NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur ERIK OUDSHOORN
ARNHEM, 28 MEI. De tegenstander zo weinig mogelijk kansen gunnen en beslist niet laten scoren. Zo luidde de voornaamste opdracht die bondscoach Guus Hiddink de spelers van het Nederlands elftal gisteravond meegaf voor de wedstrijd tegen Kameroen, de eerste van de drie oefeninterlands voor het WK voetbal in Frankrijk. Oranje voldeed moeiteloos aan die instructie maar kreeg bij het verlaten van het veld toch een striemend fluitconcert van het vaak zo positieve legioen. Nederland maakte zelf ook geen treffers en een wedstrijd zonder doelpunten is nog altijd als een ei zonder zout.

Dat was misschien nog niet eens de reden van het ongenoegen op de tribunes. Oranje, dat zeventig minuten met een gepassioneerde Edgar Davids in de gelederen speelde, is nog niet klaar voor het WK. Dat voelde het publiek in het Gelredome goed aan. Er zit nog te weinig evenwicht in het elftal, vloeiende spelpatronen ontbreken, raffinement is er evenmin. Dennis Bergkamp zal in Frankrijk voor de toegevoegde waarde moeten zorgen. Maar er rijzen steeds meer twijfels over de vraag of zijn spierscheuring over ruim twee weken is genezen. Want zo weinig tijd rest Oranje nog voordat in Parijs tegen België de eerste klus te wachten staat.

De supporters verwachten van het Nederlands elftal dat het aanvalt tot het er bij neervalt. Hiddink denkt op het hoogste podium van het WK defensief ingestelde teams te ontmoeten met veel fysieke kracht. De toplanden zullen tevens in staat zijn om te profiteren van elke misstap. De mindere goden vinden een gelijkspel al mooi genoeg. Hiddink wil gedoseerd op de helft van de tegenstander spelen. Daarbij moeten veel spelers achter de bal blijven om eventuele counters op te vangen. Het is bijna onvermijdelijk dat deze strategie ten koste gaat van de stootkracht. Tenzij alle spelers, de aanvallers in het bijzonder, in een goede vorm steken.

Kameroen, op het WK ingedeeld in een poule met Italië, Oostenrijk en Chili, gaf Oranje al vast een voorproefje op de te verwachten trend in Frankrijk. Rondom het strafschopgebied hadden de Afrikanen een stel reuzen gegroepeerd die de spitsen Kluivert en Ronald de Boer weinig speelruimte gaven. Nederland kreeg desondanks een handvol goede kansen, maar benutte ze niet. De opbouw van Kameroen was verder zo chaotisch dat Stam en Frank de Boer in het centrum van de defensie gemakkelijk stand hielden.

Ronald de Boer miste drie doelrijpe mogelijkheden maar liet zich daardoor niet ontmoedigen. Wat hem betreft mag Hiddink op hem een beroep doen voor de positie van tweede spits als Bergkamp niet op tijd fit is of, in het somberste scenario, op het WK niet kan spelen. De andere alternatieven vallen af. Van Hooijdonk is net als Kluivert een diepe spits en bovendien nuttig als breekijzer in de laatste fase van de wedstrijd. Hasselbaink toonde gisteren nog eens aan dat hij kwaliteit te kort komt bij balbezit. Bovendien is het geen probleem een middenvelder op te offeren, want die zijn in de selectie volop aanwezig. Het contingent linksbenige voetballers is trouwens ook aanzienlijk. Gisteravond opereerde Oranje met vijf spelers die vooral hun linkerbeen gebruiken: Frank de Boer, Arthur Numan, Edgar Davids, Phillip Cocu en Marc Overmars.

Laatstgenoemde speelde een uur op zijn vertrouwde linkervleugel. Vooral in de eerste helft had Overmars een paar sterke acties. Het is voorstelbaar dat Hiddink op tweede pinksterdag tegen Paraguay de meest aanvallende variant van zijn concept uitprobeert: met Overmars als een teruggetrokken rechtsbuiten en Zenden in dezelfde gedoseerde rol op links. De PSV'er viel tegen Kameroen goed in. Hij gaf tien minuten voor tijd een prima voorzet die Ronald de Boer wat ongelukkig tegen het gras kopte. Snelle flankspelers kunnen wellicht bij afwezigheid van Bergkamp het verlies aan stootkracht compenseren. De meeste tegenstanders zijn niet gewend de vleugels goed te bezetten.

Op de rechtervleugel blijft het nu behelpen bij Oranje. Reiziger heeft een vrije rol, die niet goed bij zijn speelstijl past. Hiddink vindt dat de overlap, zoals hij de ,,aanvallende penetraties'' van de backs noemt, beter moet worden. Numan vult dat overigens wel goed in en daarom slinken de kansen voor de nog aan zijn rug geblesseerde Bogarde met de dag. Seedorf, terug van weggeweest, heeft zich nog niet losgemaakt van zijn rol bij Real Madrid. Hij verliet weer eens te vaak de zijlijn, al leverde dat wel een paar aardige combinaties op met Ronald de Boer. Op het middenveld vocht Edgar Davids als een leeuw. Eén keer liet hij zijn tanden wat al te agressief zien. Dat kwam hem in de middencirkel op een (onnodige) gele kaart te staan. Weer hij, zou je kunnen zeggen, als enige Nederlandse international. Hiddink zag het achteraf door de vingers. ,,Het was dit keer geen overtreding uit frustratie. Ik houd wel van zijn felheid. Maar we zullen op het WK met alle strenge richtlijnen voor scheidsrechters erg voorzichtig moeten zijn. Davids mag zich daar zeker niet laten provoceren.''

Twee jaar na de rel in Engeland heeft Davids, die volgens Hiddink geen uitzonderingspositie heeft gekregen ten opzichte van de media, in positieve én negatieve zin zijn gezicht weer laten zien in Oranje. Nu gaat er nog om of hij een basisplaats krijgt. En als dat zo is, wie moet er dan voor hem wijken? Cocu? Of de gisteren geblesseerde Jonk? Hiddink heeft zijn keuze al gemaakt, maar hij wacht tot het laatste moment met zijn Salomonsoordeel.

In weerwil van de matige prestaties groeit de Oranje-gekte ondertussen weer naar grote hoogte. De oefenwedstrijden worden uitstekend bezocht. Alles wordt opzij gezet voor een interland. Gisteravond moest een toeschouwer haastig naar huis omdat zijn vrouw aan het bevallen was. In Amsterdam draagt zelfs de bezorger van de Daklozenkrant een oranje pet. Op de bagagedrager van zijn fiets prijkt een driehoekig rood-wit-blauw-vlaggetje. Aan het chauvinisme zal het de komende weken niet liggen.

( a d v e r t e n t i e s)