NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze financiële redactie
AMSTERDAM, 5 JUNI. De vereniging van gedupeerde beleggers van de failliete zaktelexenfabrikant Textlite gaat de commissarissen en de voormalige externe accountant (Deloitte & Touche) aanspreken voor de geleden schade.

Dat heeft de advocaat van de beleggers, jhr.mr. G. Hooft Graafland, vanochtend gezegd. Hoe hoog de schade uitvalt is volgens hem nog niet te zeggen. Dat hangt er vanaf hoeveel gedupeerden zich melden. De vereniging heeft inmiddels ongeveer driehonderd leden.

De Hoge Raad effende gisteren de weg voor persoonlijke schadeclaims tegen voormalige commissarissen van Textlite, waaronder voormalige koninklijk raadsman mr. F. Salomonson. De Hoge Raad liet een beschikking van de Ondernemingskamer van het Amsterdamse gerechtshof intact, die Salomonson en twee andere commissarisen (ir. H. Smits en drs. B. Wilmink) had veroordeeld wegens wanbeleid. Ook twee directeuren van Textlite, W. en A. Hommel, werden in 1995 door de Ondernemingskamer veroordeeld, maar zij gingen niet in hoger beroep (cassatie) bij de Hoge Raad.

Textlite, dat zich in de jaren tachtig ontpopte als een speculatiefonds op de Amsterdamse effectenbeurs, liet bij zijn ondergang een onbetaalde rekening achter van ongeveer 30 miljoen gulden. Naast de gedupeerde beleggers, die deze procedure hebben aangespannen, kunnen ook de curatoren van Textlite, nu proberen de schade te verhalen op veroordeelde directeuren en commissarissen. Het wanbeleid heeft onder meer betrekking op een grote order die in 1987 nog niet in het resultaat had mogen worden verwerkt en onrechtmatige uitgifte van nieuwe aandelen. De drie commissarissen hadden bij de Hoge Raad bezwaar gemaakt tegen het onderzoeksrapport voor de Ondernemingskamer dat de basis vormde voor hun veroordeling en tegen de betaling van de kosten (75.000 gulden) van dat rapport. Volgens hen riekte dat al naar een persoonlijke aansprakelijkheidssteling, een actie waartoe de Ondernemingskamer niet is bevoegd. De Hoge Raad bevestigt dat laatste, maar laat de kostenveroordeling overeind.