R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
O O G I N O O G :
Storms heeft macht gekregen
FRITS ABRAHAMS
Drie jaar geleden begon Storms bij RTL5 zijn programma Breekijzer (later bij SBS6), waarin hij als een moderne Robin Hood de belangen van de gewone burger verdedigde tegen - vooral - de machtige bureaucratieën van Nederland. Bij veel instanties en bedrijven ging een siddering door de directie als een geschrokken receptioniste naarboven belde: ,,Storms is hier!''. Dan stuurde men eerst een voorlichter als verkenner vooruit, maar die keerde spoedig geheel ontdaan van zijn patrouille terug. Hij had een robuuste, breed grijnzende man aan de balie aangetroffen, vergezeld door een volop draaiende cameraploeg, die hem in bondige termen een ingewikkeld probleem voorlegde dat maar op één manier simpel was op te lossen: betaling of kwijtschelding van schuld - liefst vandaag nog. Wilde de voorlichter dat even regelen? En anders moest de directeur maar beneden komen: dat onderhandelde wat gemakkelijker. In de tussentijd zou Storms 'een lekker kopje koffie' absoluut niet afslaan - evenmin als zijn metgezel. Nu pas werd achter de brede rug van Storms een schichtige gestalte zichtbaar: het slachtoffer. Het onrecht had op zijn schouders plaatsgenomen en hield hem dicht tegen de aarde gedrukt. Er is een periode geweest waarin directeuren en hun voorlichters woest van zich afsloegen. Soms riepen zij zelfs de politie erbij. Storms genoot dan volop, en wij thuis genoten stilletjes mee, vooral als het onrecht tevoren redelijk aannemelijk was gemaakt. Dat laatste lukte niet altijd, maar toch wist Storms regelmatig aan te tonen hoe hemeltergend bekrompen bureaucratieën kunnen omgaan met anonieme burgers. Met ingang van dit seizoen maakt Storms Breekijzer voor RTL4. Het uitgangspunt is hetzelfde gebleven, maar de vorm is meer showy geworden. Dat is geen vooruitgang. Het aardige was juist de soberheid van de formule: die eenzame reus die in zijn busje door Nederland scheurde om het onrecht te bestrijden. Het had iets mythisch. Het busje is gebleven, maar de actie is vaak grootschaliger geworden. We zien Storms nogal eens aan het hoofd van een peloton slachtoffers ('Kom op mensen!') oprukken naar een of ander hoofdkwartier waar de vijand wordt vermoed. Het wordt in een wat lacherige sfeer een bijna ludieke vertoning, zorgvuldig in scène gezet door de regisseur. Paradoxaal genoeg heeft ook het succes van Breekijzer een negatief effect op de inhoud. De essentie van het programma was de steeds terugkerende, grimmige confrontatie tussen Storms en de instanties. Wie was er onverzettelijk? Daar ging het om. Inmiddels zijn de meeste van die organisaties en bedrijven veel beduchter geworden voor negatieve publiciteit. Je kunt merken dat ze het vaak haastig op een akkoordje gooien met Storms om maar zo snel mogelijk van het gedonder af te zijn. De conclusie van menig directioneel beraad is duidelijk: ook al hebben we gelijk, we kunnen het op de tv nooit krijgen. Storms heeft macht gekregen - en misschien wel zoveel dat hij over een poosje gecontroleerd moet worden. Maar voorlopig erger ik me vooral aan die laffe, ruggengraatloze directies die eerst (gedupeerde) mensen jarenlang aan het lijntje houden, maar bij toverslag een ander, liefdevoller gezicht tonen zodra Storms op de stoep verschijnt. In de uitzending van gisteren zaten weer enkele treffende voorbeelden van zulk gedrag. De gemeente Nijmegen moest iemand duizend gulden betalen voor overduidelijk geleden schade bij een parkeergarage. De gemeente vertikte het, maar Storms had in no time geregeld dat de verantwoordelijke ambtenaar met een krul in zijn staart een cheque kwam overhandigen - hij had ook nog een bloemetje meegenomen om het aangedane leed te verzachten. Deze ontwikkeling heeft haar weerslag op mijn houding als kijker. Tegenwoordig ben ik opgetogen als de tegenpartij zo lang mogelijk keihard voet bij stuk houdt onder het motto: 'Storms, wij lusten jou rauw'. Want alleen dan ontstaat er spannende televisie. GEZETTE REGEL TE KORT
|
NRC Webpagina's
3 FEBRUARI 1998
|
Bovenkant pagina |