NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: Cinecenter, Amsterdam; Babylon, Den Haag; Cinemariënburg, Nijmegen.

Eén gevangene krijgt gratie in de Goede Week van Málaga

Spannende verfilming van curieus ritueel

Door HANS BEEREKAMP
Een verrassing tijdens de afgelopen editie van het International Documentary Filmfestival Amsterdam (IDFA) was Ofrenda de primavera, de eerste lange documentaire van het duo jonge filmmakers Jacqueline van Vugt en Gregor Meerman.

Officieel tekent Van Vugt voor de regie, Meerman voor de camera en hebben zij samen de montage gedaan. Die montage is het enige aspect van de film waar nog wel wat op valt af te dingen; ondanks de betrekkelijk korte lengte van 68 minuten trekt de film hier en daar een beetje en had er best nog wat uit gemogen. Overwegend is het materiaal echter schitterend, het onderwerp origineel en de dramatische spanningsboog goed gelukt, met een verrassende ontknoping.

De titel Ofrenda de primavera of Het lenteoffer verwijst naar een curieus ritueel dat zich elk voorjaar in de Spaanse stad Málaga voltrekt. Tijdens de Goede Week spant een groot deel van de bevolking zich in voor de organisatie van spectaculaire processies. Verschillende broederschappen die hun oorsprong hebben in middeleeuwse gilden verzorgen elk een trono, een beeld of beeldengroep op een baar ondersteund door draagbalken. Als galeislaven dragen tientallen mannen het gevaarte door de straten, in massale devotie.

Een van de broederschappen, de 'Cofradia de Nuestro Padre Jesus el Rico', vervult een speciale functie. Zij draagt ruim voor de processie acht gevangenen voor, van wie er een ter gelegenheid van de Goede Week gratie zal krijgen. De Provinciale Hoorkamer brengt de kandidaten terug tot drie, bijgenaamd La Terna, van wie de minister van justitie er weer een uitverkiest. Na met een kap op het hoofd anoniem te hebben meegelopen in de processie, is hij een vrij man.

De film volgt de laatste drie kandidaten en laat hen vertellen wat ze gedaan hebben, hoe ze over hun schuld of onschuld denken en wat ze verwachten van hun kansen op gratie.

Alle drie weten heel goed dat die kansen niet alleen gebaseerd zijn op hun goede gedrag in de gevangenis, maar ook op de maatschappelijke acceptatie van een eventuele gratiëring in het licht van hun misdaad.

Merkwaardig genoeg verwijst de traditie naar een verkeerde beslissing uit het Nieuwe Testament: toen het volk van Jeruzalem één veroordeelde van het kruis mocht redden, koos het immers niet voor Jezus maar voor de gewone crimineel Barabbas.

Het is een spannend verhaal dat in Ofrenda de primavera verteld wordt, met voor een documentaire ongebruikelijke klassieke 'suspense'. Maar zonder de spectaculaire beelden van de processie, de fraai geobserveerde hysterische mystiek, zou het niet zo'n mooie, soms zelfs verbijsterende film geworden zijn.