NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Hans Beerekamp
Temidden van een woestijn van herhalingen vormt de NCRV-talkshow Boven water een kleine oase: een live interview op een terras aan de Amstel met een gast 'uit de actualiteit', zomaar midden in de zomer. Erg diep graaft zo'n gesprek, gisteren met voormalig Olympisch kampioene Ellen van Langen, die net gestopt is, natuurlijk niet, maar presentatrice Mieke van der Wey leunt moedig uit haar hoofd op de redactionele research en wekt zo de indruk van een spontaniteit, die ver boven het Hilversumse gemiddelde ligt.

Een aardige mini-reportage toonde Van Langen, meer onzeker van zichzelf dan nodig, aan het werk in haar nieuwe beroep: assistent-commentatrice bij atletiekwedstrijden voor Canal+. Vaak zijn dergelijke deskundigen een enorme aanwinst, maar de lichaamshouding van Van Langens collega Sierd de Vos verried dat hij nu niet bepaald had zitten wachten op deze trouvaille van zijn superieuren. Hij legde ook uit dat het publiek nu eenmaal meer geloof hecht aan de mening van een ex-vedette dan aan zijn eigen inzichten.

Televisie blijft ondanks alle inherente ijdelheid en onzin het meest geëigende medium om maskers af te rukken en valse autoriteiten te betrappen. In een door het Belgische Ketnet gisteren uitgezonden Deense documentaire illustreerde de Amerikaanse psycholoog Paul Ekman aan de hand van talloze voorbeelden hoe je, desnoods door slow motion, aan de hand van gezichtsuitdrukkingen mensen op leugens kunt betrappen. Let daarbij vooral op kleine stotteringen, het optrekken van een neusvleugel of het knipperen van de ogen. Noodzaak is dan wel dat de camera zich beperkt tot het geconcentreerd en nauwgezet registreren van de werkelijkheid. De vasthoudenheid waarmee Hans-Jürgen Syberberg (maandagavond geciteerd in Het Uur van de Wolf) minutenlang statisch en dus onthullend Romy Schneider in close-up filmde, staat haaks op de huidige tv-mode van gratuite beeldgrapjes.

Wat moeten we, ook in Boven Water, nu toch in hemelsnaam met zo'n zoombeweging naar het oppervlak van de Amstel of een voortdurend voor in het beeld op een monitor verschijnend eendje? Volgende week mag de hoofdredacteur van het NOS-journaal Nico Haasbroek aan Mieke van der Wey komen uitleggen wat hij allemaal aan het vernieuwen is aan dit nationale instituut. Gisteren was het weer raak, tijdens het item over de TVM-renners in de wielerronde van Stiphout, met een visueel grapje van maximaal twee seconden dat mijn humeur grondig verpestte: een rondemiss die de camera zoent. Die speelsheid is in feite een terugkeer naar de krampachtige pogingen tot vermaak van het voormalige Polygoonjournaal, maar dan zonder de stem van Philip Bloemendal die de beeldgrap placht te verdubbelen met een woordspeling. Ook de zeehond in de haven van Zevenbergen, die Haasbroek gisteren nieuwswaardig achtte, is niet zozeer een komkommer alswel een signaal van voortschrijdende infantilisering.

Ook het RTL4-journaal deed gisteren Stiphout aan, en slaagde erin drie verschillende bij een dopingaffaire betrokken TVM-coureurs hun spreekverbod te laten negeren, waar het NOS-journaal zich beperkte tot commentaren van, laten we zeggen autoriteiten. Steeds weer wijzen onderzoeken van communicatiestudenten uit dat het RTL4-journaal meer informatie bevat en zakelijker is en dat tegen de klippen op van de chicanes van de zenderdirectie. Rik Rensen, de hoofdredacteur van het RTL-journaal, citeert bovendien, keurig en nuttig, nieuws uit andere journaals (NOS, VRT, ARD), waar Haasbroek gisteren vooruitverwees naar een 'primeur' van Nova. Die rubriek interviewde in silhouet ene 'Ronald', slachtoffer van de vermoorde kinderpornohandelaar 'meneer Ulrich'. De onthulling bestond uit de mededeling dat Ulrich niet alleen in kinderporno handelde, maar deze ook zelf vervaardigde. ,,Ja, hij had computerapparatuur in huis'', bevestigde de schim. Nova wisselde het interview af met beelden van een polderlandschap en meldde omineus dat de politie relatief weinig belangstelling aan de dag legt voor beschuldigingen aan het adres van een dode. Tsja, dan is een zeehond in Zevenbergen misschien toch groter nieuws.