NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

MONIQUE SNOEIJEN
Een vrouw zit in de keuken temidden van ,,een klein gedeelte'' van haar verzameling kerstartikelen. Veel kerstmannen. Een bellenblazende kerstman, een lichtgevende kerstman in een elektrische auto en de nieuwste aanwinst: een feestelijke deurmat met een kerstman die bij iedere trilling 'O, o, o, merry christmas' horen laat. ,,Af en toe word ik er zelf dus doodziek van'', zegt de vrouw.

Jaarlijks geeft ze 500 600 gulden aan kerstmis uit. ,,Buiten het eten om dan.''De vrouw woont in Floradorp. Aan het begin van de documentaire Kerstmis in Floradorp - bekroond met een gouden kalf tijdens het Nederlands Filmfestival 1997 - schetsen zwart-wit foto's en een voice-over het ontstaan van deze 'opvoedingswijk' in het begin van deze eeuw toen in Amsterdam een schrijnende woningnood heerste: ,,Buurten als de Jordaan en Kattenburg telden veel asociale gezinnen. Dat betekent dat zij hun woning uitwoonden, een chronische huurschuld hadden en zich agressief gedroegen jegens de buren. De gemeentelijke woningdienst dacht dat je mensen tot beter wonen kon opvoeden. Zij liet aan de overzijde van het IJ in Amsterdam-noord speciale dorpen bouwen. Deze wijken (..) waren ommuurd, slechts toegankelijk door een poort, een woningopzichteres hield er toezicht. (...) Enkele dorpen zijn inmiddels afgebroken, maar in Floradorp wonen nu de kinderen van de oorspronkelijke bewoners en hun kinderen. Evenals vroeger in de Jordaan bleef Kerstmis hoogtepunt van het jaar.''

Elk jaar houden de bewoners van Floradorp een wedstrijd met elkaar wie zijn raam het mooist heeft versierd. Regisseur Rene Roelofs ging bij de mensen naarbinnen en trof achter de lichtjes en stuifsneeuw een navrante verzameling levensverhalen aan. Het lijkt alsof zij onevenredig hard zijn getroffen: ongelukken, ziekte, dood en bedrog. De meesten hebben hun eigen oplossingen om de scherpe kanten er af te slijten.

Jezus bijvoorbeeld. ,,Da's me lieveling'', zegt een vrouw. ,,Ik ben verliefd op hem. Ik durf het te zeggen.'' Naast haar zit zoon Corrie. Ze had nog een Corrie, maar die is dood. Nu heeft ze ,,een Corrie boven en een Corrie terug''. Ze heeft er nog een dood. ,,Dat was een Henkie. Nou, en toen heb ik weer een Henkie teruggenomen ook.''

Een andere buurtbewoner heeft kerstkaarten verzonden met de gelukswens 'vrolijk kerstfeest, gelukkig nieuwjaar en val dood'. In een groene legertrui zit de man voor zijn legerzendapparatuur. Op de achtergrond verwarde kreten van zijn vrouw. Ze is ziek. ,,Eerst zeiden ze dat het iets met drank was of zo. Maar toen is ze naar een specialist geweest, toen bleken haar hormonen... ja, dat ging niet goed geloof ik.'' Drie jaar geleden heeft hij haar uit Santpoort gehaald en de medicijnen ,,door de plee gespoeld''. Ze is wel een beetje ,,verwarrend'', zegt hij, ,,maar dat neem ik er maar bij''. Een dochter van een havenarbeider zit naast haar ouders op de bank, haar zoontje op haar schoot. De vader van het jongetje is een Turk, maar die is ,,foetsie''. Zijn oma die er al acht heeft grootgebracht, kan deze er ook nog wel bij. ,,En hij lijkt er helemaal niet op. Het is helemaal geen Turks kindje. He Stef? Echte Hollander he? Je bent een echte Hollander he?''

De geschiedenis van Floradorp maakt nieuwsgierig naar hoe het nu is om in Floradorp te wonen. Blijft de jeugd van nu er wonen? Kent de wijk nieuwe bewoners en hoe vieren die dan Kerst? Maar de camera blijft binnenskamers. Erg is dat niet. De portretten zijn indringend. Met de kerstsfeer als versterker. ,,Zonder die lampjes en versieringen vind ik het niks'', zegt de eigenaresse van de zingende deurmat. ,,Dan is het een gewoon alledaag iets. Hier leef je dus echt gewoon naar op.''

Kerstmis in Floradorp, NPS, Ned.3, 20.21-21.25u.