarna worden de cop killers binnen de kortste keren opgepakt. Eind goed, al goed? Nee, Becker richt zich op de treurige waarheid: de moord trekt een breed spoor van verwoesting. De overlevende agent wordt met nauw verholen minachting door zijn superieuren te kennen gegeven dat een échte politieagent niet zo eenvoudig zijn pistool afgegeven zou hebben. Hij ontwikkelt een neurotische kleptomanie en wordt ontslagen. De ter dood veroordeelde Powell en zijn compaan blijven procederen. Maar ook wanneer het recht zegeviert, verliest iedereen. Dat het uiteindelijk, jaren later, allemaal nog een beetje goed komt, doet daar niets aan af. Het is tenslotte een waargebeurd verhaal. Full of sound and fury, signifying nothing, schreef Shakespeare al.
The Onion Field (Harold Becker, 1979, VS), Ned.1, 23.07-00.55u.
|
NRC Webpagina's
17 SEPTEMBER 1998
|
Bovenkant pagina |