NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

HANS BEEREKAMP
Het succes van de tv-serie The X-Files is, zeker in Nederland, een mooi voorbeeld van een door de vanouds toonaangevende media grotendeels genegeerd fenomeen.

Hoewel de kijkcijfers, zowel bij Veronica als op de BBC, hoog zijn, de videobanden goed verkopen en er zelfs een redelijke handel is in boeken, T-shirts en andere merchandising, is de serie in de grachtengordel nauwelijks onderwerp van gesprek. Op de een of andere manier heeft The X-Files de cult-boot gemist, in tegenstelling tot verwante series als Twin Peaks en, in de jaren zestig, De Wrekers (The Avengers).

Bijna een jaar geleden begon in Amerika de opvolger Millennium, eveneens gecreëerd door schrijver-producent Chris Carter. Het is daar opnieuw een doorslaand succes, niet in de laatste plaats door de fanpagina's op Internet, waar Carter inmiddels tot een soort van goeroe is uitgeroepen.

Het ziet er niet naar uit dat de slordige lancering van Millennium in Nederland door SBS6 even veel stof zal doen opwaaien. Alleen de eerste aflevering, de 'pilot' The Frenchman bleek deze week beschikbaar voor voorvertoning, en die wordt ontsierd door een slordige ondertiteling (kennelijk kunnen de vertalers Carters citeerdrift, van Yeats tot Nostradamus niet goed bijbenen) en een liefdeloze behandeling van de credits.

Het onleesbaar maken van de naam van de regisseur (David Nutter), door er een Nederlandse titel overheen te projecteren, is een van de slechte gewoonten van de Nederlandse (commerciële) televisie, waar ook eindtitels van speelfilms soms gewoon afgehakt worden.

Nu zijn The X-Files noch, voor zover dat al te beoordelen valt, Millennium bijzonder goede series. In The X-Files zijn de speciale FBI-agenten Mulder en Scully belast met onderzoek naar paranormale verschijnselen. Scully is een nuchtere sceptica, maar de als kind door buitenaardse bezoekers bijna ontvoerde Mulder onderhoudt een bijzondere relatie met de wereld tussen hemel en aarde. De min of meer op zichzelf staande afleveringen worden verbonden door de onnavolgbare persoonlijke voorgeschiedenis van Mulder.Millennium lijkt grotendeels hetzelfde procédé te volgen. Hoofdpersoon Frank Black (Lance Henriksen) is een politieman in ruste, die over verbazingwekkend veel affiniteit met en detailkennis over seriemoordenaars beschikt. Het schijnt geen paranormale kwestie te zijn, maar een geval van extreme identificatie.

Omdat aan het einde van ons millennium seriemoorden schering en inslag zijn, vooral in de omgeving van Seattle, wordt Black door de geheime organisatie Millennium aangesteld om de politie een handje te helpen. Hun motto luidt, net als dat van de serie: ,,Wait... Worry... Who Cares''.

Zo wijst Black in de pilot moeiteloos een plek aan bij de rivier waar slachtoffers van de door Nostradamus geïnspireerde Franstalige seriemoordenaar levend begraven liggen. Hun gekerm dringt al snel door tot het gehoor.

Er valt nauwelijks een touw vast te knopen aan de verwikkelingen, temeer daar Black soms in trance (dromen? visioenen?) de moorden voor zich ziet. Intussen wordt er danig gemoraliseerd en is er ook een onverteerbaar dramatisch zijlijntje (dat volgens Internet een rode draad in de serie wordt) rond dreigend onheil voor Blacks charmante echtgenote en nog schattiger dochtertje.

Een en ander wordt constant gelardeerd met citaten uit de grabbelton van de esoterica en de mystieke literatuur. Bij de fans van The X-Files zal Millennium er, ondanks of juist dankzij de relatief grotere gruwelen, wel als koek ingaan. De dramatische pendant van de cultus rond sterrenwichelaars, paragnosten en kruidenvrouwtjes lijkt uitstekend op zijn plek bij de commerciëlen.

Millennium, SBS6, 21.30-22.30u.