NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In zes theaters.

Oscar Wilde lijkt lang niet zo erg baldadig meer

Door BIANCA STIGTER
Oscar Wilde is een schrijver zoals Picasso een schilder is: hun leven wordt door veel mensen interessanter gevonden dan hun werk. Met Wilde is het leven van de Iers-Engelse schrijver nu ook vaker verfilmd dan elk van zijn toneelstukken. Wilde's leven is die grote belangstelling meer dan waard. Het is een bizar leven, vol geluk, succes, passie, onrecht en tragiek en goddank is de wereld sinds zijn armzalige dood in 1900 en sinds de eerste twee verfilmingen in 1960 zo veranderd dat er weer een nieuwe film over kon worden gemaakt. Wilde werd in 1895 door de Engelse rechter veroordeeld tot twee jaar dwangarbeid wegens homoseksualiteit. Stephen Fry, de Engelse komiek die Oscar Wilde in de nieuwe film speelt, zei tijdens het Filmfestival van Venetië dat hij na het zien van de films uit 1960 dacht dat je naar de gevangenis kon worden gestuurd voor het strelen van een voorhoofd. In Wilde wordt getoond hoe de schrijver voor het eerst zijn handen legt op een paar mannenbillen, hoe hij vrijt met zijn geliefde Bosie, hoe hij een jongensbordeel bezoekt. Het gekste van die scènes is eigenlijk hoe braaf deze dingen ons nu voorkomen; wat je als een verdienste van deze tijd kunt opvatten, en als een manco van de film.

Wilde, de tweede speelfilm van de Engelse regisseur Brian Gilbert, is een keurige kostuumfilm geworden, met oog voor de tragiek van bijna alle betrokkenen: van Wilde, van Wilde's vrouw Constance en hun twee kinderen en van Robbie Ross, in de film Wilde's eerste minnaar, die van hem bleef houden en voor hem bleef zorgen toen Wilde in zijn liefde voor het verwende mooie jongetje Bosie verstrikt raakte. Stephen Fry speelt zijn held schitterend, en Wilde's bon mots klinken alsof hij ze net bedacht heeft. Jude Law is als Bosie net zo goed, echt iets om naar te kijken in de winter, als er geen bloemen zijn.

Aan het eind van de film zijn er tranen voor het ongeluk van iedereen, maar in een film over Oscar Wilde is zulk sentiment niet genoeg. Onterecht misschien maar desondanks onvermijdelijk verwacht je dat een film over Oscar Wilde de man ook een beetje een film van Oscar Wilde de schrijver is. Dat er omwille van het verhaal feiten zijn veranderd geeft niet, dat de film niet baldadig en scherp is wel.