NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

KESTER FRERIKS
Traag glijdt het zonovergoten Griekse landschap voorbij, traag gaan de beelden en nog trager waait een zucht van de wind de kraag op van Romy Schneider of speelt diezelfde wind met het gordijn, waarachter zij staat. Die wind mag ook door haar haren woelen, hetgeen de mannelijke tegenspelers eigenlijk nauwelijks gegund is. De film Une Femme a sa Fentre (Een vrouw aan haar venster) uit 1976, geregisserd door de Fansman Granier-Deferre, ontleent zijn bestaansrecht aan de hoofdrol van Romy Schneider. Zelfs lijkt het of de wolken en de blauw-getinte bergen in de schemering haar kleuren aannemen, maar het is natuurlijk andersom: de regisseur heeft er alles aan gedaan elk teken in de film, elke scene, te laten verwijzen naar Schneider.

Une Femme a sa Fenetre speelt zich af aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog, in 1936. Romy Schneider als de Fanse ambassadeursvrouw wordt verliefd op een communistische verzetsstrijder. Haar weelderige, luxe-leven geeft ze op en ze voegt zich aan zijn zijde. Volop romantiek overheerst haar idealen. Mooi zijn de heel scherpe montagetechnieken die de regisseur toepast: terwijl Schneider bruisende champagne drinkt met hooggeplaatste personen, is ze in gedachten aanwezig bij de strijders in het Giekse struikgewas. Een enkele niet eens bloedige, maar wel trefzekere scene - de reeksen glimmende bajonetten bijvoorbeeld - geeft iets van die oorlogsdreiging aan.

Afgezien van die noodzakelijke dreiging is de film een toonbeeld van esthetiek. De gebaren zijn minutieus geensceneerd. Romy Schneider mag vaak haar oogleden neerslaan over haar donkere ogen om in te verdrinken, en dat maakt haar verleidelijk. Bijna nog verleidelijker dan wanneer ze iemand rechtstreeks aankijkt. Daarom komt revolutionair Victor Lanoux helaas te weinig aan bod als de tegenspeler voor wie ze een hartstochtelijke liefde koestert. De esthetiek waarmee Romy Schneider wordt omringd, zet zich voort in de toonzetting van de film. De muziek is licht meeslepend. Het zonlicht gevangen in een autospiegel verandert moeiteloos in een bolronde, glanzende lamp in een stijlvol etablissement. Een film van pure, en eigenlijk onwaarachtige schoonheid.

Une Femme sa Fentre (Pierre Granier-Deferre, Frankrijk, 1976), Ned.3, 22.58-0.59u.