NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Heel Washington fluistert over penis van Clinton

Door onze correspondent JUURD EIJSVOOGEL
In de aanloop naar het proces van Paula Jones tegen president Clinton worden alle middelen om de tegenpartij door het slijk te halen uit de kast gehaald.

WASHINGTON, 29 OKT. Het proces dat Paula Jones tegen president Clinton heeft aangespannen wegens opdringerig seksueel gedrag begint pas in mei, maar het moddergevecht achter de schermen is al in volle gang. De sluisdeuren van de onbetamelijkheid staan open, meldde The Washington Post dit weekeinde. Het was een nette, zij het wat indirecte manier om de lezers te laten weten dat de zaak een nieuw niveau van ranzigheid heeft bereikt, waarbij anatomische bijzonderheden over de geslachtsdelen van de president worden ingebracht.

Zelfs de Amerikaanse pers, doorgaans toch niet gemakkelijk in verlegenheid te brengen, deinst terug voor de wending die de affaire nu heeft genomen. De beschuldigingen van Jones zijn niet bewezen, moeten ze dan toch in alle sensationele details worden doorgegeven aan het publiek? Ter voorbereiding van het proces delven advocaten allerlei bijzonderheden op, bijvoorbeeld over seksuele kenmerken en gedragspatronen van de betrokkenen. Dat lijkt informatie die niemand wat aangaat. Maar het kan wèl van invloed zijn op de uitkomst van deze zaak, waarbij immers de president van de Verenigde Staten terechtstaat. Dus kiezen de media ervoor om het publiek in bedekte termen bij te praten.

Veel kranten drukten eerder deze maand bijvoorbeeld een duister nieuwsbericht van een persbureau af, waarin de advocaat van Clinton, Robert Bennett, werd geciteerd naar aanleiding van een medisch onderzoek van zijn cliënt. Hij verklaarde dat de president ,,een normale man is in termen van grootte, vorm, richting of wat gestoorde geesten nog meer willen verzinnen''. Alleen voor de lezers van de aartsconservatieve Washington Times moet die uitspraak zonneklaar zijn geweest. Die krant bespaart zijn lezers namelijk geen enkel detail dat de ondergang van president Clinton naderbij kan brengen.

Waar Bennett op reageerde waren de laatste berichten over de ,,onderscheidende kenmerken'' van de president. Paula Jones beschuldigt Clinton ervan dat hij haar in 1991 bij zich heeft laten roepen in een hotelkamer in Little Rock, waar hij zijn broek zou hebben laten zakken in een vergeefse poging zich aan haar op te dringen. ,,Kus hem'', zou hij hebben gezegd. Clinton was indertijd gouverneur van Arkansas, Jones een lagere ambtenaar van de deelstaat. Ze zou door Clintons avance ernstig in verlegenheid zijn gebracht en later in haar loopbaan op een dood spoor zijn gezet omdat ze niet op zijn toenadering was ingegaan. Clinton ontkent de aantijgingen. Jones zegt haar verhaal te kunnen bewijzen omdat ze ,,onderscheidende kenmerken'' kan beschrijven in de geslachtelijke zone van de president.

The Washington Times had eerder deze maand op de voorpagina gemeld dat Jones, volgens ,,verschillende bronnen die nauw met de zaak te maken hebben'', onder ede heeft verklaard dat Clintons geslacht een opvallende kromming vertoonde. Vier dagen nadat die verklaring van Jones aan de advocaten van de president was overhandigd, onderging Clinton zijn jaarlijkse medische onderzoek. Volgens de betreffende arts bracht dat geen bijzonderheden aan het licht. Bennett kwam daarna met zijn cryptische verklaring dat de president ,,een normale man'' is.

Maar The Washington Times, voor één keer gespeld door de hele politieke en journalistieke klasse, besloot niettemin tot een gedetailleerde bespreking van ,,de ziekte van Peyronie'', die bij veel mannen zou voorkomen en die een kromming naar links of naar rechts van vijftien tot negentig of zelfs 180 graden teweeg kan brengen. De rest van de pers schipperde aanvankelijk tussen gêne en de behoefte om het publiek toch op de hoogte te houden van deze wonderlijke tournure, waar het Witte Huis overduidelijk mee in zijn maag zit. In het praatcircuit van Washington was De Curvatuur van het Orgaan al snel hèt onderwerp van gesprek. En inmiddels is ook de serieuze pers, zoals The Washington Post en het tijdschrift The New Yorker, langzaamaan begonnen om man en paard te noemen.

