NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: 85 theaters

De aarde vergaat gedisciplineerd

Door BIANCA STIGTER
Het Amerikaanse vrijheidsbeeld wordt door een enorme vloedgolf van zijn sokkel gesmeten. Het Witte Huis bestaat niet meer. Amerikaanse astronauten brengen atoombommen aan op een komeet. En wij moeten ons druk maken over een meisje dat een slechte relatie met haar vader heeft.

Deep Impact is de eerste van de grote Amerikaanse zomerfilms die Nederland bereikt - slechts twaalf dagen na de Amerikaanse première -, maar een echte actiefilm is het niet, ook al wil de plot dat al het leven op aarde binnen een paar maanden, weken, uren of minuten vernietigd zal worden door de inslag van een komeet. Het einde komt in Deep Impact steeds dichterbij, maar niet dichtbij genoeg. Meer dan spectaculaire actie krijgen we menselijk melodrama te zien, maar een nieuwslezeresje, twee verliefde tieners, een vaderlijke astronaut en zelfs een door Morgan Freeman gespeelde president kunnen niet verhinderen dat het nagelbijten tijdens deze blockbuster niet plaats heeft uit angstige betrokkenheid maar uit verveling. Het kan ons niet schelen dat de aarde vergaat, als we het maar mogen zien, en dat mogen we veel te lang niet. De film trapt op zijn eigen staart als de ene astronaut de andere uit arren moede maar uit Moby Dick gaat voorlezen. Dat was nog eens spannend.

Deep Impact is de tweede regie van Mimi Leder, die vorig jaar debuteerde met The Peacemaker en daarvoor vele afleveringen van de ziekenhuisserie ER regisseerde. Waarschijnlijk heeft Leder het actiegenre willen verdiepen met haar dramatische opzetjes, maar die zijn daarvoor te pover, ook al is een deel ervan bedacht door co-scenarist Michael Tolkin, schrijver van The Player. De film begint met een spellingskwestie. Journaliste Jenny Lerner (een saaie Téa Leoni) denkt dat de minister van financiën aftreedt wegens - hoe kan ze in het hedendaagse Washington ook in een andere richting denken? - een verhouding met ene Ellie. Maar Ellie blijkt E.L.E, oftewel een 'Extinction Level Event', zo eentje die de dinosauriërs noodlottig is geworden. Wegens deze scoop wordt Jenny gepromoveerd tot nieuwslezer, en via haar en de teleprompter wordt het merkwaardig makke Amerikaanse publiek op de hoogte gehouden van de aanstaande ramp. De laconieke president heeft al maatregelen genomen: een groep astronauten zal proberen de komeet op te blazen en voor het geval dat niet lukt, krijgen een paar honderdduizend genieën en een miljoen via een loterij geselecteerde gewone Amerikanen de kans om de inslag te overleven in een grottenstelsel. Het leger escorteert de uitverkorenen, zonder dat de soldaten op het idee komen hun wapens te gebruiken om zelf een plaatsje in de ark te bemachtigen. Zelfs het vergaan van de aarde verloopt in een Amerikaanse film tamelijk gedisciplineerd. Er staan alleen wat meer files dan gebruikelijk. Want er zijn in deze film belangrijker dingen dan overleven. Vlak voor de computergestuurde vloedgolf de Amerikaanse kust bereikt, maken vader en dochter het goed.