NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur JAAP BLOEMBERGEN
MILAAN, 23 MAART. Het begon met rotte sinaasappelen en het eindigde met lege flessen water. Het San Siro-stadion was gisteravond strijdtoneel van ontevreden supporters van AC Milan. Ze reageerden eerst hun agressie af op de spelers van Internazionale en daarna hun woede op de eigen sterren. Inter won de beladen stadsderby met 3-0. Het was voor Milan de grootste nederlaag tegen de aartsrivaal sinds 1974. Toen won Inter met 5-1. Toen was Inter ook een Europese topclub en verkeerde Milan ook in een sportieve crisis.

Nog meer dan de uitslag was het vertoonde spel kenmerkend voor het krachtsverschil tussen beide Milanese clubs. Inter speelde weer een degelijke, behoudende wedstrijd. De Braziliaan Ronaldo was de enige spits in een elftal vol vasthoudende balafpakkers. De Fransman Djorkaeff was af en toe in de voorhoede te vinden. De Nederlander Winter vertolkte een nuttige rol aan de rechterflank. Het meeste gevaar kwam van de Argentijn Simeone, een echte teamspeler die overal opdook waar gevaar schuilde. Gaatjesvuller Simeone zal op het WK in Frankrijk ongetwijfeld de aandacht trekken met zijn intelligente, meedogenloze spel.

Bij Milan was er geen enkele voetballer die in positieve zin de aandacht trok. Het is een treurig gezicht om zoveel vedetten zo knullig te zien samenspelen. Tegenover het homogene countervoetbal van Inter kon Milan slechts fantasieloos aanvalsspel op de mat leggen. De thuisclub kreeg een paar kansen, waaronder een slap schot van Kluivert. De Nederlandse aanvaller vertelde afgelopen week dat hij op de goede weg is, maar de fluitconcerten bij balverlies waren nog even striemend als in het begin van dit seizoen.

Kluivert hielp Milan vorige week aan de onverdiende bekerzege op Parma, waarna de club van Berlusconi heel even in hogere sferen verkeerde. Maar de kansloze nederlaag tegen Inter zal de voorzitter radeloos hebben gemaakt. Zoveel miljonairs en zoveel balverlies, dat vraagt om een boze reactie. In de gloriejaren van Gullit en Van Basten pleegde Berlusconi nog wel eens per helicopter naar het trainingscomplex Milanello te vliegen, om daar de spelersgroep moed in te praten tijdens een mindere periode. Dit keer lijkt zelfs een donderspeech zinloos. Na het behalen van de Europa Cup in 1994 heeft Milan geen aansprekende successen meer geboekt. De trainers Sacchi en Capello wisselenden elkaar af, maar zij kregen geen vat op de aanhoudende vormcrisis. Milan speelt in theorie nog steeds pressievoetbal, alleen ontbreekt het aan spelers die deze moeilijke speelwijze goed kunnen uitvoeren. Bij de rossoneri lopen momenteel veel flegmatieke voetballers, zoals de Fransman Ba, de Liberiaan Weah en de Kroaat Boban. Ze zouden niet misstaan in een willekeurig jubileumelftal, maar ze kwamen er tegen het harde Inter niet aan te pas. AC Milan tegen Internationale was kenmerkend voor de verzadiging in de Serie A. Gezien de resultaten in de Europese bekertoernooien is het Italiaanse voetbal nog steeds toonaangevend, maar voor het amusement kunnen de liefhebbers beter in Spanje of Engeland terecht. De Italiaanse topclubs laten geen ruimte meer voor oogstrelende, individuele acties. Gisteravond kwamen technisch vaardige spelers als Ronaldo en Weah nauwelijks aan de bal. De aanvallers van Milan creëerden nauwelijks mogelijkheden en grossierden in misverstanden. Inter kreeg pas na een uur de eerste uitgespeelde kans. Daarvoor was de bezoekende club alleen gevaarlijk bij corners en vrije trappen. Vlak voor rust scoorde Simeone uit een hoekschop van Djorkaeff. In de tweede helft kreeg Inter meer ruimte, doordat Milan op jacht ging naar de gelijkmaker. Na een half uur toonde Ronaldo zijn talent met een subtiele voetbeweging. Hij benutte een voorzet van uitblinker Moriero. In de slotfase scoorde Simeone na een solo vanaf de eigen speelhelft.

Een groot deel van de 80.000 bezoekers had op dat moment het stadion al verlaten in de wetenschap dat Inter strijdt voor de scudetto en Milan is gedegradeerd tot een fletse middenmoter. Het onderlinge verschil bedraagt inmiddels veertien punten. Het krachtsverschil is sinds de beginjaren tachtig nooit meer zo groot geweest. Toen debuteerde Bergomi in de hoofdmacht van Inter. Gisteren speelde hij zijn 44ste stadsderby, waarmee hij het oude record van Rivera verbeterde. Bergomi vertelde na afloop dat hij het tegen Milan nog nooit zo gemakkelijk had gehad als gisteravond. Het was geen groot compliment voor Kluivert, zijn persoonlijke tegenstander in de tweede helft.