NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: 28 theaters.

T I T E L :	Hercules (Nederlandse versie)
R E G I E :	Stemregie: Maria Lindes
M E T :	Met de stemmen van: Tony Neeff, Pierre Bokma, Coen Flink, Lucretia van der Vloot

In: 102 theaters.

Moppige mythen als gezinsvermaak

Door HANS BEEREKAMP
Met uitzondering van een optreden van Bacchus en wat op verzoek van de censuur tepelloze faunen en centauren in een episode uit Fantasia heeft de Disneystudio zich nooit met de klassieke mythologie beziggehouden.

De 35ste lange Disney-tekenfilm Hercules betreedt dus onontgonnen terrein, dat om te beginnen bouwrijp gemaakt moest worden voor de gezinsvriendelijke en van christelijke moraal doortrokken denkwereld van de Disneyfabriek. Daarin is weinig ruimte voor de grimmige kanten van het pantheïsme. De geboorte van Hercules doet nog het meest denken aan de vergelijkbare scène in The Sleeping Beauty: feest op de Olympus, de olijke Zeus en zijn onopvallende vrouwtje Hera hebben een zoon gekregen. Jammer nu dat drie schikgodinnen en Zeus' donkere tegenhanger Hades roet in het eten komen gooien. Hercules wordt ontvoerd, krijgt een toverdrankje dat hem sterfelijk maakt en wordt als vondeling opgenomen door een ouder echtpaar. Eenmaal volwassen ontdekt hij waar hij eigenlijk thuishoort en beleeft de nodige avonturen. Superman Hercules is immers de enige die de machtsgreep van de duivelse Hades nog verhinderen kan.

Het duo John Musker en Ron Clements, dat eerder The Little Mermaid en Aladdin regisseerde, kan moeilijk vernuft en durf ontzegd worden. Naar eigen zeggen moest Hercules eruit zien als Henry Fonda met het lijf van Arnold Schwarzenegger, en zijn vriendinnetje Meg als Barbara Stanwyck. Het koor van deze vrolijke tragedie voor het hele gezin bestaat uit vijf (!) Muzen, die het verhaal vertellen in de vorm van swingende gospelsongs. De meest bewonderenswaardige vondst is nog wel het modelleren van de coole onderwereldfiguur Hades ('Hi! I'm Hades') naar een charmante Hollywoodproducent of verkoper van tweedehandsauto's.

De moppige versimpeling van Heracles' tragische levensloop tot het niveau van een musical rond Jean-Claude Van Damme is moeilijk te verstouwen en stuit me meer tegen de borst dan de verkrachting van Victor Hugo in The Hunchback of Notre Dame. Daarin viel tenminste nog klassieke animatiekitsch van allure te bewonderen. Hercules beweegt zich meer op het armzalige visuele en dramatische niveau van Pocahontas, de film waarmee in 1995 de neergang van de Disneytekenfilm inzette. Kwaliteit en commercieel succes gaan bij Disney hand in hand en volgen een cyclus: na een diep dal in de jaren tachtig waren The Lion King en Beauty and the Beast ongekende triomfen. Nu er weer modern gedaan wordt in de tekenstijl (ook dat is een overeenkomst met The Sleeping Beauty uit 1959), liet het Amerikaanse publiek het meteen afweten.

De Nederlandse versie van Hercules is adequaat, al moet Pierre Bokma als Hades het nu afleggen tegen de nonchalance van James Woods, terwijl zijn Geest in Aladdin zeker niet onderdeed voor de versie van Robin Williams.