NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

BASTIAAN BOMMELJÉ
Het is een raadsel. Nederlanders zijn het enige volk in de Westerse wereld waar de huidige epidemie van zwaarlijvigheid niet om zich heen grijpt.

Overal rondom ons dijt men uit, verzinkt men in het eigen vet, barsten de broekriemen, en lubberen de onderkinnen over de boordenknoop. Obesitas heet de kwaal, en in de Verenigde Staten lijdt onderhand bijna een kwart van de mannelijke bevolking aan dit euvel. Niemand weet waarom bij ons nog geen tien procent van de bevolking overmatig dik is. In Noorderlicht, de niet zelden aardige wetenschapsrubriek van de VPRO, lachten de geleerden wat besnuikt over dit mysterie, en gingen snel weer over tot wat zij wel wisten: de missende genen in vetzuchtige muizen, alsmede de neurale verbindingen die ons het gevoel van 'honger' geven. Dat alles was leerzaam, maar toch bleef de kijker met een enigszins leeg gevoel in de maagstreek achter. Misschien ligt de oplossing van onze geringe vetzucht wel in het feit dat Nederlanders gemiddeld net iets minder uren dan belendende volkeren met nootjes, kano's, en glacékoeken voor de buis zitten. Dit zou betekenen dat oninteressante televisie heilzaam is voor de volksgezondheid. Goed nieuws dus, want uiteindelijk bleef het een wat mager televisieweekend, ondanks het ogenschijnlijk bovenmodale aanbod van films en ander visueel vermaak. De teller van de afstandsbediening bereikte op zondagsavond zelfs 184 kanaalwisselingen, waarbij onder meer de vanwege opleuking met muzikale intermezzo's tenenkrommende politieke zondagaflevering van Netwerk het uiteindelijk (ondanks een pittig interview met staatssecretaris Netelenbos over de teloorgang van het beroepsonderwijs) moest afleggen tegen de zesentwintigste herhaling van Blackadder op TV10. Het mooiste beeld van het afgelopen weekend was trouwens op zaterdagavond te zien in NOVA. Hier werden de wegens homolastering aangeklaagde RPF-parlementariër Leendert Van Dijke en hoofdredacteur van de Gay-krant Henk Krol met elkaar geconfronteerd. Beiden zijn keurige burgermannen die geen vlieg kwaad zouden doen, maar tezamen op de buis verbeeldden zij in hun zwarte pakken het diepe conflict dat de Nederlandse natie sedert de Tachtigjarige Oorlog verscheurt: de strijd tussen bijbelvastheid en politieke correctheid. Van Dijke beriep zich ter verdediging van zijn fatale vergelijking tussen dieven en homo's op de vrijheid van godsdienst en op een bijbeltekst (1 Corinthiërs 6,10 om precies te zijn). Hij gebruikte evenwel een moderne en nogal populaire vertaling, waarin inderdaad 'homoseksuelen' in één afkeurende adem worden genoemd met dieven en afgodendienaars. Krol wierp in de beste Nederlandse traditie de concurerende vertaling (van het Nederlands Bijbelgenootschap) op tafel, waarin van 'knapenschenders' wordt gerept als degenen die het koninkrijk Gods niet zullen beërven ('en niet iedere homo is een knapenschender', merkte hij snedig op).

Van Kooten en De Bie hadden op zondagavond zelfs de Statenvertaling bij de hand, waarin de formulering 'zij die bij mannen liggen' is gebruikt. (Over hen verder geen woord hier, want sinds zij door een voormalig roomse ochtendkrant werden ingelijfd in het kamp van 'ons soort mensen', valt het toch al zwaar genoeg op hen af te stemmen.) Het was nu al een fascinerend beeld, die beschaafd botsende Van Dijke en Krol, maar nog prachtiger televisie ligt in het verschiet. Sinds de camera's vrij spel hebben bij de grote drugsprocessen is er geen enkel beletsel om de nakende rechtszaak, die zo raakt aan de kern van onze geschiedenis, live uit te zenden. Move over, Johan V. en al die andere kleine schuinsmarcheerders, het is tijd voor hard-boiled bijbelexegese.

Ondanks alles zullen de aanklagers trouwens een pittige noot te kraken hebben, want het is waarschijnlijk dat Paulus (van hem is de brief aan de Corinthiërs) geheel in de Grieks-Romeinse traditie juist wel kon leven met knapenschenderij, maar niet met 'praktizerende' homoseksualiteit tussen volwassen mannen.

Het ware te hopen dat de dienstdoende rechter afgelopen zaterdag op Nederland 1 heeft gekeken naar The Verdict (1982, Sydney Lumet), en wel zonder te zappen voordat het louterende vonnis werd geveld.