NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Erik van der Walle
De beurskoers van Tulip bereikte afgelopen dinsdag het absolute dieptepunt in de geschiedenis van de Bossche pc-fabrikant. De lage koers (5,10 tegen ruim 20 gulden afgelopen zomer) maakt het voor Tulip bijna onmogelijk om het noodzakelijke verse kapitaal aan te trekken.

Afgelopen weekeinde waren erdrie aanleidingen voor de koersval. Allereerst de publicatie in de Volkskrant, over de mogelijke zelfverrijking van directeur Rob Romein, die later op een misverstand bleek te berusten. Met een eis tot schadevergoeding legt Tulip de schuld bij de journalist, maar de reactie van commissaris Tjerk Westerterp op het artikel deed waarschijnlijk meer kwaad. Hij dreigde de betrokken directeur via de media met het ergste: als ook maar iets waar is van het verhaal moet Romein vertrekken. Voor de buitenwereld is dat een slecht signaal. Als een clubvoorzitter in het betaalde voetbal de trainer via de televisie gaat waarschuwen, gaan de werkloze oefenmeesters zich alvast warmlopen.

Maar de grootste schade bracht directeur Franz Hetzenauer het aandeel toe door juist nu zijn belang van 8 procent in Tulip grotendeels te verkopen. ,,Volledig in lijn met een faillissementsscenario'', vreest een analist. De oprichter van Tulip verklaarde doodleuk met de verkoop tegemoet te komen aan de aanbevelingen van de commissie Peters, die al vorig jaar juni zijn gepresenteerd. De eerste versie van Peters' aanbevelingen dateert zelfs al van september '96. Voor de overgebleven aandeelhouders van Tulip is het te hopen dat Hetzenauer bij het verkopen van pc's een hogere reactiesnelheid heeft.

Correctie

Menno Tamminga

,,Op de eerste rij zie ik de voorzitters van de administratiekantoren van Elsevier en Wolters Kluwer. Misschien dat zij...'' Als een volleerd veilingmeester bewerkte discussie-leider Harry Langman de voorste rijen van de zaal met de meer prominente gasten. Veel juristen, een enkele gepensioneerde topondernemer, op een symposium over corporate governance. Wie opent de discussie en legt het eerste bod op tafel? Geen vrijwilliger. De oud-minister (Economische Zaken) en oud-topbankier (ABN, later ABN Amro) zette de sprekers achter de tafel maar aan het werk.

Of toch? Vanaf de eerste rij klonk een afkeurend gebrom. Het lange, tanige lijf van Langman boog zich half over de tafel heen naar voren om te zien waar het geluid vandaan kwam. ,,Elsevier heeft geen certificaten'', bromde een mijnheer vooraan.

Had Langman, zelf jurist en begenadigd met een olifantengeheugen, een black out gehad? Was hij vergeten dat Elsevier, de kampioen van de almaar stijgende winst per aandeel, zijn beleggers toch niet zou afschepen met stemrechtloze papiertjes in de vorm van certificaten van aandelen? Langman was president-commissaris van Kluwer toen Elsevier onder leiding van Piere Vinken in 1987 een (mislukte) vijandige overnamepoging deed. Vervolgens werd Langman president-commissaris van Wolters Kluwer, waar hij opstapte toen samenwerking met Elsevier een serieus onderwerp werd.

,,Elsevier heeft geen certificaten'', zei Langman op een toon die enige twijfel verraadde. Toen weer fier. ,,Ik dank de heer Vinken voor deze correctie.''