Door onze redacteur GUUS VAN HOLLAND
VILLENEUVE D'ASCQ, 13 MEI. Nog geen drieduizend toeschouwers en een
paar oude voetbalsterren (Hagi, Scifo en Preud'homme) hadden gisteravond
de moeite genomen om aanwezig te zijn bij de benefietwedstrijd van
Jean-Marc Bosman. Veel meer waardering voor de 34-jarige Belg die in
zijn eentje met succes streed voor de afschaffing van het
transfersysteem, is er kennelijk niet. Toch zei Bosman na afloop van het
wedstrijdje in het Stadium Nord van Villeneuve d'Ascq dat hij ontroerd
was door de opkomst. En hij meende het, want hij had een brok in zijn
keel.
Bosman benadrukte in zijn dankwoord dat het hem tegenwoordig goed gaat. Al is zijn financiële draagkracht in vergelijking met de voetballers die dankzij hem nu miljoenen verdienen, natuurlijk niet florissant. Aanvankelijk verloor Bosman in zijn eenzame juridische strijd zijn vriendin en zijn huis en leefde hij van een tegemoetkoming in de kosten van levensonderhoud die de internationale spelersvakbond bijeen spaarde. Lange tijd woonde hij in een garage. Maar sinds kort heeft Bosman een nieuwe vriendin, een nieuw mooi huis in een dorp nabij Luik en verdient hij wat aan het geven van interviews en lezingen over de slavenhandel van vroeger.
Vorig jaar kreeg Bosman een bedrag van 112.500 gulden van de spelers van het Nederlands elftal. Op initiatief van de schoonvader van Ronald de Boer, Rob Cohen, reisden Frank en Ronald de Boer, Van der Sar, Numan en Van Bronckhorst met een privé-vliegtuigje naar Luik om Bosman het totaal aan premies voor de wedstrijd tegen België, een gesigneerde bal en een gesigneerd Oranje-shirt te overhandigen. Gisteren ving Bosman voor de uitzendrechten van het partijtje in Villeneuve d'Asq nog eens 500.000 Belgische frank (ruim 25.000 gulden). Daarnaast mag hij een cheque ter waarde van de recette tegemoetzien van de internationale spelersvakbond en de stad Lille, de organisatoren van de benefietwedstrijd.
Belangrijker is voor Bosman de schadeclaim die hij met zijn advocaat maitre Jean-Louis Dupont heeft ingediend bij de rechtbank van Luik. Binnenkort wordt beslist of de Belgische bond, de Europese voetbalfederatie en FC Luik in totaal 300 miljoen Belgische franks (1,6 miljoen gulden) aan de vroegere beroepsvoetballer moeten betalen. Juist door toedoen van de Belgische bond, meent Bosman, heeft hij vijf jaar niet kunnen werken. Hij wees eerder een bod van de Belgische bond en de UEFA van veertig miljoen Belgische frank (ruim 200.000 gulden) van de hand. De UEFA wilde België en Nederland de organisatie van het EK van 2000 geven, maar dan moest Bosman zijn zaak bij het Europese Hof intrekken.
Het voorstel van de voetbalinstanties was voor Bosman het bewijs hoe ,,corrupt'' de voetballerij is. Juist daarom zette hij zijn zaak door. Bosman verdiende tien jaar geleden bij FC Luik 4.400 gulden per maand en ontwikkelde zich tot een redelijk goede speler. Niemand was verbaasd toen de clubleiding hem aan het eind een nieuw contract aanbod. Maar het nieuwe salaris was absurd laag: 1.600 gulden. Bosman besloot naar een andere club uit te zien, maar FC Luik vroeg 660.000 gulden transfergeld voor hem. Toen Bosman zich op eigen initiatief bij de Franse club Dunkerque meldde, eiste FC Luik ook geld. Slavenhandel, noemde Bosman het en hij besloot een advocaat in de arm te nemen.
Bosman en Dupont voerden een ogenschijnlijk ongelijke strijd tegen de wetten van de voetbaljungle. Maar het Europese Hof gaf hem na een strijd van vijf jaar gelijk. Voetballers wier contract afliep, waren nu vrij om te gaan waar zij wilden. Bosman was intussen 32 jaar en voetbalde bij het clubje Visé in de Belgische vierde divisie. Terwijl zijn collega's zich rijk rekenden, leed Bosman armoe en was hij een zenuwinzinking nabij. Nu voetbalt hij niet meer bij een club. Af en toe schopt hij nog tegen een bal. Zijn liefde voor voetbal is er wel, maar niet meer voor het grote voetbal.
Gisteravond speelde Bosman een uur mee in een wedstrijdje van driemaal dertig minuten. Toen viel hij geblesseerd uit. Eerder waren plannen voor een benefietwedstrijd in Parijs en Barcelona gedwarsboomd door de UEFA. De internationale spelersvakbond AIFP zette door en vond de stad Lille, die met een actie ter bevordering van voetbalvriendelijkheid was begonnen, bereid de organisatie op zich te nemen. Cantona, die ooit met Maradona het idee voor de benefiet lanceerde, zou komen maar was er niet. Hij is druk met opnamen voor een film in Mexico. Zola en Vialli konden evenmin. Zij spelen vanavond met Chelsea de finale in het Europa Cup 2-toernooi. Hugo Sanchez vond het van Mexico naar Frankrijk te ver en Nwankwo Kanu stuurde zijn broertje Christopher.
Zo hadden de meeste voetballers het te druk met zichzelf en waarschijnlijk met geld verdienen. Nog geen 3.000 toeschouwers vulden het stadion aan de rand van de snelweg Lille-Parijs en nog geen handvol voetbalbestuurders vulde de eretribune. Gelukkig was Hagi er wel. De Roemeense wondervoetballer toonde met twee verschrikkelijk mooie doelpunten, een paar heerlijke passes en hakballen en andere vaardigheden dat er nog voetbalplezier is. Bosman dankte Hagi voor zoveel schoonheid. Een passender geschenk had hij zich niet kunnen wensen.
13 MEI 1998
( a d v e r t e n t i e s)
