NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur ROBERT MISSET
NEW YORK, 29 AUG. Bondscoach Michiel Schapers wenste de emotionele uitbarstingen van John van Lottum op de tennisbaan niet langer te tolereren en zette hem uit Jong Oranje. Het 21-jarige talent ervoer zijn verbanning echter als een bevrijding en als Van Lottum zijn progressie voortzet, kan het niet lang meer duren of Schapers zal hem weer in genade moeten aannemen voor zijn beoogde Davis-Cupselectie van zes acht spelers.

Met veel bravoure stuurde Van Lottum afgelopen nacht de laatste Belg in het enkelspel op de US Open in drie sets (6-3, 6-4 en 6-4) naar huis. Hoewel Johan van Herck in de eerste ronde zijn landgenoot Flip DeWulf, de verrassende halvefinalist op Roland Garros, had verslagen, toonde van Lottum geen enkel ontzag voor zijn opponent die honderdtwintig plaatsen hoger staat op de wereldranglijst. Sinds Van Lottum vanuit het niets de derde ronde op Wimbledon bereikte, tracht hij met een hartverwarmende gretigheid zijn grenzen te verleggen.

Van Lottum is momenteel wellicht de leukste Nederlandse tennisser om naar te kijken, al werd daar in een niet al te lang verleden bepaald anders over gedacht. Tot vervelens toe wordt hij de Nederlandse John McEnroe genoemd, maar dan alleen vanwege zijn vulkanische karakter. Van Lottum heeft inderdaad een strafblad opgebouwd dat een vergelijking met de ontsporingen van erkende bad boys als 'Big Mac' en Ivanisevic kan doorstaan. Maar so what? In een circuit van grijze muizen is hij op en buiten de baan een verademing.

Het frêle ventje met zijn spillebenen durft brutaal en aanvallend te spelen vanaf de baseline, produceert met een parmantig hupje prachtige backhandslagen en demonstreert tijdens elke rally dat hij de wereld wil veroveren. Onder de pet met de klep naar achteren fonkelen bruine ogen die passie en wilskracht uitstralen. Vanaf het eerste punt vloog Van Lottum de verbouwereerde Van Herck naar de keel en geen moment kwam de Nederlander in problemen.

Het grootste probleem van Van Lottum is dat hij zijn emoties zo moeilijk kan beteugelen en als negatieve gevoelens bij hem de overhand krijgen, is hij zelf zijn grootste tegenstander. Desondanks bereikte Van Lottum ook op zijn tweede grandslamtoernooi de derde ronde, al vreest Richard Krajicek dat zijn jonge landgenoot nog de ervaring mist om zich ook de Spaanse gravelspecialist Felix Mantilla van het lijf te houden.

Krajicek en Van Lottum zouden elkaar namelijk in de vierde ronde kunnen treffen, maar ook de nummer 1 van Nederland staat morgen voor een zware opgave. Reikhalzend kijkt Krajicek uit naar een zege op een toptienspeler en Alex Corretja bleek in zijn duel met Bohdan Ulirach nog ver van zijn topvorm verwijderd. Hetzelfde gold voor Krajicek, die slechts voldoening putte uit de wetenschap dat hij voor het eerst in zijn carrière een partij in het Louis Armstrong Stadium had gewonnen.

Marcelo Filippini bood de 26-jarige Hagenaar echter handenvol werk en diens overwinning in drie bedrijven (7-6, 6-2 en 7-5) miste elke glans. Krajicek had de 30-jarige routinier uit Uruguay slechts één keer ontmoet in de Davis Cup en die partij op tapijt dateerde alweer van vier jaar geleden. Afgelopen nacht haperde de service van Krajicek bij een 5-4 voorsprong in de eerste set en zijn lichaamstaal na de break, die hem tot een tiebreak dwong, vertelde alles over de slechte dag die hij op Flushing Meadow beleefde.

De naar de achttiende plaats op de ATP-ranking gezakte oud-Wimbledonkampioen mopperde over het licht, over gemiste kansen ,,terwijl ik me toch superieur waande'' en concludeerde met de hem karakteriserende zelfspot ,,dat ik ten minste nog voor mijn dertigste een avondpartij in New York heb gewonnen''. Krajicek heeft het voordeel dat Corretja net zulke slechte herinneringen bewaart aan de US Open als hij, want de legendarische partij tegen Pete Sampras van vorig jaar moet zijn hart hebben gebroken.

Hartverscheurend was ook de ondergang van Sjeng Schalken, die een succesvolle toernee door Amerika wreed zag afgebroken door de excellerende kampioen van Roland Garros. In Boston had Schalken nog twee toptienspelers verslagen (Corretja en Rios). Na zijn derde ontmoeting met een tennisser uit die elite binnen tien dagen maakte Schalken echter een nederige knieval. Zonder dralen concludeerde de nummer 47 van de wereld dat hij door Gustavo Kuerten ,,finaal van de baan was geslagen''.

De biecht van de 20-jarige Limburger over de feilen in zijn spel was vooral een lofzang op de imponerende Braziliaan, die de winnaar van het toernooi in Boston drie sets (6-4, 6-4 en 6-2) lang een spiegel had voorgehouden. ,,En al die tijd speelde Kuerten met een glimlach op zijn gezicht'', verzuchtte Schalken. ,,Ik wist niet of hij me uitlachte of dat hij zichzelf toe lachte.''

Na een diepe zucht stelde Schalken dat hij zojuist op de pijnbank had gelegen bij de speler die hij over enkele jaren hoopt te zijn. ,,Kuerten heeft een voortreffelijke service, wappert met zijn forehand, staat lekker op zijn voetjes en gunt zijn tegenstander niet de tijd zijn eigen spel te tonen. Zo hoop ik ook te kunnen spelen, maar na deze afstraffing weet ik dat nog ver van dat niveau ben verwijderd. Ik zal vooral fysiek sterker moeten worden, maar ik heb nu eenmaal een lichaam met een gebruiksaanwijzing.''

Al snel merkte Schalken gisteren dat hij voor een hopeloze opgave stond. Met gevoel voor humor: ,,Wanhopig? Dat klinkt wel heel erg, maar het geeft ongeveer aan hoe ik me tegen Kuerten heb gevoeld. Ik zag hem worstelen in zijn eerste partij tegen Grant en dichtte mezelf kansen toe. Ik heb me echter vreselijk vergist.''