NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

DANA LINSSEN
De kluizenaar op de berg is een mooi symbool voor de ouderdom: oud en wijs geworden heeft hij zich teruggetrokken uit de wereld en overziet het leven. Het is daarom opvallend dat vier van de vijf 'ouderen' met een persoonlijke 'levensvisie' die de Humanistische omroep voor de portrettenserie ZOZ bijeenbracht - als een soort senioren-counterpart bij hun jongerenprogramma Joy - juist midden in het leven staan en dat degene die daadwerkelijk op een berg is gaan wonen over de minste zelfreflectie beschikt. Hij is vooral tevreden, deze Gerrit Schilp, op het zelfgenoegzame af.

In de eerste twee afleveringen van ZOZ stonden romancier Frank McCourt en theatermaakster Annemarie Prins centraal. McCourt emigreerde uit Ierland naar de Verenigde Staten waar hij op latere leeftijd debuteerde met de autobiografische roman De as van mijn moeder, die prompt met de Pulitzer Prize werd bekroond. Prins maakte een gedurfd en persoonlijk toneelstuk over psychotherapie. Het zijn 65+'ers dus wier loopbaan, evenals bij de hoofdpersonen van deel vier en vijf, op latere leeftijd een verrassende impuls kreeg.

De voormalige succesvolle reclamefotograaf Gerrit Schilp is daarom een beetje een buitenbeentje in de reeks: levensgenieter pur sang werd hij zo'n tien jaar geleden door gezondheidsproblemen juist gedwongen het wat rústiger aan te doen. Hij zette een punt achter zijn carrière, verkocht zijn studio, ontbond zijn huwelijk en vertrok naar Spanje.

Daar brengt hij zijn dagen door met wandelen, schilderen, tuinieren en met zijn vriendin Klazien quatre-mains op de piano spelen. Bezoekers zijn alleen welkom als ze hun komst per brief hebben aangekondigd: ,,Wie is er aardiger en interessanter dan jezelf?'' Genieten van de rust en aan jezelf toekomen noemt hij een 'verrukkelijk zelfbevredigend gevoel'. Het lijkt idyllisch, maar de saaiheid ligt op de loer. ,,Ben je nu na tien jaar nog niet genoeg aan jezelf toegekomen'', probeert de interviewster nog, maar Schilp is een tevreden man. ,,Als ik nu doodval, dan is er een gelukkig mens gestorven. Ik ben klaar'', besluit hij zijn overpeinzingen.

Heel anders was dat voor de Surinaamse Irma de Vries die zich op haar 63ste nog liet omscholen tot kleuterleidster, maar de inspirerendste manier van ouder worden zien we in de laatste aflevering over programma adviseur Trees te Nuyl. Op haar veertigste ging Te Nuyl bij de VARA werken als script girl en zeven jaar later was zij hoofd film- en jeugdzaken en verantwoordelijk voor de aankoop van succesvolle televisieseries als de Forsyte Saga en Coronation Street. Ook initieerde zij jeugdprogramma's als De stratenmaker op zee show en De film van Ome Willem.

Te Nuyl praat openhartig over haar eerste huwelijk: ,,Hij dronk wel wat al te veel alcohol.'' En over haar scheiding: ,,Eerst heb ik een baan gezocht en ben toen pas weggegaan. Ik wilde absoluut geen alimentatie. Als dat niet echt nodig is, vind ik dat onwaardig'', en het verlies van haar tweede echtgenoot: ,,Het is helemaal niet zo gek dat in sommige culturen de weduwe mee-verbrand wordt.''

ZOZ. Portretten van 65+'ers. Ned.1, 22.00-22.25u.