NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

FRITS ABRAHAMS
De dood van Diana heeft menigeen bewuster gemaakt van de groeiende invloed van de commercie op de massamedia, maar voor de geoefende tv-kijker is er weinig nieuws onder de zon. Hij kan elke avond moeiteloos signalen van die toenemende commercialisering oppikken.

Neem de dag van gisteren. De NOS zendt 's avonds live een kwartfinale van een tennispartij uit die wel vier uur had kunnen duren (maar gelukkig in twee uur afgelopen was). Welke publieke omroep, waar ook ter wereld, haalt dat in zijn hoofd? Maar de NOS en de publieke omroepen, als de dood om de slag om de kijkersgunst met de commerciëlen te verliezen, voelen zich gedwongen tot zo'n stap. Er zijn peperdure contracten met de organisatie gesloten, en dat geld moet eruit. Ik kan me de tijden nog goed herinneren dat je van dit Amerikaanse tennistoernooi een paar minuten flitsen te zien kreeg, óók als er een Nederlander (Okker) in de finale stond. Tegenwoordig doen we alsof het een nationale gebeurtenis is als Krajicek per ongeluk de kwartfinale haalt.

Typerend is ook het commentaar bij zo'n partij. Dat werd verzorgd door Marcella Mesker, dankzij haar ervaring als speelster verreweg de deskundigste tenniscommentator van Nederland. Maar wat durft ze ons te melden? Daar gaat het om. We zien Krajicek weer eens als een beginneling knoeien tegen een tegenstander, Rusedski - van beroep eigenlijk houthakker in de Canadese wouden - die hij qua talent ruimschoots overtreft.

Krajicek heeft er echter na zijn Wimbledon-triomf van vorig jaar niet meer zoveel zin in. Je kunt aan de onvastheid van zijn spel zien dat hij te weinig trainingsuren maakt. Hij slaat in bijna elke game onnodige missers. Daarom slaagt hij er de laatste tijd nauwelijks meer in van hoger geplaatste spelers te winnen.

Geeft allemaal niet, ik wil het alleen wél graag horen van degene die daarvoor betaald wordt: ons aller Marcella. Zij kijkt wel uit. De sport moet 'positief' benaderd worden. Dat willen de spelers, de organisaties, de sponsors en de omroepen. En dus zegt Marcella dat Richard last heeft van de wind en van de keiharde service van zijn tegenstander, en dat hij 'volgens de statistieken in deze set eigenlijk beter was'. En als Krajicek weer eens een perfide afzwaaier produceert, heet het: ,,Hij zat in de goede hoek, het scheelde een haar.''

Tweede voorbeeld van de commercialisering, nu op cultureel gebied. Ik viel op RTL 4 in een van Oprah Winfrey's uitzendingen over boeken en schrijvers. Hoofdgast was Maya Angelou, van wie een nieuw boek moest worden gepromoot. Het werd de mafste uitzending die ik ooit rond een literaire schrijfster heb gezien.

Er was een aantal lezeressen uitgenodigd om thuis bij Angelou te dineren. Die vrouwen lazen aan tafel een brief voor, waarin zij Angelou bedankten voor de troost die haar boeken hun hadden geboden. Dat ging zo: elke vrouw barstte bij de tweede alinea van haar brief in snikken uit, waarna alle andere dames, Winfrey en Angelou incluis, grote zakdoeken pakten en in koor begonnen mee te huilen. Angelou troonde tussen haar bewonderaarsters als een momument van pathetische zelfingenomenheid. Tussen de tranen door riep ze pseudo-diepzinnige teksten als: ,,Iemand liefhebben is iemand bevrijden'' en: ,,Het is prachtig om deel te zijn van een verandering. Daar is moed voor nodig. Alle vrouwen hier zijn erg moedig. Dat Oprah ons hier heeft samengebracht, is ook erg moedig. Uit mijn mond zal vanaf vandaag alleen nog zachtheid en tederheid komen. Daar is ook moed voor nodig.''

In het laatste deel van de uitzending hadden de dames zich, met uitzondering van Angelou, in pyjama gehuld om Angelou in haar slaapkamer te aanbidden. Het bleek dat Angelou en Winfrey vaker de slaapkamer delen, want op zeker moment zei Angelou: ,,Om jou hier als mijn dochter in mijn slaapkamer te hebben, is altijd een groot genot. Het is geweldig dat ik met je over moed en plezier kan praten.''

Ik moet bekennen dat ik geweldig heb genoten van mijn moed om dit allemaal aan te zien.