De juridische medewerker van The New Yorker, een voormalige openbare aanklager, staat deze week onder meer stil bij de unieke juridische problemen die Jones' bewering oproept. ,,Om over de kwestie van de ,,onderscheidende kenmerken'' definitief een uitspraak te kunnen doen, zou een arts de penis van Clinton in staat van erectie moeten onderzoeken. ,,Kan een rechter ooit een dergelijk onderzoek eisen'', vraagt hij zich af. Een rechtsgeleerde die in het artikel wordt aangehaald, wijst erop dat dit nog ,,onontgonnen terrein'' is, maar dat hij zelf als rechter zover niet zou gaan.

Het vakblad The Legal Times voorspelt: ,,Afgezien van een deus ex machina (Een spoedvonnis voor de zaak naar de jury gaat? Een schikking op het laatste moment?) zullen we de komende zomer onthaald worden op het schouwspel van een proces waarin ad nauseam uitgeplozen wordt, inter alia, of de president van de Verenigde Staten in zekere staat van opwinding een in het oog lopende curvatuur heeft (of ooit gehad heeft) van de... laten we het maar de pompoen noemen.''

De advocaten in de zaak-Jones versus Clinton beperken hun speurwerk overigens niet tot het vermeende voorval in de hotelkamer in Little Rock. De raadslieden van Jones hebben Clinton schriftelijk gevraagd om naam, adres en telefoonnummer te verstrekken ,,van elk individu (anders dan Hillary Clinton) met wie u een seksuele relatie heeft gehad'' als gouverneur, president of procureur generaal van Arkansas. Verder is de president schriftelijk verzocht te onthullen ,,wie u gekust heeft tijdens een besloten bijeenkomst'' in de periode van het presidentschap. De advocaten van Jones hopen dat zij zo een patroon van losbandig seksueel gedrag kunnen aantonen.

Daartoe hebben ze ook een voormalig medewerkster van het Witte Huis als getuige gedagvaard, die Clinton geprobeerd zou hebben te versieren. De vrouw wil geen medewerking aan de zaak geven, maar het Jones-kamp hoopt dat ze toch gedwongen kan worden om onder ede te getuigen. Gisteren hebben de advocaten van Jones een jeugdvriendin van Clinton ondervraagd, die een deels autobiografische roman heeft geschreven over een romance met een gouverneur uit het zuiden van het land die later president wordt.

Robert Bennett, de advocaat van Clinton, heeft de rechter maandag gevraagd om het ongeremde gegraaf van Jones' advocaten in het privéleven van de president een halt toe te roepen of op zijn minst aan banden te leggen. De rechter heeft dat verzoek in overweging genomen. Bennett zèlf is deze zomer teruggekomen op zijn aanvankelijke dreigement dat hij het seksuele verleden van Jones bij de zaak zou betrekken, een uitspraak die hem op verontwaardigde reacties van vrouwenorganisaties en de media kwam te staan.

Maar toch wordt Jones' verleden nu uitgeplozen. Jones heeft namelijk niet alleen Clinton aangeklaagd, maar ook zijn lijfwacht van destijds, die Jones naar de hotelkamer van de toenmalige gouverneur zou hebben gebracht. Deze Danny Ferguson, die het hele verhaal in 1991 als eerste naar buiten bracht, heeft Jones ervan beschuldigd dat ze indertijd stond te trappelen om Clintons maîtresse te worden. Jones klaagde hem daarop aan wegens in opspraak brengen van haar goede naam. Fergusons advocaat heeft daarom verscheidene voormalige vriendjes van Jones onder ede gehoord over haar seksuele verleden ,,om vast te stellen wat haar reputatie was''. Jones zou nu de aanklacht tegen Ferguson willen intrekken.