NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

MARISKA GRAVELAND
Het publiek van het filmfestival van Cannes velde in 1960 een genadeloos oordeel over Michelangelo Antonioni's L'Avventura. Zes jaar later werd hij op hetzelfde festival omarmd en won hij een Gouden Palm voor zijn veel toegankelijkere Blow-up. Voor het eerst werkte hij met Engelse acteurs en crew, stak hij zijn bespiegelingen in het jasje van een moordmysterie en situeerde hij zijn film in het hippe Londen van de sixties.

Talloze interpretaties zijn er losgelaten op de raadselachtige intrige. De meest gangbare is die waarin schijn en werkelijkheid centraal staan. Een decadente modefotograaf maakt stiekem een paar kiekjes van een vrijend stelletje in het park, maar bij het ontwikkelen en uitvergroten (blow-up) van de foto's, ontdekt hij op de achtergrond een man met een pistool in het struikgewas. Of de steeds grover wordende korrels van de foto's hem bedriegen, of dat er werkelijk een moord heeft plaatsgevonden blijft in nevelen gehuld. Want juist door het uitvergroten van de werkelijkheid ontstaat er een vertekend en irreëel beeld.

Antonioni zelf zweeg, zoals het een waar filmmaker betaamd, in alle talen over de betekenis van zijn film. In het vakblad Variety onthulde Ronan O'Casey, een van de acteurs, dat de geheimzinnige plot gewoonweg het resultaat was van geldgebrek. Producent Carlo Ponti draaide de geldkraan dicht, zodat Antonioni de meest cruciale ontknopingsscènes nooit heeft kunnen draaien. Met het bestaande materiaal moest hij de film tot een totaal zien te monteren.

Toch wordt met deze onthulling geenszins een luchtbel doorgeprikt. Antonioni is nooit een groot verteller geweest; zijn verhalen waaieren uiteen als het echte leven. Een pasklare ontknoping zou lijnrecht staan tegenover zijn twijfels aan een betrouwbare werkelijkheidsbeschouwing.

In 1981 waagde de Amerikaanse regisseur Brian De Palma, nooit te beroerd om andermans werk te imiteren, zich aan een variatie op Blow-up. Zijn Blow out had wel een oplossing voor de raadsels die de geluidsman op zijn cassettebandje had opgenomen, maar beter werd die film niet.

De nu 85-jarige Antonioni filmt nog steeds, zij het met assistentie van Wim Wenders en Atom Egoyan, om in geval van nood de regie over te nemen. In 1998 is Antonioni's camera nog altijd in een strijd met de werkelijkheid verwikkeld.

Blow-up (Michelangelo Antonioni, I/GB, 1966), Duitsl.1, 0.50-2.40u.