NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

JAPKE-D. BOUMA
Zelf was ik altijd een enorme fan van de stoere, onversaagde mannen van The A-team; vier voortvluchtige anarchistische strijders tegen het kwaad die de slechteriken in de wereld onveranderlijk het nakijken gaven. Vooral het knutsel-intermezzo dat in elke aflevering een vaste plaats innam, had mijn onverdeelde aandacht. Want was het niet wonderbaarlijk hoe het A-Team een landbouwtractor tot granaten-spuwende tank wist om te bouwen, een kauwgomballenautomaat tot gevaarlijk afweergeschut en een eenvoudige hooischuur tot een onneembaar gepantserde bunker?

En dat in slechts tien minuten, met louter een schroevendraaier, wat kabeltjes, benzine en een flinke dosis Amerikaanse humor.

Waarschijnlijk hebben we aan díe onvergetelijke momenten de nieuwe 'reality soap' Buskruit te danken, want ook daarin zien we frisse types vrolijk aan de slag met laspistolen, passers, zaagjes en tangen. En ook hier is het resultaat steeds een verdraaid handig en nuttig apparaat. Helaas houdt de vergelijking daar op.

Want waar de lieden van The A-team zich tenminste nog voor een nobel doel in het zweet werkten, namelijk de uitroeiing van het kwaad en de bevrijding van de onderdrukten in de wereld, voeren de hoofdpersonen van Buskruit hun halsbrekende toeren slechts uit om de voortgezette studierichtingen Techniek van een minder stoffig imago te voorzien. De bedoeling is dat scholieren zich bij bosjes gaan aanmelden bij de plaatselijke technische universiteit. Begrijp me niet verkeerd, ook ik schreeuw dagelijks om meer Nederlandse civiele ingenieurs, electrotechneuten en anderssoortige wizzards die onze achterstand op de Aziaten en Amerikanen weer een beetje kunnen kunnen inlopen, maar ik word een beetje treurig bij hetgeen de publieke televisie blijkbaar vermag: reclamespots in plaats van televisieprogramma's.

Bij de commerciëlen liet Veronica zich hier al toe verleiden met een reclamespot voor de Landmacht die in januari van start gaat onder de titel Combat. En bij de publieken is er dus vanaf vandaag Buskruit, een joint venture van TROS, producent WolDiss en het ministerie van Economische Zaken.

We zien daarin twee meisjes en drie jongens die de hele dag met een amateurvideocamera worden gevolgd - een manier van werken die sterk doet denken aan de MTV-cultserie The Real World. Ze moeten allerlei technische opdrachten tot een goed einde proberen te brengen. Zoals bijvoorbeeld een springende kar maken voor theatergroep Dogtroep, een ijsklimwand realiseren voor alpinisten zonder oefenberg en gas en licht voor een Indiase leprakolonie. En dat steeds in twee weken. Toch denk ik niet dat jongeren met een sluimerende technische inslag massaal de telefoon grijpen na het zien van deze soms halsbrekende toeren. De vraag die hen bezig houdt - 'hoe spelen ze het klaar?' - wordt namelijk niet beantwoord. Alle technische details en het rekenwerk wordt buiten beeld gelaten. Waarschijnlijk mocht het niet te ingewikkeld worden.

In plaats daarvan pogen de programmamakers een luchtige toon aan te slaan, door de aandacht te vestigen op de privélevens van de hoofdpersonen. Waarschijnlijk met de bedoeling de serie een Goede Tijden-tintje mee te geven. Helaas wordt ook díe plank misgeslagen, omdat de hoofdpersonen te weinig tijd voor elkaar hebben en te geconcentreerd met de opdrachten bezig zijn. De schaarse momenten dat ze samen dollen, worden dan meteen zo gretig in beeld gebracht dat het een beetje gnant wordt.

En zo wordt het de jongelui wel héél moeilijk gemaakt de harten van de potentiële doelgroep te bereiken. En dat is jammer. Want wat zij klaarspelen, is soms werkelijk verbluffend.

Buskruit, Ned.2, 19.41-20.30u.