NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS 
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Egyptische romantiek met een cybergirl

Er zijn in twee jaar tijd meer dan tien cybercafés in Kairo gekomen. Het zijn vooral ongetrouwde jongeren onder de dertig die er gebruik van maken - de meesten om met de andere sekse te corresponderen.

Door onze correspondent CAROLINE DE GRUYTER

KAIRO, 17 JUNI. Sharif Sadeq is verliefd op Queeny. Hij heeft haar vorige week ten huwelijk gevraagd. Het grappige is, hij kent haar door en door, maar heeft haar nog nooit gezien. Ze hebben namelijk verkering via het Internet. Elke dag gaat Sharif (23), student astronomie aan de universiteit van Kairo, naar de Cyber Corner in de kelder van het Nile Hilton Hotel, logt aan op de 'babbelbox' Internet Relay Chat (IRC), en praat urenlang met Queeny (22) over de dingen des levens. ,,Het is een geweldige manier om elkaar te leren kennen en toch de traditie in stand te houden'', zegt Sharif. ,,Als een meisje hier met een jongen wordt gezien, zeggen ze dat ze een slecht meisje is.

Dus kan ze haar toekomstige man nooit goed leren kennen. Via het Internet is ze veilig. Ze kan afloggen, weigeren te antwoorden, ze correspondeert onder een schuilnaam. Heel kuis. Ik weet Queeny's echte naam niet eens. Zelfs haar telefoonnummer heb ik niet. Maar ik weet precies hoe ze over de politiek denkt, over het gezinsleven, over muziek, en wat voor boeken ze leest.''

Er zijn in twee jaar tijd meer dan tien cybercafés in Kairo gekomen. Ook elders in Egypte, in steden als Alexandrië, Hurghada en Ismailia, komen er steeds meer bij. In Kairo is zelfs een 'Cyber Shisha' tegenwoordig: een soort cafe waar je waterpijpen kunt roken en over het net kunt surfen. Het zijn vooral ongetrouwde jongeren onder de dertig die er gebruik van maken - uit de solide middenklassen en hoger, want een uurlang converseren kost wel 12 Egyptische ponden (zo'n 7 gulden). ,,Sommigen raadplegen databanken of andere hulpbronnen voor hun studie'', vertelt manager Yasser Shahin van Internet Egypt, dat vijf vestigingen in Kairo heeft en drie in andere steden. ,,Maar de meesten komen om met de andere sekse te corresponderen.'' In de Cyber Corner, een frisgeverfde ruimte van misschien vijf bij zes meter, zijn alle vijf computers bezet. Buiten wachten hip uitziende twintigers aan café-tafeltjes met milkshakes en collegedictaten op hun beurt. De vrouwen dragen korte shirts en hebben tattoo-armbandjes op hun bovenarm, de mannen hebben spijkerbroeken en T-shirts aan met baseball-logo's of Westerse popsterren erop. De muziek van George Michael schalt door het café. Ze praten vrijelijk over hun 'veroveringen'. ,,Of Internet ons leven verandert?'', zegt de 19-jarige Reem al-Dakhel uit Koeweit, die met haar ouders een paar dagen in Kairo is voor een trouwerij. Zij mist haar computer thuis, en houdt nu van hieruit contact met haar cybervrienden over de hele wereld. ,,Nee. Mijn vader beslist nog steeds met wie ik trouw. Ik ga niet met mannen uit. Internet is als de mobiele telefoon: die nieuwe technologie geeft ons binnen die conventies meer mogelijkheden. Dus je kan zeggen: het maakt de conventies leuker, en het houdt ze juist in stand.''

