NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: 52 theaters

Alles is mis met levende stripfiguur

Door HANS BEEREKAMP
In een voorlopig klassement van de slechtste films van 1998 zou Mr. Magoo de lijstaanvoerder moeten zijn. Ver voor de slordige en liefdeloze uitvoering van het concept een aanvang nam, werd in de productie al de ene gedachtenfout op de andere gestapeld.

Mr. Magoo, een kippige tekenfilmfiguur uit de jaren zestig, moest het destijds vooral hebben van de mogelijkheid om in animatie de zwaartekracht en elke andere natuurwet te tarten. Zelfs met computeranimatie kun je in een live-action 'remake' niemand zo adequaat in zeven sloten tegelijk laten lopen, zoals pijnlijk blijkt uit de geanimeerde openings- en slotscène, de leukste stukjes van de film. De casting van Leslie Nielsen, een rijzige en charmant-onhandige, hanige ijdeltuit, staat volstrekt haaks op de eigenschappen van de voorheen met de basstem van Jim Backus monkelende dwerg Magoo, die geen idee had wat hij deed en daarom juist grappig was. De beslissing ten slotte om de regie toe te vertrouwen aan de Hongkonger Stanley Tong pakt ook helemaal verkeerd uit. Tong, maker van films met actiester Jackie Chan, weet wel hoe je een karategevecht moet choreograferen, maar daar heb je met de 71-jarige Nielsen in de hoofdrol weinig aan. Dus mag tegenspeelster Kelly Lynch tot ieders verbijstering wat klappen en schoppen uitdelen. Van Amerikaanse humor of karakterisering heeft de arme Tong in het geheel geen kaas gegeten.

Anderhalf uur kijken naar een komisch bedoelde film zonder ook maar een keer te lachen is geen pretje. De hilariteit komt pas bij de eindtitels, waarin de producenten meedelen op geen enkele manier de spot te hebben willen drijven met visueel gehandicapten.