NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In 8 theaters.

Zigzaggend regiedebuut van scenarist

Door HANS BEEREKAMP
De weinig bekende term Switchback verwijst naar een (spoor)weg die tegen een berg omhoog zigzagt, maar is ook een synoniem voor een achtbaan. Het is de titel van het eerste scenario dat Jeb Stuart op de universiteit schreef, jaren voordat hij succes kreeg met scripts voor films als Die Hard en The Fugitive. Vorig jaar mocht Stuart er zelf zijn regiedebuut mee maken: niet alleen de spoorlijn waar de climax zich voltrekt, zigzagt, maar ook Stuarts scenario.

Switchback is zo'n actiethriller die krampachtig tracht de identiteit van de dader lang verborgen te houden, door voortdurend heen en weer te snijden tussen schijnbaar geen verband met elkaar houdende scènes. Er is een jongetje dat ontvoerd wordt door een indringer, nadat deze de oppas gruwelijk vermoord heeft. Er is een ouderwetse sheriff in Texas (R. Lee Ermey) die op de dag van zijn herverkiezing een moord in een motel moet oplossen. Er is een neurotische FBI-agent (Dennis Quaid) die hem te hulp komt, tegen de zin van zijn superieuren. En er is een jonge lifter met stoppelbaard (Jared Leto), die zich laat meenemen door een mysterieuze zwarte zonderling met cowboyhoed (Danny Glover). Een van deze twee laatste types moet de seriemoordenaar zijn waar sheriff en FBI naar zoeken. En wij mogen nog niet weten wie van de twee...

Het scenario, vol onwaarschijnlijke en soms onbegrijpelijke wendingen, is merkwaardig genoeg de zwakste schakel in een film die wel een paar aardige actiescènes bevat. Verwend door de huzarenstukjes die Hollywood ons pleegt voor te zetten, vallen ons een achtervolging en een vuistgevecht op een rijdende trein, op weg naar een tunnel, echter nauwelijks meer op. De aandacht wordt eerder afgeleid door de eigenaardigheden van het Amerikaanse landschap. Het road movie-deel van Switchback voert ons in een mum van tijd van de hitte van de Texas-woestijn naar de besneeuwde bergtoppen van Colorado, en dat fenomeen hield me meer bij de les dan de scenariokronkels van Stuarts filmdebuut.