NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

FRITS ABRAHAMS
'Als u door de samenleving loopt', zei CDA'er Hans Hillen gisteren in de Tweede Kamer, 'en u naar de tv kijkt, dan ziet u zoveel uitingen van onfatsoen.'

Hij keek er erg gekweld bij, alsof hij zich ernstig afvroeg hoe lang hij het nog allemaal kon verdragen. Er moeten soms paniektoestanden heersen in huize Hillen. Dan brult het Kamerlid terwijl hij de afstandsbediening uit zijn handen laat vallen, naar boven: ,,Uiting van onfatsoen!'' Zijn vrouw schuift de strijkplank opzij en stort zich naar beneden.

Wat zouden ze zien? Ik ben jaloers op die mensen - mijn tv-avonden zijn zoveel minder spannend. Er zijn zelfs avonden waarop ik wanhopig verlang naar een sprankje onfatsoen, een stukje schandaal, een toefje herrie in de keet. Maar alles wat ik te zien krijg, is het allernieuwste kapsel van Maartje van Weegen (die kapper moet inmiddels een vermogend man zijn), de veilige oogopslag van Pia Dijkstra en de onberispelijk opgemaakte bedden van Villa Felderhof. De Nederlandse televisie gaat nog eens ten onder aan zijn keurigheid. En SBS6 en Veronica dan, zult u misschien, samen met het echtpaar Hillen, tegenwerpen. Daar regeert de ultieme smakeloosheid, niet het onfatsoen. Ze willen juist érg fatsoenlijk lijken, al was het alleen maar om de reclamejongens te gerieven.

Bij de publieke omroepen zie ik eerder een regressie naar de braafheid van de jaren vijftig. Veel vreugdeloos vermaak voor afgematte zestigers die geeuwend naar het einde van de dag verlangen. Een toenemende stichtelijkheid ook bij omroepen als de KRO en de NCRV: hoe minder priesters en dominees er in de kerken blijven, hoe meer ze de wijk nemen naar de christelijke tv-studio's. Zo zag ik de Rotterdamse bisschop Van Luyn nu al twee keer in één week, wat erg veel is voor iemand die de pers wil muilkorven.

Ik heb mijn uiterste best gedaan om het aanbod van gisteravond met de ogen van het echtpaar Hillen te bekijken, maar waar ik ook keek: helaas geen uitingen van onfatsoen. Of zou het Kamerlid al verhit raken van de socialistische series waarmee de VARA op zo'n avond probeert te scoren? Wonderen der natuur bij voorbeeld, waarvan de vijfde aflevering - het houdt nooit op, want Nederland is beslist een mooi land - over het Nationaal Park de Veluwezoom ging? En wat te denken van de 13-delige dramaserie 12 steden, 13 ongelukken waarvan de vierde aflevering heette: Oosterbeek-zwijn? Dat ging kennelijk óók al over de Veluwezoom.

Maar mogelijk - ik kan niet alles zien - heeft mevrouw Hillen zich vooral geërgerd aan ongerechtigheden in De fuik, die 4-delige (toe maar) dramaserie bij de IKON over een Schotse vissersgemeenschap, zoals bekend een ruw volkje, of aan Parodie Parade, de gezellige meezingshow bij RTL4 waar de beste parodist altijd de presentator zélf is: Ron Brandsteder, die telkens weer een schitterende nabootsing ten beste geeft van een presentator die zijn walging over zijn werk wegperst achter een versteende grijns.

Zélf zat ik te smelten bij het TROS-programma Goed bekeken, een quiz rond de Nederlandse televisiegeschiedenis. Daar moeten twee groepjes van vier mannen en vier vrouwen het tegen elkaar opnemen in een afstotend lelijk decortje dat dertig jaar geleden al ouderwets werd gevonden. Ik noem het altijd: DDR-televisie.

De deelnemers kregen vragen als: Wie zong destijds 'Kleine Kokette Katinka'? Van wie is het woord 'Hatsjikidee' in de Fabeltjeskrant? Met welke woorden besloot Pipo de Clown altijd de uitzendingen? Welke presentatrice houdt regelmatig de vinger aan de pols? Welke bebaarde presentator begaf zich steeds in de wondere wereld? Dit drie kwartier lang. De deelnemende heren noemden zich 'De Goofy's en de dames heetten 'De naaibaaien'. Hoe ze dat verzonnen hadden? De dames kwamen één keer per week bij elkaar voor hun naaikransje. Presentator Peter Faber knikte minzaam. Hém kan ik me nog herinneren als prominent acteur van het hemelbestormende Werkteater. Als ze daar naaien zeiden, dachten ze nooit aan naaikranjes. Maar een mens kan kennelijk niet onfatsoenlijk blijven.