NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

FRITS ABRAHAMS
'Hij is een buitengewoon aimabele persoonlijkheid', hoorde ik advocaat Korvinus zeggen.

Even hoopte ik dat hij mij bedoelde, maar helaas, het ging om zijn cliënt Etienne U., middelpunt van een nieuw monsterproces.

Daarna klonk het uit een andere mond: ,,Een gewone intellectueel, zelfs meer dan dat, iemand die veel over zichzelf heeft nagedacht, iemand die tot de bovenste laag van de Nederlandse bevolking hoort.''

Ik durfde al nergens meer op te rekenen, maar het was toch wel een lelijk schokje toen bleek dat de psychiater F. Beyaert het hier over Ferdi E., de moordenaar van Heijn, had.

Je moet je tegenwoordig wel op een heel bijzondere manier onderscheiden, willen ze aardige dingen over je op de televisie zeggen. Na voltooiing van dit stukje haal ik mijn bijl van zolder en ga wat tikken uitdelen - je moet toch ergens beginnen. (Uit het tbs-rapport vijf jaar later: ,,Een integere tobber. Zijn voorliefde voor primitief gereedschap is over haar hoogtepunt. Kans op recidive vrijwel verwaarloosbaar, vooral bij tactvolle benadering.'')

Twan Huys van Nova stond gisteravond al bijna te juichen. Hij sprak de hoop uit dat de camera's, langer dan tot dusver geoorloofd is, de rechtszaal in mogen. Dit omdat vice-president F. Lauwaars van de Amsterdamse rechtbank zich aan de vooravond van het proces tegen U. in die zin heeft uitgelaten. Korvinus vond het prima, ,,als mijn verdachte maar niet in beeld komt''.

Als tv-kijker - wanneer wordt óns iets gevraagd? - teken ik hier fel protest tegen aan. Het gaat toch niet gebeuren dat we een maand lang alleen maar de ijdele koppen van Moszkowicz jr. en Korvinus in beeld krijgen, plus de goed gepoetste schoenen van de aimabele verdachte? Camera's in de rechtszaal? Akkoord - maar dan wil ik ook écht iets te zien krijgen. We leven nu eenmaal in het post-Simpson-tijdperk.

In BBC's Panorama konden we zien hoe ver de televisie soms al oprukt in het privé-leven van burgers. Mét hun toestemming. Panorama besteedde royaal aandacht aan de affaire rond het draagmoederschap van een Engelse vrouw, Karen Roche. Zij vroeg 15.000 pond om als draagmoeder voor het Nederlandse echtpaar Peeters te fungeren. (Het echtpaar wilde niet verder gaan dan 13.000 pond; uit de reportage werd niet duidelijk hoeveel er nu precies betaald is.) Toen ze eenmaal zwanger was, begon ze met abortus te dreigen en bood ze het kind voor 12.000 pond aan een ander (Engels) echtpaar aan. ,,Een bijzonder complex karakter met veel problemen'', noemde iemand van een vrijwilligersorganisatie voor wensouders haar.

Daarmee leek geen woord te veel gezegd. Karen Roche maakte in deze reportage een labiele, grillige indruk. Ze bleek zelfs haar eigen man niet te hebben ingelicht toen ze met het echtpaar Peeters in zee ging. Ze kon bovendien niet goed duidelijk maken waarom ze het kind opeens niet meer aan dit echtpaar wilde afstaan. Ze hadden haar de kunstmatige inseminatie opgedrongen, beweerde ze. Uit videobeelden bleek echter dat ze de dagen na de bevruchting uiterst vriendschappelijk met het echtpaar was omgegaan.

De partijen begonnen elkaar steeds meer te bestoken via de pers. Karen Roche verkocht haar verhaal aan een boulevardblad, het echtpaar Peeters liet zich tijdens het onderhandelingsproces thuis door de BBC filmen. We zagen en hoorden Clemens Peeters in een verhitte discussie met de voornoemde vrijwilligersorganisatie. ,,Bitch!'' riep hij uit terwijl hij de hoorn op de haak gooide.

Het slot van het liedje was dat Karen Roche het (inmiddels geboren) kind voor zichzelf wilde houden. ,,Ik ben op de strijd voorbereid'', zei ze tegen de BBC, ,,ook al ben ik wel bang.'' ,,We moeten de strijd niet opgeven'', vond Clemens Peeters, ,,het is mijn zoon.'' Daarna barstte hij in snikken uit.

Het kind in kwestie lag er vredig bij in de armen van de moeder. Laten we hopen dat niemand hem ooit deze BBC-documentaire zal laten zien.