NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S c h a k e l s

Door onze redacteur ROBERT MISSET
DEN BOSCH, 2 OKT. Haar zielenroerselen op de baan zouden een fraai onderwerp kunnen zijn voor een scriptie van een student in de (sport)psychologie. Met haar 27 jaar behoort Brenda Schultz-McCarthy al tot de veteranen van het vrouwencircuit, maar nog immer verkent ze de grenzen van lichaam en geest in een bijna vermetele poging haar grilligheid te bezweren. In een dergelijke ontdekkingsreis past dus de potsierlijke ontdekking dat het drinken van te veel sinaasappelsap het seizoen voor Schultz heeft verpest.

Na die uitspraak liet ze de verbijstering bij haar omstanders maar even op zich inwerken. Om onder grote hilariteit te bevestigen dat ze ,,eigenlijk te gezond heeft geleefd''. Coaches als Stanley Franker en Betty Stöve zouden na zo'n analyse vermoedelijk snikkend achter de coulissen verdwijnen. Maar Schultz heeft die diagnose ook maar gehoord van een chiropracter uit Atlanta, die een te hoge zuurgraad in haar alvleesklier ontdekte. ,,Ik blies mezelf op.'' Waarbij de stress haar fysieke problemen louter versterkte.

Schultz heeft zich dit jaar in de topvijftien kunnen handhaven, maar op de grandslamtoernooien kwam ze nergens verder dan de derde ronde. Bijna zielig was haar verweer op de US Open en bovendien drong de vraag zich op wat oud-speler Paul Dogger in vredesnaam kan toevoegen aan het vaak zo chaotische spel van Big Brenda.

Het liefst laat Schultz zich door haar strenge peetvader Franker begeleiden en de samenwerking met Dogger was na het toernooi op Roland Garros al gestrand. ,,Toen had ik het erg moeilijk met mezelf'', biechtte Schultz op. Niet voor de eerste en ongetwijfeld ook niet voor de laatste keer. Traumatische beelden van haar twee jaar geleden overleden moeder ondermijnden de toch al wankele gemoedstoestand van Schultz. ,,En dan riep ik na een foutje van Paul: 'Het is afgelopen tussen ons'. Ik ben ook geen moment fit geweest. Zelfs toen ik Monica Seles in Eastbourne versloeg, kon ik niet lopen op een dropshot. Pas na het consult in Atlanta voelde ik me bevrijd. Toen kende ik eindelijk de oorzaak voor mijn blessures. Ik volg nu een streng dieet en het gaat ook een stuk beter met me.''

Maar of dat positieve gevoel een garantie vormt voor een succesvol optreden komend weekeinde in de Brabanthallen in Den Bosch tegen Frankrijk moet worden afgewacht. Zekerheden bestaan niet in het leven van de nummer een van Nederland. Niet Schultz, maar de subliem spelende Miriam Oremans loodste de ploeg van captain Fred Hemmes in Haarlem langs de Verenigde Staten. Ook Schultz kreeg net als Oremans in Tsjechië een geweldige draai om haar oren van Jana Novotna. In dat krankzinnige duel ontpopte dubbelspecialiste Manon Bollegraf zich op het cruciale moment als de meest stabiele factor in het Nederlandse team.

Schultz beseft dan ook dat zij zich in Den Bosch niet langer kan verschuilen. ,,Op grond van mijn ranking hoor ik tenminste eén punt tegen Frankrijk te scoren.'' Als het publiek haar maar een handje helpt, want als geen ander begrijpt Schultz de problemen die Richard Krajicek heeft gekend ten overstaan van volk en vaderland. ,,Je krijgt soms de meest verschrikkelijke dingen naar je hoofd geslingerd. Ik heb het vooral moeilijk met dat typisch Nederlandse cynisme. Dan zeggen mensen: het werd tijd dat je een keer een potje won. Of: kun je niet een keer je service inslaan? Als het aan het Nederlandse publiek ligt, had ik Wimbledon al vier keer moeten winnen.''

De mentale weerbaarheid zal echter ook bij de Franse vrouwen getoetst worden en mede daarom twijfelt het Nederlandse kamp aan de deelname van Mary Pierce, met haar achtste plaats op de wereldranglijst de hoogst genoteerde tennisster in Den Bosch. ,,Die griet is op Roland Garros al voor hoer en slet uitgescholden'', weet Schultz. ,,Mary is snel uit haar evenwicht te krijgen.''

Dat is ook niet zo verwonderlijk met een vader als Jim Pierce. Anderhalf jaar werd Pierce senior door de Women's Tennis Association (WTA) van de tennisbanen verbannen om zijn dochter in staat te stellen een normale carrière op te bouwen. De schorsing zit er inmiddels op, maar volgens Schultz wordt Mary Pierce nog immer door het verleden achtervolgd. ,,Ik heb ooit in Lipton een keer van haar gewonnen, al mag ik niet van een zege spreken. Ik stond in de derde set met 4-0 achter, won een game waarna Jim Pierce zijn dochter verschrikkelijk begon uit te schelden. Mary liep meteen naar het net en vertelde me dat ze er mee ophield. Ik vind het ook zielig voor Jim, want buiten de baan is het een verschrikkelijk aardige man.

,,Ik kan me ook wel voorstellen dat hij zich niet kan beheersen als zijn dochter weer eens publiekelijk voor schut wordt gezet. Mijn man Sean moet zich ook wel eens inhouden als een toeschouwer tegen mij te keer gaat. Jim Pierce draait zich in zo'n geval om en haalt meteen uit. Ik ben benieuwd hoe Mary zich houdt als de Nederlandse toeschouwers haar uit haar ritme proberen te halen. Al speel ik in het enkelspel liever tegen Tauziat en Testud. Maar met een coach als Yannick Noah op de bank maakt het bij Frankrijk niet uit wie tegen ons speelt. Hij kan elke speelster boven zichzelf laten uitstijgen.''