NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Frits Abrahams
Mag ik een troostend woord spreken?

De uitschakeling van het Nederlands elftal heeft ook voordelen.

In de eerste plaats hoeven we niet meer mee te maken dat staatssecretaris Terpstra twee kneuterige klompjes van een kwartje per stuk aan een voetbalautoriteit aanbiedt, zoals ze gisteren deed bij Pele, die er één tel verbouwereerd naar keek en toen tegen onze eminentie zei: ,,Geeft u die maar aan mijn vrouw.''

Verder durf ik het een fysieke weldaad te noemen dat we eindelijk van al die spanningen zijn verlost. Ik zal niet de enige zijn die zich zo langzamerhand een wrak voelt na zes van die zenuwvretende voetbalwedstrijden plus - voor de afwisseling - een bloedstollende halve finale van Krajicek op Wimbledon, die ook al verloren ging.

Ons noodlot is nu eenmaal dat we uit een klein land komen en meestal dit soort potjes op de valreep toch nog van de grote jongens verliezen. We zullen ons nog meer moeten gaan toeleggen op sporten als schaatsen en korfbal, die verder nergens ter wereld worden beoefend, behoudens door een enkele in zijn eigen land onbekende zonderling.

Maar het grootste voordeel is dat we nu zeker weten dat we nooit meer enige waarde hoeven te hechten aan het oordeel van voetbaldeskundigen. Ze vielen tijdens dit toernooi collectief door de mand - ja, uiteindelijk zelfs Cruijff.

Neem Jan Mulder, die in Villa BvD dagelijks met veel aplomb meningen uitte en voorspellingen deed die weliswaar leuk klonken, maar later totaal onhoudbaar bleken. Of het nu om blessures ging (,,Bergkamp zal niet spelen''; ,,Overmars mankeert niks''), of om taxaties van de tegenstander - mijn groenteboer bracht het er beter vanaf. Mulder vóór de halve finale: ,,Nederland wint, dat is zeker.'' Mijn groenteboer: ,,Ik ben er niet gerust op.''

Dit zei Mulder na de eerste wedstrijd van Brazilië: ,,Brazilië is niet langer favoriet. Geen conditie, geen strategie.'' En Hans Kraay: ,,Geen systeem, geen idee. Typisch een elftal waar de coach niets te vertellen heeft.''

Daarmee was de toon van de onderschatting gezet. Brazilië werd in Nederland tijdens dit toernooi nooit voor vol aangezien. We gingen liever alvast voorbereidingen treffen voor de rondvaart door Amsterdam. Ook tv-verslaggevers konden de verleiding van de onderschatting niet weerstaan. Als we Evert ten Napel gisteravond mochten geloven, was Nederland de fittere ploeg. Ten Napel: ,,Die oude Dunga, alles kraakt en piept!'' En: ,,Daar is de oude Aldair!''

Het leek wel of Nederland het moest opnemen tegen een vertegenwoordiging van een Braziliaans bejaardentehuis. Ondertussen zagen we voor onze ogen tijdens de verlenging precies het tegenovergestelde gebeuren: de Nederlanders (Jonk, Stam) vielen van vermoeidheid van hun graat, de Brazilianen bleven op de been.

Brazilië won verdiend. Het was conditioneel sterker, er ging zeker in de laatste fase meer dreiging van uit, het had in Ronaldo een grotere ster dan wij in Bergkamp en Kluivert, en - het doorslaggevende - het had beter op de strafschoppen geoefend dan wij.

Kraay was de enige die dit alles wilde erkennen. ,,Ik geloof dat ik een andere wedstrijd heb gezien'', mopperde hij nadat hij Cruijff had aangehoord, die Nederland 'de betere ploeg' vond. ,,Die Dunga kan helemaal niet voetballen'', foeterde Jan Mulder even later, ,,wij hebben de beste spelers ter wereld.'' Hij prees Kluivert de hemel in. Maar bij de BBC zaten andere deskundigen met opgetrokken wenkbrauwen Kluivert te evalueren. ,,Moet Arsenal wel blij zijn met een spits die zoveel kansen mist?'' werd er gezegd.

Nu de deskundigen hebben gefaald, durf ik als niet-deskundige deze voorspelling aan: Brazilië wordt weer wereldkampioen.