NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

MARK DUURSMA
Zij heeft haar oma bezocht in Boedapest en reist terug naar Parijs. Hij heeft een blauwtje gelopen in Madrid, zwerft met een Eurrail-pas door Europa en vliegt morgen terug naar Amerika. Vlak voor Wenen treffen ze elkaar in de trein en constateren ze verwantschap in de restauratiewagen. Dus besluiten ze in een opwelling om avond en nacht met elkaar door te brengen in Wenen.

In veel films zou dit samenzijn plaatsvinden in een hotelbed en slechts tien minuten duren, als inleiding van de liefdesgeschiedenis die vervolgens wordt getoond. In Before sunrise gaan Celine en Jesse niet naar bed. Ze zwerven door Wenen, praten heel veel, vinden elkaar erg leuk en nemen 's ochtends afscheid.

Zo natuurlijk is hun ontmoeting, zo gewoon, dat de film bijzonder wordt. Herkenbare romantiek, geloofwaardig door het ontbreken van spektakel en overspannen fictie, is immers zeldzaam in films. Hier is het gelukt: iedereen die wel eens een paar onverwachte uren met een vreemdeling in een vreemde stad heeft doorgebracht, zal genieten van de uitstekend geschreven dialogen. Heel diep graven ze niet, maar de onderwerpen - ouders, idealen, man-vrouw relaties, reïncarnatie - zijn fraai toegesneden op begin-twintigers. Dat al dat gepraat blijft boeien, is te danken aan de twee acteurs. Julie Delpy en Ethan Hawke, bepaald geen acteurs bij wie ik me bij voorbaat gewonnen geef, vormen een wel heel aanstekelijk koppel.

Regisseur Richard Linklater (1961), inspirerend middelpunt van de bloeiende onafhankelijke film in Austin, Texas, is gespecialiseerd in adolescentie. Slacker (1991) en Dazed and confused (1993) werden omarmd door de Generation X die in die films werd afgebeeld. In Suburbia (1997) draait het nog steeds om dolende twintigers, met The Newton boys (1998) kiest Linklater voor het eerst voor grootschalig en verhalend. Before sunrise (1995) was een Europees uitstapje in dit rap groeiende en zeer Amerikaanse oeuvre.

Een Texaan in Wenen, dat heeft bij voorbaat iets ontroerends. Dat de nadrukkelijk aanwezige locatie nogal pittoresk is aangezet, vergeven we ex-olieboorder Linklater graag. En ach, misschien zitten er in Wenen echt mensen bij zonsopgang klavecimbel te spelen voor een open raam. Echte romantiek komt tenslotte onverwacht.

Before sunrise (Richard Linklater, VS/Oostenrijk, 1995), Belg. 2, 21.55-23.35u.