U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
    R A D I O  &   T E L E V I S I E  
NIEUWS  | TEGENSPRAAK  | SUPPLEMENT  | AGENDA  | ARCHIEF  | ADVERTENTIES  | SERVICE 

  NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e


Televisie

Radio

R A D I O   V O O R A F :
To kill a mockingbird/ Het witte doek

MARISKA GRAVELAND
Er is eigenlijk geen mooiere titel denkbaar voor een radioprogramma over filmmuziek dan 'Het witte doek'. Het doek wordt zo groot als de eigen verbeelding; de luisteraar kan er alle mogelijke scènes zelf op projecteren. De kracht van filmmuziek is dat het vaak een mengeling van ooit geziene, halfvergeten beelden kan oproepen, die niet eens op de desbetreffende film hoeven te slaan.

Wie ooit To kill a mockingbird heeft gezien, kan zich vanavond de film met het oor tegen de radio weer voor de geest halen. Het rassendrama, waarin een zwarte man ten onrechte wordt veroordeeld voor moord en daarna lafhartig in de rug wordt geschoten, komt ondanks alle goede bedoelingen nu behoorlijk correct en moralistisch over. De muziek is daarentegen nog steeds even fijnzinnig als toen hij in 1962 werd gecomponeerd door Elmer Bernstein.

Deze veelzijdige componist staat bekend als 'Bernstein West', om hem te onderscheiden van 'Bernstein East', zijn beroemdere New-Yorkse collega Leonard Bernstein. Elmer is als filmcomponist wel veel productiever dan Leonard: hij levert al sinds 1951 jaarlijks één of meer soundtracks af. Hoewel zijn muziek krachtig is, is hij nog nooit betrapt op het doorzichtig en kunstmatig opwekken van emoties, iets wat in vakkringen 'Mickeymousing' wordt genoemd.

Ook met de muziekscore van To kill a mockingbird weet hij de beelden aan te vullen in plaats van ze te manipuleren. De kijker volgt de gebeurtenissen door de ogen van twee kinderen. Bernstein koos voor geluiden die aansluiten bij hun belevingswereld, zodat er een dromerige sfeer vol heimwee naar de kindertijd is onstaan. De film betekende een imago-omslag van hoofdrolspeler Gregory Peck, die daarvoor in zijn 31 films vooral als romantische held optrad. Al luisterend naar de muziek zal vanavond dan ook onherroepelijk een ingetogen Gregory Peck mét bril in herinnering komen. Plus nog vele flarden uit films die zich in de loop der jaren in het onderbewuste hebben genesteld.

To kill a mockingbird (Robert Mulligan, 1962, VS). Componist: Elmer Bernstein, uitvoerenden: Royal Scottish National Orchestra. In 'Het witte doek', een wekelijks programma over filmmuziek, Radio 4, 19.00-20.00u.

NRC Webpagina's
11 MAART 1998


    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)