NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: 6 theaters.

Englandspiel leidt tot Belgisch ingrijpen

Door BIANCA STIGTER
Het verzet in de Tweede Wereldoorlog is geen onderwerp dat zich vaak voor een lach heeft geleend. Er is in films wel veel aandacht voor geklungel geweest, maar dan was de toon meestal bitter. Nu is er plots een verzetskomedie uit Vlaanderen, al is het lang niet zeker of de film wel grappig bedoeld is.

Gert-Jan Dröge en Sylvia Kristel zijn als Neerlands enige overgebleven verzetsstrijders in ieder geval moeilijk serieus te nemen.

In Gaston's War, dat losjes is gebaseerd op de avonturen van Gaston Vandermeerssche, krijgt een jonge Gentenaar vanuit Londen de opdracht om een Nederlandse verzetsgroep op te richten. De Hollandse verzetsgroepen zijn immers volkomen door de Duitsers geïnfiltreerd. Op verzoek van koningin Wilhelmina geeft de Belgische geheime dienst in Londen Vandermeerssche de opdracht een nieuw, wel betrouwbaar netwerk op te zetten.

Hoera voor de Belgen dus, in deze jongensachtige uitdaging van oorlogsclichés op het niveau van de mop. Niet alle Belgen waren collaborateurs, zoals ze ook niet allemaal dom zijn. Regisseur Robbe De Hert jende tijdens een talkshow op het Nederlands Film Festival nog wat door over de reputaties van Belgen en Nederlanders door bijvoorbeeld te vermelden dat de Duitsers in Nederland meer joden hadden kunnen ophalen dan in België, waarop in ieder geval één aanwezige inderdaad geprovoceerd de zaal verliet.

De Engelsen krijgen er eveneens van langs. In Londen toont De Hert de manipulaties van de verschillende geheime diensten, waarvan er een Nederlandse agenten in de handen van de Duitsers laat vallen om hen van valse informatie te voorzien. Ook Gaston wordt uiteindelijk een slachtoffer van het Englandspiel.

De Herts film is anders van toon als Nederland niet het onderwerp is; dan is er geen leedvermaak, maar, als vanouds, verbittering om verraad en trots op avontuur (hoewel Vandermeerssche zelf het scenario naar verluidt niet heroïsch genoeg vond). Gaston hielp ook nog Britse piloten over de Pyrenee

en en als De Hert zo'n tocht uitgebreid laat zien, lijkt zijn film op een brave Britse tv-serie, al mag de internationale cast in elk land zijn eigen taal spreken. Vaak slaat De Hert ook dan door en kun je om zijn film alleen maar lachen, bijvoorbeeld als Londenaren tijdens het schuilen voor een bombardement in de metro zoet uitbarsten in een lied of een Duitser La Kristel tijdens een verhoor gepassioneerd trut noemt. Dan is Gaston's War toch eerder Allo Allo dan Lifeline, de serie die Allo Allo parodieerde.