NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Frits Abrahams
Het Sportjournaal van de NOS vertelde dat bondscoach Guus Hiddink een nieuwe regel heeft ingesteld voor de media bij persconferenties. Hij wijst zelf acht spelers aan die naar de persconferentie gaan: vier voor de schrijvende pers en vier anderen voor radio en tv. Daarmee moet het journaille het doen.

Zit bij die acht afgevaardigden 'toevallig' net niet die jongen die in het nieuws staat omdat hij vals heeft gespeeld bij het kaarten, omdat hij met wellustige meisjes in het zwembad lag, of omdat hij de bondscoach gevraagd heeft niet steeds zijn hoofd in het achterwerk van sommige spelers te steken? Pech gehad, journaille, volgende keer beter.

Zo versterkt een sportbond zijn greep op de media.

Op de radio hoorde ik daarover een discussie met onder anderen Lex Muller, jarenlang sportjournalist bij het Algemeen Dagblad, tegenwoordig sportchef bij SBS6. Hij herinnerde zich nog met weemoed de lang vervlogen dagen op een WK dat hij een gesprek met Maradona mocht voeren. Dat is tegenwoordig ondenkbaar. De grote sterren zijn ontoegankelijk geworden voor exclusieve gesprekken met de schrijvende pers.

De rol van de media op dergelijke grote evenementen is ingrijpend veranderd, stelden Muller en zijn gesprekspartners vast. De televisie rukt op ten koste van de schrijvende pers. De media hebben meer een registrerende dan een duidende functie gekregen. Muller benijdde de nieuwe generatie sportjournalisten er allerminst om, maar het werd mij niet duidelijk waarom de (schrijvende) pers zich die duidende functie zou laten ontnemen. Als er geen exclusieve interviews meer mogelijk zijn, is dat toch des te meer een reden om de kritische waarneming te laten prevaleren?

Het Nederlandse voetbal kent vooral drie vertegenwoordigers die uiterst moeizaam met de pers omgaan: coach Louis van Gaal en de spelers Edgar Davids en Winston Bogarde. Zij doen doorgaans alleen hun mond open tegen bevriende contacten bij de pers. Radio en televisie genieten hun voorkeur, zoals we de afgelopen dagen weer eens konden constateren.

Davids praatte met de NOS-radio, Van Gaal met Harry Vermeegen in De Oranje regenjas bij Veronica en Winston Bogarde met Frits Barend in Villa BvD bij RTL 4.

Leverde het wat op? Mwoi. (Spreek dit de komende weken op zijn Frans uit.)

Davids liet ons weten dat hij de Nederlandse pers, de goeden niet te na gesproken, 'niet objectief' vond. Van Gaal vertelde dat hij Frank de Boer niet voor Barcelona had gevraagd, omdat hij Ajax had beloofd geen spelers te zullen meenemen. (Voor Ronald de Boer had hij sowieso 'geen plaats'.)

Bogarde zat er in het interview met Barend stuurs, trots en ongenaakbaar bij, als een schrijver in ballingschap die geïnterviewd wordt door een journalist uit het vaderland dat hem heeft verstoten.

Barend reikte hem over zéér dun ijs voorzichtig de hand. Hij zei hem dat hij, Bogarde, 'een leuke vriendin' had en 'twee prachtige kinderen' en vroeg hem of zijn wereld door zijn afwerende houding niet erg klein werd. ,,Mijn wereld wordt niet klein, maar ik heb wel een lange, dikke muur om me heen gebouwd'', zei Bogarde. Hij vond het jammer dat zijn vriendin en familie op zijn gedrag werden aangesproken, ,,maar mij doet het totaal niets''.

Jan Mulder, vaste gast bij Villa BvD, viel na afloop boos uit naar Barend. Hij vond dat hij Bogarde 'met fluwelen handschoenen' had aangepakt. Mulder: ,,Ik ben zó ontroerd door dit interview. Praat toch eens gewoon tegen zo iemand. Waar gáát dit over?''

Er ontstond een heftige discussie. ,,Bogarde mag toch wel zo reageren'', zei Henk van Dorp. ,,Als iemand jouw column in de Volkskrant aanpakt, ben je ook in je wiek geschoten'', zei Barend.

Hier botsten sportjournalistiek en buitenwacht. Tot heil overigens van het programma.