Ook het verhaal van Sharif en Queeny bevestigt dat Westerse high tech in Derde-wereldlanden niet per se tot Westerse zeden hoeft te leiden. Door de fysieke afstand tussen de deelnemers is Cyber dating kuiser dan een sluier. Toen Sharif (onder de naam Undertaker) net met Queeny begon te corresponderen, die dat thuis op haar computer doet, vertelde hij een vriend over haar. Die vriend zei dat hij meisjes kende op Queeny's talen-faculteit van de universiteit, en dat hij weleens inlichtingen over haar zou inwinnen. Hij schreef op een van de schoolborden daar: ,,Hi Queeny, groeten van Undertaker''. De volgende twee dagen wilde Queeny niet met Sharif schrijven. Ze was kwaad: hij had de ongeschreven regels van het Arabische dating geschonden door haar te dicht te naderen. Maar Internet biedt Sharif andere trucs om haar te testen, trucs waar ze niets van weet. Zo vroeg hij na twee maanden enige vrienden om ook met Queeny te schrijven. Dat deden ze. Ze antwoordde dat ze al met iemand verkering had en dat ze maar met andere meisjes moesten corresponderen. ,,Queeny is een goede moslim'', zegt Sharif tevreden. ,,Dus vroeg ik haar ten huwelijk.''

Sharifs vader, die in Amerika een reisbureau heeft, is al op de hoogte. Ook zijn zusters daar vinden het prachtig. Sharif wil immers ook naar Amerika om zijn studie af te maken, en van een huwelijk met een Amerikaanse komt volgens zijn familie alleen maar ellende. Queeny heeft het aanzoek in beraad. Haar vader, een generaal in het leger, weet nog van niets. Hij is streng. Haar moeder is dood. Ze moeten het voorzichtig aanpakken, zegt Sharif. ,,Als haar examens voorbij zijn in juni, wil Queeny mij ontmoeten. Niet in een café, ben je gek! Dat doen slechte meisjes. Nee, hier. Dan gaan we beiden aan een computer zitten, en betaalt zij als elke normale klant 12 pond per uur.''

Een jonge Libanese filmdistributeur op zakenreis in Kairo, die ook op een computer wacht, hoort het sceptisch aan. ,,Hoe weet je dat ze je niet aan het lijntje houdt''? vraagt hij. ,,Ze kan een man zijn, weet jij veel. Ik heb laatst een vriend als meisje aangeschreven. Voor de grap. Maar hij werd verliefd op dat meisje, uhhh, op mij dus. Hij vertelt me iedere dag wat ze nu weer heeft geschreven. Nu kan ik niet meer terug.''

Sharif schudt zijn hoofd. Hij weet, de Libanezen zijn wild op het net - hij heeft met veel meisjes in Beiroet geschreven. ,,Maar Queeny is echt. Ze schrijft als een vrouw, niet als een kerel.''

Ze corresponderen in het Engels, want de computer heeft Latijnse tekens. Steeds vaker, vertellen de jongeren, converseren ze ook in het Arabisch, maar dan op z'n Latijns geschreven. En dan is er het jargon van de dating chat. Sharif legt uit: ,,'l.o.l.' betekent 'lots of love'. In het begin vraag je iemand 'a/s/l?' Dat betekent: 'age, sex, location?' En voor de geluksvogels zoals ik is er '*'. Dat betekent 'kus'.''

Queeny heeft 'l.o.l.' vorige week voor het eerst gebruikt. Sharif drukt al af en toe op '*'.

Als Queeny haar woord houdt, hem eind juni een afspraak gunt en haar vader inlicht, is Sharif niet de enige geluksvogel in Kairo. Manager Yasser, die zelf druk bezig is een meisje te vinden op het net, kent hordes aanstaande bruidsparen. Ze komen allemaal in zijn café, en houden hem van dag tot dag op de hoogte van de 'vorderingen'. Zoals Dodi, die net naar Marokko is afgereisd om daar zijn cybermeisje te trouwen. En Joseph, die zich net verloofd heeft met een studente uit Kairo. ,,Het is een verslaving'', zegt Yasser. ,,Net als drugs. Voor ons allemaal. Neem Sharif. Hij weet niet eens hoe Queeny eruit ziet. Door het Internet leer je iemands ziel kennen, niet de buitenkant. Is dat niet waanzinnig romantisch''?