NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Zomergasten van de VPRO begon ermee. De tv werd onderwerp voor de tv. Intellectuelen lieten op de stille zondagavonden van de zomervakantie een presentator hun favoriete beelden vertonen en gaven uitleg.

Aan de hand van de selectie van films en tv-programma's kreeg de kijker ook een indruk van de Zomergast. Het was nieuw dat intellectuelen niet pronkten met hun smaak in boeken, schilderijen of muziekstukken maar met tv. Ze gaven het toe, ze hadden 'em thuis, het is belangrijk. Ook kranten besteden meer aandacht aan televisie. Er is zoveel, dat er behoefte ontstaat aan overzicht. De tv-hater is isolationist geworden die niet met zijn tijd meegaat. Iedereen moet eraan geloven. Elke week zijn er maar liefst twee tot drie programma's die over tv gaan. Zo kan heel goedkoop het opmerkelijkste uit het seizoen worden verzameld. In Het Blauwe Licht zitten publicisten Anil Ramdas en Stephan Sanders met twee gasten aan beeldschermen voor een publiek in de Amsterdamse Balie. De beelden, bijeengeplukt uit de programmering van de twee voorgaande weken, dienen als inleiding tot gesprekken over actualiteiten. Een geïllustreerd discussieprogramma. Gisteren toonde het tweetal hoe volksschrijver Reve tegenover Maartje van Wegen de nieuwe rijksaankoop Victory Boogie Woogie als 'foeilelijk' omschreef. Gast en museumdirecteur Rudy Fuchs stoorde zich daaraan.

Met name Sanders neemt scherp waar, al heeft hij teveel Freud gelezen. Als Clinton van de vliegtuigtrap afdaalt, kijkt Sanders naar zijn losse handje dat ontspanning moet weergeven maar ook duidt op zijn seksuele uitspattingen. Dergelijke symboliek is enkel spel. In het nachtelijke Teevee Studio van de KRO heeft presentatrice Rémi van der Elzen de gedachte van Zomergasten versimpeld tot een half uur met een bekende Nederlander. Van der Elzen is een matig interviewster, die altijd uitblonk in open-deur-vragen naar gevoelens, terwijl ze aan haar gast frutselde. Dat leverde weinig informatieve antwoorden op want de gevoelens van mensen lijken op elkaar. De nieuwe formule dwingt haar tot concreetheid, zonder frutselen, maar ze blijft wisselend. Gisteren hield ze een preekje tegen de Privé-column van mode-ontwerper Mart Visser, een gladde prater die weinig meer in zijn mars heeft dan de nieuwe jurken voor mevrouw Duisenberg.

De platte versie van tv over tv is Alles voor de Kijkcijfers van RTL4 op zaterdagavond. De jonge presentator, Beau van Erven Dorens, is een groot talent, helder woordgebruik, goed contact met het publiek, ad rem, subtiele stembuigingen, maar hij mikt zo laag mogelijk. Met een joelende tribune bespreekt hij wat voor beelden hoge kijkcijfers zouden halen. Zo kan hij alle snuff uit de wereld uitzenden, terwijl het publiek voor de morele balans zorgt. Gelukkig voor hem vindt het publiek alles goed. Een leeuw die een man opeet? Stom van die man, vindt een meneer, had hij maar niet met zo'n cameraatje zo dicht op die leeuw moeten gaan staan. Klinkt wel minder hypocriet dan de redenering dat iedereen van dergelijke beelden kan leren. Dwergwerpwedstrijden, het orgasme van Linda de Mol, poep-eet-wedstrijden, wie het niet wil zien, kan de ogen bedekken. Veel beelden komen uit Japan waar het kookt en borrelt onder de hoffelijke oppervlakte. Vorige week ontving Van Erven Dorens collega-presentator Marc Klein Essink, zodat ze elkaar moed konden inpraten. ,,Plat scoort altijd en ga daar mee door''. De publieke omroepbazen waren maar hypocriet want ze wilden toch ook hoge kijkcijfers, vonden ze. Maar die vergelijking gaat niet op. Wie hoge kijkcijfers haalt voor een steengoed programma, draagt bij aan de beschaving.

Zo niet Van Erven Dorens. Hij zou beter kunnen met zijn publiek, zo doorsnee als het maar kan. Als hij vraagt of ze Aad en dikke Cora willen zien strippen op de video, loeien ze enthousiast. Niet alleen de televisie maar ook de Hollandse burgerij heeft de afgelopen vijftien jaar een sprong in het diepe gemaakt.