NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Frits Abrahams
Hij dronk zeven, acht droge sherry's per dag, en hij wist dat dat veel te veel was. Dr. Evert Dekker vertelde in IKON's uitstekende documentaire-rubriek op donderdag Het andere gezicht over zijn inmiddels overwonnen drankverslaving.

Het bijzondere van deze aflevering van Marijke Vreeburg was, dat Dekker niet zomaar één van de 800.000 Nederlanders is die meer dan acht consumpties per dag drinken. Dekker is voormalig topambtenaar van het ministerie van Volksgezondheid, waar hij ondermeer het beleid op drugsgebied ontwikkelde. Hij deed dat, tot ergernis van sommige van zijn collega's, soms onder invloed, want drinken op zijn werk begon een gewoonte te worden. (Hebben we daar soms het grillige gedoogbeleid op softdrugsgebied aan te danken, vroeg een stout stemmetje in mijn slechte inborst dat ik uiteraard onmiddellijk het zwijgen oplegde.)

Als patiënt merkte Dekker spoedig dat er een kloof gaapt tussen beleid en praktijk. Hij had psychiatrische problemen - ondermeer ten gevolge van mishandeling als kind door zijn vader - waar de ontwenningsklinieken geen antwoord op wisten. Het gevolg was 'een onderbehandeling' die hem geen stap verder bracht. Pas dankzij psychotherapie kwam er alsnog schot in zijn behandeling.

Dekker maakte nu een montere indruk. Zijn partner was weer bij hem terug en hij had zich bekeerd tot het Zen-boeddhisme. ,,Je leert je eigen ik op te geven. Het leven wordt er mooier door.''

Hij vond dat er een pressiegroep moet komen die het opneemt voor alcoholici, want er is te weinig geld voor de bestrijding van alcoholverslaving, hoewel het kwantitatief een groter probleem is dan drugsverslaving. Wat Dekker op dit punt precies wilde, kwam helaas minder goed uit de verf.

Minister Pronk van Ontwikkelingssamenwerking kwam in Barend & Van Dorp op RTL 4 lelijk klem te zitten tussen zijn goede bedoelingen en het sarcasme van zijn gesprekspartners. Het ging uiteraard over de omstreden oefeninterland tegen Nigeria, die mag doorgaan, zij het zonder ceremonieel vertoon. ,,Een klef CDA-compromis'', vond Frits Barend. ,,De voetbalamateurs zijn al dertig keer naar China geweest'', zei coach Leo Beenhakker, ,,waar gaat dit over?'' ,,U wilt uw gelijk niet binnenhalen'', hoonde Jan Mulder, ,,als u het zo principieel vindt, houdt u toch voet bij stuk? Treed af! Ik had liever een dappere man gezien bij de WK-loting.''

Pronk zat er nogal ongemakkelijk bij te lachen. ,,Het is een vervelend compromis'', zei hij, ,,maar er zat kennelijk niet meer in.'' Hij schoof de schuld op de Franse regering. ,,De Fransen chanteerden ons. Ze zeiden: als jullie niet meewerken (aan een versoepeling van de door de Europese Unie ingestelde boycot - F.A.), dan komt er geen gemeenschappelijk standpunt ten opzichte van Nigeria.'' In Nova probeerde een andere (aspirant-)politicus zich eveneens tevergeefs te ontworstelen aan de maatschappelijke druk die op hem wordt uitgeoefend. VVD-er Hans van Baalen was ditmaal naar de studio gekomen om zich te verweren tegen uitlatingen van een voormalige klasgenoot, A. Doorgeest. Deze kon zich herinneren dat Van Baalen destijds 'op het punt had gestaan een adhesiebetuiging aan Glimmerveen te sturen'.

Van Baalen vertelde dat hij bij zijn leraren had nagevraagd of Doorgeest destijds een vriend van hem was geweest. ,,The opposite'', zeiden de leraren.

Twee vragen. Waarom gebruiken Leidse leraren een Engels woord als er een goed Nederlands equivalent voorhanden is? En: hoe komt het dat Van Baalen niet meer zeker weet wie zijn vrienden zijn geweest?