NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur HANS BEEREKAMP
AMSTERDAM, 9 APRIL. Het ligt voor de hand dat een instelling als het Filmmuseum, dat zijn grootste kracht ontleent aan het conserveren en vertonen van de vroegste films, zich verwant voelt met de fotografie als kunstvorm.

Maar het is de vraag of het samenvoegen van filmische en fotografische collecties ook een logische presentatie oplevert. Bewegende beelden doen een beroep op heel andere instanties bij de kijker dan stilstaande. De factor emotie speelt bij het kijken naar foto's (en voor een groot deel ook in de nieuwe media) een heel andere rol dan bij film. Traditioneel wordt fotografie tot de beeldende kunst gerekend, terwijl film als een op zichzelf staand medium beschouwd wordt, verwant met alle kunsten (beeldend, maar ook drama, muziek, literatuur). Het grensgebied tussen filmers en fotografen heeft slechts betrekking op een klein deel van het medium film (documentaire en avant-garde) en is vooral van historisch belang.

Die discussie lijkt echter een gepasseerd station, gezien het definitieve karakter van het dinsdag bekend geworden besluit van bestuur en directie van het Filmmuseum om met vier Rotterdamse instellingen voor fotografie en nieuwe media te gaan samenwerken. Waar het de komende tijd wel over zal gaan is de plaats van vestiging. In de Amsterdamse krant Het Parool stak al een storm van protest op, verwoord door vertegenwoordigers van hoofdstedelijke instellingen als de Nederlandse Filmacademie en oud-directieleden van het Filmmuseum als Peter Delpeut en Jan de Vaal. Wat men zich vooral niet kan voorstellen is dat de Cinematheekprogrammering van al dan niet klassieke films uit Amsterdam zou verdwijnen. Je kunt je inderdaad, op grond van de ervaringen in bij voorbeeld Rotterdamse filmtheaters, afvragen of er buiten de hoofdstad genoeg publiek te vinden zou zijn voor de gewaagde programmering van een Filmmuseum/Cinematheek. Directeur H. Blotkamp van het Filmmuseum draait de kwestie desgevraagd liever om: ,,Wij hebben het nog nooit geprobeerd buiten Amsterdam. Misschien lukt het ons wel Rotterdammers of Maastrichtenaren naar een retrospectief van Ozu te lokken. Wellicht hebben die andere programmeurs van klassieke films het verkeerd aangepakt, wie zal het zeggen?''

Toch is ook binnen de staf van het Nederlands Filmmuseum het laatste woord nog niet gezegd over een verhuizing naar een andere gemeente. R. Hadders, hoofd van de distributieafdeling van het Filmmuseum, rept in Het Parool van 'dualiteit' binnen het museum en vindt dat 'het er verdacht veel op lijkt dat Rotterdam cultuur aan het opkopen is'. Zo dat al het geval is, dan mag Amsterdam en elke andere Nederlandse gemeente echter wel meebieden.