NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

DANIELA HOOGHIEMSTRA
Het opvallendste aan celebrity-interviewster Ruby Wax is dat zij zelden een interessante vraag stelt. Veel dieper dan 'Kan jij gewoon de straat op om boodschappen te doen?', 'Is dit nu je kleedkamer?' en 'Wat was je eerste baantje?' gaat het zelden. Toch zijn de programma's waarin ze televise- en filmpersoonlijkheden ondervraagt onderhoudend en dat komt omdat Ruby Wax de sterren bestrijdt met hun eigen wapen: gekunstelde oppervlakkigheid. Alles aan Ruby Wax is fake; haar lach, haar ogen die ze tot spleetjes perst als ze zogenaamd intensief zit te luisteren, haar grenzeloze sympathie voor de persoon die ze tegenover zich heeft en de voet van vertrouwelijkheid waarop zij met de geïnterviewde staat.

In haar toneelspel steekt ze de acteurs die ze ondervraagt naar de kroon en dat is haar geheim want de meesten van hen raken daardoor toch een beetje van hun apropos. De methode Wax stoelt op het principe dat acteurs oplichters zijn en oplichters zich alleen verstaan met oplichters. Wees dus nooit integer, speel met ze, en last but not least: schrik niet terug voor banaliteit, want juist daarin ligt de essentie van veel Hollywoodpersoonlijkheden besloten. In een gesprek met actrice Sharon Stone vertelde Wax dat zij niet meer dan een keer in de week de liefde bedrijft met haar man, en het liefst een beetje snel. ,,Oh ja?'' vroeg Stone zichtbaar ongelovig waardoor de kijker wel moest concluderen dat Stone juist...etc. De kijker kreeg het gevoel dat hij was beland in een intiem gesprek tussen twee vriendinnen en dat is nu juist de bedoeling. De methode werkt overigens niet altijd: met acteur Bill Cosby bijvoorbeeld wilde het gesprek maar niet vlotten. Cosby raakte door het bijdehante optreden van Wax juist op zijn hoede en besteedde al zijn energie aan het overtreffen van haar 'performance'. Daardoor vielen ze elkaar voortdurend in de rede met flauwe vliegenafvangerijtjes en kwam op vragen als: ,,wat moeten we nu zeggen 'zwarten' of 'Afro-Amerikanen'?'' niet eens een antwoord. Cosby's eerste baantje was het om zes uur 's ochtends buitenzetten van groenten voor een winkeltje, op de opmerking van Wax dat Cosby dus een ,,lange weg'' heeft afgelegd naar waar hij nu is, volgt alleen een grimas. Het zwakke van Wax is dat ze genoegen neemt met onbeantwoorde vragen; zodra ze de grens van haar toneelspel heeft bereikt, is het op.

Het gesprek met de Amerikaanse actrice Fran Drescher uit de sitcom The Nanny, is onderhoudender omdat Drescher niet te beroerd is om ontboezemingen te doen over acteur/womanizer/regisseur Warren Beatty. Op de typische Wax-vraag ,,hoe is Warren Beatty nou?'' volgde een relaas van Drescher dat ze wel eens op zijn schoot had moeten zitten, en dat hij haar het voorstel had gedaan om met hem en zijn toenmalige vriendin actrice Isabelle Adjani de avond (en nacht?) door te brengen. ,,We hebben het gisteren in bed over je gehad'', had hij veelbetekenend gezegd, maar Drescher had bedankt. Ze vertelt dit alles lopend achter een wagentje in de supermarkt met haar kleine in sportkleding gehulde hondje Chester Drescher en een gillende Ruby Wax.

Maar ook als de chemie tussen Ruby Wax en haar gasten goed werkt, blijft het de vraag of je nu werkelijk iets van hen te weten komt. Veel verder dan de bevrediging van de voyeuristische belangstelling naar 'hoe die mensen nou in het echt zijn', gaat het niet. En ook dan, hoe echt is echt? De pest met die Hollywoodsterren is dat ze nooit 'echt' zijn, daarom zijn ze waarschijnlijk ook acteur geworden. Aan het eind van de ronde in de supermarkt vraagt Fran Drescher aan Wax: hoe lang duurt die show van jou eigenlijk, drie uur? Wax probeert nog een grapje: 'nee drie dagen' maar het is duidelijk dat ze zijn uitgepraat.

Ruby Wax meets..., VPRO, Ned.3, 19.51u.